یحیی گل‌محمدی، سرمربی پرسپولیس، در موقعیت عجیبی قرار گرفته است. او بعد از شکست پرسپولیس برابر آلومینیوم اراک در یک‌چهارم نهایی جام حذفی با بیشترین حجم از تردید در بازگشت به پرسپولیس به‌عنوان سرمربی روبه‌رو شده و بیش از هر زمان دیگری، دو‌دستگی در بین هواداران باشگاه سرخ‌پوش تهرانی را حس می‌کند. سرمربی محبوب پرسپولیسی‌ها که روزگاری صحبت از جدایی‌اش می‌توانست هواداران پرسپولیس را آشفته کند، حالا در موقعیتی قرار گرفته که شاید چندان برای علاقه‌مندان به این باشگاه نبودنش نگران‌کننده نباشد؛ دست‌کم برای نیمی از هواداران پرسپولیس.
او در این فصل نتوانسته همان تیم مدعی همیشگی را روانه زمین بازی کند. پرسپولیس که بار‌ها در فصول اخیر نشان داده بود سخت شکست می‌خورد، دو بار در لیگ تسلیم شده و در جام حذفی هم بازی برده را با شکست عوض کرده تا مشخص شود بیش از یک جای کار برای تیم یحیی می‌لنگد.
پرسپولیس در این فصل، دوباره برخلاف فصول گذشته، نه بهترین خط دفاعی را از آن خود کرده و نه تا به اینجا توفیقی در ثبت بهترین خط حمله داشته است. این‌ها در شرایطی رقم خورده که این تیم در فاصله شش هفته مانده به پایان رقابت‌های لیگ برتر در فاصله شش امتیازی استقلال صدرنشین باقی مانده و برای رسیدن به ششمین قهرمانی پی‌درپی در لیگ برتر باید منتظر باشد تا پای استقلال بلغزد و خودش از فرصت استفاده کند.
شاید هنوز هم بسیاری از هواداران پرسپولیس منتظر قهرمانی این تیم باشند؛ ولی روی کاغذ، شانس این تیم برای قهرمانی چندان زیاد نیست؛ به‌ویژه آنکه از فرصت‌هایی که در اختیار تیم یحیی در این فصل قرار گرفته هم به‌خوبی استفاده نشده است. نمونه‌اش بازی با هوادار در هفته بیست‌و‌چهارم لیگ برتر بود که پرسپولیس می‌توانست اختلاف امتیازش با استقلال را به چهار عدد کاهش دهد؛ ولی باز به‌راحتی اجازه داد تا تیم هوادار برای دومین بار در این فصل از آن‌ها امتیاز بگیرد. حالا شرایط برای یحیی روی کاغذ تغییرپذیر است و او بسته به شرایطی می‌تواند دوباره قهرمان شود؛ ولی تا پیش از آن موعد، شاید اگر یک بار دیگر دست به اقدامی غیرمنتظره بزند و از آن استعفا‌های عجیب‌و‌غریبش بنویسد و جدا شود، دل کسی برایش تنگ نشود و این بار با استعفایش موافقت شود. با‌وجود‌این یحیی اگر یک چیز را در فصول اخیر آموخته باشد، این است که جنگیدن بهتر از تسلیم‌شدن است.