کیهان نوشت: گرچه به ظاهر امیرمومنان (ع) یاران زیادی داشت، ولی برای بعضی از پست‌های کلیدی و مهم در حکومتش با کمبود نیرو مواجه بود، لذا مجبور بود بعضی از معیار‌های لازم برای انتخاب کارگزار مطلوب تنزل کند و به خیرالموجودین اکتفا نماید.
طبق آمار‌ها امیرمومنان (ع) در سال‌های نخست حکومتش هزاران نفر نیروی جنگی و یاران وفادار داشت، ولی جمله فوق نشان می‌دهد کارگزار شایسته و مطلوب برای اداره مناصب کشور‌های مهمی، چون عراق و یمن و حجاز نداشت.
اداره برخی از مناصب صلاحیت‌های زیادی می‌خواهد به طوری که اگر یکی از آن‌ها نباشد مدیریت آن مناصب با اخلال مواجه می‌شود.