فرارو- نقاشی با نور در واقع ترکیبی از نقاشی و عکاسی است. در این تکنیک، از یک یا چند منبع نوری برای ترسیم اشکالی در فضای تاریک استفاده می‌شود و کل این فرایند در یک عکس واحد با نوردهی بالا ثبت می‌شود. در نتیجه عکسی شکل می‌گیرد که تمام درخشش‌ها و حرکت‌های منبع نور را در کنار هم نشان می‌دهد.
به گزارش فرارو؛ عکاسانی که از تکنیک نقاشی با نور استفاده می‌کنند شیوه‌های بسیار متنوعی را برای آفریدن آثارشان به کار می‌گیرند. آن‌ها گاهی از نور برای ایجاد تصاویری در یک فضای مطلقا تاریک استفاده می‌کنند و گاهی ترکیبی از شکل‌های نوری و فضای واقعی پس‌زمینه به وجود می‌آورند.
سابقۀ تکنیک نقاشی با نور به اواخر قرن نوزدهم برمی‌گردد و نقاشان مشهوری مثل پیکاسو هم گاهی از این شیوه استفاده کرده‌اند. این تکنیک از لحاظ هنری فضایی سوررئال و رویاگونه پدید می‌آورد که به یک معنا روی مرز بین واقعیت و تخیل قرار می‌گیرد. آن چیزی که ما در یک اثر نقاشی با نور می‌بینیم هم واقعی است و هم غیرواقعی؛ غیرواقعی از این‌جهت که آن شکل و شمایلی که ما در عکس می‌بینیم در بیرون از عکس قابل مشاهده نیست و واقعی از این‌جهت که هر چیزی که در عکس می‌بینیم در نهایت از واقعیت بیرونی گرفته شده و چیزی به آن اضافه نشده است.
در واقع نقاشی با نور یک جور بازی با زمان است. این تکنیک به یک معنا زمان را از واقعیت حذف می‌کند و آن چیزی را که در طول مثلا یک ساعت یا چند دقیقه اتفاق افتاده است در چارچوب یک لحظۀ واحد به ما نشان می‌دهد. نقاشی با نور همچنین می‌تواند تصویری ثابت از حرکت باشد؛ زیرا ما با این شیوه تمام مسیر حرکت یک منبع نور را در یک قاب ایستا و ساکن مشاهده می‌کنیم.
در اینجا نمونه‌هایی برجسته و قابل توجه از نقاشی با نور را ملاحظه می‌کنیم. این آثار توسط هنرمندان مختلفی از جمله ژان پارویاینن (Janne Parviainen)، مایکل بوسانکو (Michael Bosanko)، هانو هوتامو (Hannu Huhtamo) و ترِوِر ویلیامز (Trevor Williams) خلق شده‌اند. هر کدام از این هنرمندان مضمون و حال و هوای خاصی را در آثارشان دنبال می‌کند. بعضی از آن‌ها نور را به وسیله‌ای برای انتقال حالات روحی مختلف انسان تبدیل کرده‌اند و بعضی دیگر هم شکل‌ها و تصاویری رویاگونه در دل واقعیت خلق کرده‌اند.