فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
شرح لغت: رقم مهر: به فتح اول و دوم نشان عشق / شمع طرب: شمع شادی / یاقوت قدح: به استعاره مراد باده‌ی یاقوت فام / گوهر ناسفته: گوهر بکر و سوراخ ناشده به استعاره مراد سخنان بدیع و بکر.
به یاد آور وقتی پنهانی به ما عنایت داشتی و نقش عشقت در چهره‌ی ما آشکار بود. مقصود او از این شعر این است که معشوق به نگاه عنایت خود به عاشقان می‌نگرد و گرچه آنان باید در راه عشق از جان خود بگذرند و آنرا فدای معشوق سازند، اما معشوق بار دیگر زنده‌شان می‌سازد و جانی در کالبدشان می‌تراود تا از محضر دوست بهره گیرند.
فرصت جوانی را از دست مده و قبل از آنکه مانند چوگان خمیده و پیر شوی، از زندگی لذت ببر. از آه و زاری در نیمه شب حذر مکن که مانند صبح روشن دلت را صیقل و جلا می‌دهد.