وزیر حمل و نقل آمریکا یعنی پته بوتیجیج طی مصاحبه‌ای با فاکس نیوز در خصوص اینکه آیا بایدن آماده است در خصوص مسائل نفتی با ایران همکاری داشته از قول بایدن گفت که همه گزینه‌ها در این خصوص روی میز است. مطلبی که با واکنش تحلیلگران و کاربران در توئیتر مواجه شد. بوتیجیج در ادامه گفت: ما همچنین باید مطمئن شویم که به دنبال راه حل‌های دائمی برای مشکلات کوتاه مدت فوری نیستیم، جایی که اقدامات استراتژیک و تاکتیکی بیشتر در کوتاه مدت می‌تواند تفاوت ایجاد کند.
به گزارش خبرآنلاین، اظهارات وی در حالی مطرح شد که فرید زکریا تحلیلگر و نظریه پرداز روابط بین الملل نیز طی مقاله‌ای تاکید کرد که بایدن باید برای جبران خلا ناشی از عدم حضور روسیه در بازار نفت با لغو تحریم‌های ترامپ علیه ایران، زمینه‌های حضور این کشور را در بازار نفت فراهم کند. در مقاله زکریا که در روزنامه واشنگتن پست منتشر شده آمده است:
نبرد در حال انجام است. تنها چیزی که هم اکنون باید دید این است که چه کسی برنده خواهد بود.
رئیس جمهور بایدن نه تنها غرب، بلکه بیشتر جهان را گرد هم آورد. او تحریم‌های گسترده‌ای را که تاکنون علیه یک اقتصاد بزرگ اعمال شده را اعلام کرده است. نتایج از قبل مشهود است. بازار سهام روسیه و روبل واحد پولی این کشور در حال فروپاشی است.
اما علیرغم همه اینها، تحریم‌های اقتصادی به ندرت کشوری را مجبور به تغییر مسیر می‌کند، چه رسد به اینکه باعث تغییر رژیم شود. در موارد معدودی که به نظر می‌رسد تأثیری داشته‌اند - آفریقای جنوبی با آپارتاید، ایران با غنی‌سازی هسته‌ای‌اش - تحریم‌ها معمولاً به‌طور گسترده و جامع اجرا می‌شدند. از آنجایی که بعید است کشور‌های کلیدی از جمله چین، هند و کشور‌های حاشیه خلیج فارس روسیه را تحریم کنند، تحریم‌ها فاقد چنین چیزی درازمدت خواهند بود.
یک راه برای تغییر محاسبات ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه وجود دارد: تحریم صنعت نفت و گاز روسیه. این ابزار برتری پوتین است، منبع ثروت دولت و دلیلی که او ممکن است باور کند که می‌تواند هر طوفانی را پشت سر بگذارد. تا کنون، نه تنها این موارد دست نخورده باقی مانده اند، بلکه تحریم‌های مالی با دقت طراحی شده اند تا به روسیه اجازه دهند تا به فروش انرژی به جهان ادامه دهد.
منطق حکم می‌کند که غرب نمی‌تواند انرژی روسیه را تحریم کند، زیرا باعث ایجاد یک بحران انرژی مانند دهه ۱۹۷۰ می‌شود که سبب نارضایتی عمیق در داخل خواهد شد. اما وضعیت به هیچ وجه مشابه وضعیت مخمصه مانند دهه ۱۹۷۰ نیست. امروزه ایالات متحده بزرگترین تولید کننده نفت و گاز در جهان است واین می‌تواند تولید و صادرات را افزایش دهد. بایدن نگران است که شبیه جیمی کارتر رئیس جمهور سابق شود، در حالی که موقعیت قدرت او در واقع بیشتر شبیه قدرت پادشاه عربستان سعودی است.
بایدن باید اعلام کند که با تسریع در تولید و صادرات هر چه بیشتر نفت آمریکا برای جایگزینی انرژی روسیه، به این چالش عظیم در نظم بین‌المللی پاسخ خواهد داد. با گاز طبیعی باید از نهاد‌های نظارتی خود بخواهد که تولید را تسهیل کنند و در تامین مالی گاز طبیعی مایع بیشتر کمک کند تا به اروپا صادر شود. او همچنین باید کشور‌هایی مانند ژاپن و کره جنوبی را تشویق کند تا بیشتر گاز طبیعی مایع خود را به اروپا منتقل کنند. (آن‌ها منابع انرژی جایگزین دارند.) برخی از این موارد زمان بر است، اما بازار‌ها به سیگنال‌ها و عرضه‌های جدید واکنش نشان می‌دهند - و قیمت‌ها کاهش می‌یابد.
