ساکنان سیورودونتسک در شرق اوکراین، از پنج اسفند ماه زیر بمباران روسیه بوده‌اند. در این میان داوطلبانی می‌کوشند تا به آن‌ها کمک کنند که به مکانی امن بروند، اما ظاهرا اکثر این ساکنان مایل به ترک زادگاهشان نیستند.
به گزارش فرارو، یکی از ساکنان در پاسخ به سوالی درباره اینکه آیا می‌خواهی با کراماتورسک بروی و از آنجا با قطار به غرب؟ گفت: دارم به همین موضوع فکر می‌کنم، اما ترسناکه. رفتن ترسناکه و اینکه کی به خونه برمی گردیم.
یک مرد هم در پاسخ به سوال تا حالا به رفتن فکر کردید؟ یک زن را نشان داد و گفت: این خانم را می‌بینید؟ مادرم هست، ستون فقراتش را عمل کرده.
یک پیرزن هم گفت: زندگی در اینجا جهنم شده، خدای من آخه چرا! پدر و مادرم از جنگ جهانی دوم جان سالم به در بردند، اما اون زمان آلمان‌ها بودند. هرگز فکرش را نمی‌کردیم روس‌ها ما را به این شکل تار و مار کنند.
پیرزن گریان که در حال ترک خانه‌اش است می‌گوید نمی‌توانم، خیلی وقته اینجا زندگی می‌کنم.
یک زن جوان هم می‌گوید هر روز شلیک می‌کنند. آب و غذا را هم از طریق کمک‌های بشردوستانه به دست می‌آوریم. شوهرم بر اثر سکته زمین‌گیر شده، ما فقط صلح می‌خواهیم، هیچ چیز دیگه‌ای نمی‌خواهیم.
یکی از مردان مانده در منطقه هم گفت: همه از اینجا رفته اند، فقط مردم منطقه باقی ماندند. او نیز در پاسخ به سوال به رفتن فکر کرده‌ای گفت: خانه من هنوز خراب نشده، خانه من اینجاست. کجا بریم؟ دو یا سه روز در مهدکودک روی تشک بخوابیم؟ بعدش چی؟ دوباره برگردیم؟ پس همین جا نمانیم؟