تحقیقات جدید منتشر شده در مجله علوم و پزشکی نشان می‌دهد که کاهش یک ساعت کم تحرکی در روز به مدت سه ماه، سلامت قلب و سلامت متابولیک را بهبود می‌بخشد.
به گزارش ایرنا، توصیه‌ها در مورد ترک سیگار کشیدن و کاهش زمان بی تحرکی، هر دو به موارد متداول تبدیل شده اند. اما واقعاً چقدر باید کم تحرکی خود را کاهش داد تا فواید سلامتی آن را مشاهده کرد؟
طبق یک مطالعه جدید که در مجله Science and Medicine منتشر شده است، روزانه یک ساعت تحرک اضافی می‌تواند در عرض سه ماه تغییرات معنی‌داری را در سلامت قلب و عروق و خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ ایجاد کند.
محققان فنلاندی در این مطالعه، ۶۴ بزرگسال میانسال کم تحرک مبتلا به سندرم متابولیک را مورد بررسی قرار دادند و شرکت کنندگان را به دو گروه تقسیم کردند: یک گروه روال معمول خود را حفظ کردند و گروه دوم رفتار بی تحرکی را روزانه یک ساعت با افزایش ایستادن و ورزش با شدت سبک کاهش دادند.
سندرم متابولیک مجموعه‌ای از عوامل خطرزای متابولیک است که در یک فرد وجود دارد. برخی از علل زمینه‌ای این سندرم که سبب افزایش این عوامل خطرزای متابولیک می‌شوند عبارتند از، چاق بودن یا داشتن اضافه وزن، عدم فعالیت جسمانی، داشتن مقاومت به انسولین و عوامل ژنتیک.
سندرم متابولیک حالتی خطرناک برای سلامتی است. افراد دچار این حالت میزان خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری‌های مرتبط با رسوب چربی در دیواره سرخرگ‌ها (آترواسکلروز) دارند.
بیماری قلبی کرونری که ممکن است منجر به حمله قلبی شود، تنها نمونه‌ای از این بیماری‌ها است. سکته مغزی و بیماری عروق محیطی مثال‌های دیگری هستند. همچنین احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ درافراد دچار سندرم متابولیک بیشتر است.
محققان میزان فعالیت و زمان بی تحرکی افراد شرکت کننده در این مطالعه را به مدت سه ماه اندازه گیری کردند. آن‌ها همچنین فشار خون، سطح گلوکز خون و آنزیم کبدی خاصی را که در تعیین سلامت متابولیک قلب استفاده می‌شود، ردیابی کردند.
به گفته «تارو گرات ویت» نویسنده ارشد این طرح تحقیقاتی از دانشگاه تورکو در فنلاند، این طرح تحقیقاتی منحصر به فرد است، زیرا مطالعات قبلی عمدتاً بر اندازه گیری این نشانگر‌ها در ابتدا و انتهای دوره مطالعه متکی بودند، که بینشی در مورد چگونگی بهبود این تغییرات رفتاری در طول زمان ارائه نمی‌دهد.
وی افزود: نتیجه این مطالعه نشان داد که گروهی که روزانه یک ساعت رفتار بی تحرکی خود را کاهش دادند، نتایج بهتری را در رابطه با تنظیم قند خون، حساسیت به انسولین و سلامت کبد مشاهده کردند.
پیام اصلی این مطالعه این است که صرفاً با کمی کمتر نشستن در روز، به خصوص اگر از نظر بدنی خیلی فعال نیستید، می‌توانید تفاوت زیادی را در سلامت خود ایجاد کنید.
محققان افزودند: این تصور دلگرم کننده است که تنها با اندکی کاهش در میزان بی تحرکی و با استفاده از فعالیت‌های بدنی با شدت کم در روز به جای نشستن مداوم می‌توان به فواید سلامتی دست یافت و لزوماً نیازی به شروع یک برنامه ورزشی سخت نیست.
آن‌ها ادامه دادند: علت اینکه چرا نشستن اینقدر مضر است، هنوز کاملاً مشخص نیست. با این حال، سرنخ‌هایی در مورد مکانیسم‌های فیزیولوژیکی وجود دارد. به عنوان مثال، عدم فعالیت عضلات پا و تغییرات در جریان خون و عروق احتمالاً در این موضوع نقش دارند.
به گفته محققان، ایستادن و حرکت به اطراف به طور طبیعی ماهیچه‌ها را فعال می‌کند و جریان خون را در مقایسه با نشستن مداوم افزایش می‌دهد و این به نوبه خود متابولیسم گلوکز و چربی را بهبود می‌بخشد.
با این حال افرادی که فعالیت بدنی خوبی دارند باید به خاطر داشته باشند که آن‌ها باید کاهش بیشتری را در زمان نشستن خود ایجاد کنند تا بتوانند از فواید سلامتی این کاهش برخوردار شوند؛ این در حالی است که برای افراد کم تحرک و غیرفعال که قبلاً دارای برخی از اختلالات متابولیک هستند - مانند شرکت کنندگان در این مطالعه - حتی مقدار کمی فعالیت بدنی می‌تواند برای آن‌ها فواید سلامتی به دنبال داشته باشد.
این مطالعه نشان می‌دهد، مهم نیست که نقطه شروع شما چیست، اما، پیام یکسان است: انجام برخی از فعالیت‌های بدنی، با هر شدتی، بهتر از هیچ است.