فیلم تبلیغاتی منتشر شده توسط رمضان قدیروف رهبر چچن که در آن کودکان چچنی با اسلحه حمایت از تهاجم روسیه به اوکراین را نشان می‌دهند در شبکه‌های اجتماعی بحث برانگیز شده است.
به گزارش فرارو، بسیاری از جنگجویان چچن به رهبری رمضان قدیروف برای جنگ در اوکراین وارد این کشور شده اند. تعداد این جنگجویان اعزامی به اوکراین ناشناخته است، اما شهرت آن‌ها به وحشیگری و بی‌رحمی مشهور است و حضور آن‌ها خاطرات جنگ‌های شهری وحشتناک و نبرد‌های چریکی را از جنگ‌های چچن در دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ زنده کرده است.
رمضان قدیروف که به عنوان یکی از وفادارترین متحدان ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه شناخته می‌شود، گفته که مردانش در داغ‌ترین نقاط اوکراین خواهند جنگید. با این حال، برخی از تحلیلگران نظامی در مورد اینکه آیا لاف زدن او در رسانه‌های اجتماعی به درستی عملکرد سربازانش را در میدان نبرد منعکس کرده است یا خیر، تردید دارند.
تنها دو روز پس از آغاز تهاجم روسیه به اوکراین، رمضان قدیروف اعلام کرد که نیروهایش در میدان نبرد مستقر شده اند. از آن زمان، رهبر چچن در رسانه‌های اجتماعی ویدئو‌هایی را از سربازان چچنی منتشر می‌کند که گفته می‌شود در فعالیت‌های نظامی و بشردوستانه در خاک اوکراین شرکت می‌کنند.
در ۱۴ مارس، او ویدئویی از خود در اتاقی پر از سربازان منتشر کرد و گفت که با نیرو‌های چچنی در نزدیکی کی‌یف است. این ادعا به طور مستقل تأیید نشد و دیمیتری پسکوف، سخنگوی کرملین گفت که او هیچ اطلاعاتی درباره حضور قدیروف در اوکراین ندارد.
این اولین باری نیست که نیرو‌های چچنی در درگیری‌هایی که ارتش روسیه در آن شرکت می‌کند مستقر می‌شوند. آن‌ها در جنگ سال ۲۰۰۸ گرجستان، مرحله اول درگیری در اوکراین در سال‌های ۲۰۱۴-۲۰۱۵ و جنگ سوریه شرکت کردند.
با این حال، ناظران می‌گویند که نیرو‌های چچنی که به اوکراین اعزام شده‌اند، علیرغم شهرتشان به عنوان جنگجویان سرسخت، نقش مهمی در میدان نبرد ایفا نکرده‌اند.
قدیروف در سال ۲۰۰۷، سه سال پس از ترور پدرش، احمد قدیروف، به قدرت رسید. این دو در جنگ اول چچن (۱۹۹۴-۱۹۹۶) در کنار نیرو‌های طرفدار استقلال جنگیدند، اما در جنگ دوم چچن (۱۹۹۹-۲۰۰۰) طرف خود را تغییر دادند و به ارتش روسیه کمک کردند آن‌ها را شکست دهد. در نتیجه چچن استقلال کوتاه مدت خود را از دست داد و به یکی از مناطق فدراسیون روسیه تبدیل شد.
قدیروف از زمان به قدرت رسیدن، مخالفان سیاسی را کنار زده و حقوق و آزادی‌های بشر را محدود کرده است. او به شکنجه و قتل‌های فراقانونی متهم شده است. تعدادی از منتقدان چچنی او که در خارج از کشور درخواست پناهندگی کرده بودند نیز مورد حمله قرار گرفته و تعدادی کشته شدند.