اما این کافی نخواهد بود. بایدن همچنین باید به باز کردن دو منبع بزرگ نفتی که در حال حاضر به اندازه کافی سریع یا به مقدار کافی وارد بازار نمی‌شوند کمک کند. او باید تحریم‌های دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا علیه ونزوئلا و ایران را تعلیق کند. در صورت امکان، واشنگتن باید با ایران همکاری کند تا چند شکاف باقیمانده را ببندد و دوباره به توافق هسته‌ای وارد شود که تمام نفت ایران را به بازار برگرداند. بایدن همچنین باید شخصاً با محمد بن سلمان از عربستان سعودی و محمد بن زاید از امارات متحده عربی (که هر دو این روز‌ها بی مهری واشنگتن را احساس می‌کنند) ارتباط برقرار کند، روابط با آن‌ها را اصلاح کند و از آن‌ها بخواهد که تولید را افزایش دهند – که در این زمینه کشور‌های حاشیه خلیج فارس می‌توانند در کوتاه مدت به بهترین نحو آن را انجام دهند.
همه مخالفت‌ها را از راست و چپ می‌شنوم. اجازه دهید به چند مورد اشاره کنم. بخش اعظم این نفت و گاز به سادگی جایگزین انرژی (ممنوع شده) روسیه خواهد شد، بنابراین بعید است که باعث انتشاربیشتر گاز‌های گلخانه‌ای شود. حتی یک مزیت زیست محیطی نیز وجود دارد. گاز ایالات متحده متان کمتری نسبت به گاز روسیه تولید می‌کند و تولید نفت ایالات متحده نیز نسبت به تولید روسیه ضرر کمتری برای محیط زیست دارد. در بسیاری از نقاط، افزایش گاز طبیعی می‌تواند به این معنا باشد که کشور‌هایی مانند آلمان می‌توانند از زغال سنگ کمتری استفاده کنند، یعنی سوختی کثیف‌تر از هر لحاظ. در واقع، بهترین راه برای کاهش انتشار کربن در کوتاه مدت - با فناوری‌های فعلی و در مقیاس - جایگزینی زغال سنگ با گاز طبیعی است.
همه این اقدامات دارای جنبه‌های منفی هستند - برخی نمادین، برخی واقعی. اما حکومت کردن به معنای انتخاب است و حکومت در یک بحران، انتخاب‌های سخت و دردناک است. کشوری که این مساله را به بهترین نحو درک کرده آلمان است. این کشورکه خط لوله گاز نورد استریم ۲ خود را به حالت تعلیق درآورده است، اعلام کرده است که قصد دارد دو پایانه جدید برای دریافت گاز طبیعی مایع بسازد، و اذعان کرده است که ممکن است مجبور باشد از زغال سنگ بیشتری استفاده کند و عمر نیروگاه‌های هسته‌ای خود را که قرار بود تعطیل شوند، افزایش دهد. این سیاست‌ها از سوی یک دولت ائتلافی می‌آید که دومین شریک مهم آن حزب سبز است که در طول تاریخ در اهداف زیست محیطی خود سرسخت بوده است.
دولت بایدن گفته است که خطرات از این بالاتر نیست و درست است. اگر تهاجم پوتین موفق شود، ما در دنیای دیگری زندگی خواهیم کرد. پس بیایید مطمئن شویم که او این کار را نمی‌کند.
هنگامی که آدولف هیتلر به اتحاد جماهیر شوروی حمله کرد، وینستون چرچیل، یک ضد کمونیست به تمام معنا گفت: " اگر هیتلر به جهنم حمله کند من چیز خوبی را برای گفتن به شیطان پیدا خواهم کرد". (اشاره به جمله معروف چرچیل: اگر هیتلر به جهنم حمله کند من خواهم گفت که ما باید با شیطان هم‌پیمان شویم)
تنها کاری که ما باید انجام دهیم این است که برای حمایت از تمام انرژی‌های غیرروسی اقداماتی انجام دهیم و این تغییر سیاست تبدیل به سلاحی مرگبار خواهد شد که به پاشنه آشیل واقعی پوتین ضربه می‌زند.