فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
شرح لغت: گفتمی: می‌گفتم / به تدبیرش: به چاره جویی و نیک اندیشی دل /استظهار: پشتگرمی /دیگر: هرگز، قید نفی زمان.
ای مسلمانان زمانی دلی داشتم که هر مشکلم را به او می‌گفتم. مقصود او از این شعر این است که دل هر شخص جایگاه معشوق است که مایه‌ی پشتگرمی صاحبدلان است. در حقیقت دل وارستگان پایبند کوی دوست می‌شود تا از محضر او بهره جویند و به لقای او دست یابند.
کسی همواره به فکر توست و شب‌ها را با یاد تو سحر می‌کند. او به طور عادی زندگی می‌کرد، تا تو بر سفینه‌ی ذهنش پا گذاشتی. امید است او را دریابی.