عالم عامل، فقیه اهل بیت (ع)، عارف ربانی آیت الله العظمی حاج شیخ شمس الدین محمد مجتهدی نجفی، حکیم خاضع (قدس سره) از آخرین بازماندگان مکتب مرحوم آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی و شیخ محمد حسین کاشف الغطاء و از شاگردان آیات عظام امام خمینی، نجفی، حکیم، میلانی و خویی پس از عمری مجاهدت صادقانه و خدمات صمیمانه به ملکوت اعلی پیوست.
ایشان صاحب رساله ها‌ی علمیه و عملیه، آثار فقهی و اصولی، مؤسس مساجد و مدارس و موقوفات در تهران، مدرس قدیم حوزه‌های علمیۀ نجف و قم، حافظ و مفسر قرآن کریم و نهج البلاغه، ادیب مسلط به شعر و فرهنگ و هنر عربی و فارسی، محقق و مؤلف کتاب‌های دورۀ فرهنگ و مجلدات متنوع دیوان کبیر خاضع، از مؤثرین مستند حرکت‌های اصلاحی اواخر دهۀ۲۰تا۴۰مردم و روحانیت تا نهضت ملی و انقلاب اسلامی، که برخی از آثارش به جرم روشنگری، از دهه ۴۰ و ۵۰، از کتب ممنوعۀ ساواک بود و مساجد و مؤسساتش، محل مبارزین و منبر رهبران و مصادر انقلاب بود، بزرگ مردی ذوفنون، طراح و مبتکر و خلاق در معماری قدیمی و مهندسی مکاتب اصیل سنتی.
محدث مأذون از شیخ آقا بزرگ طهرانی صاحب الذریعه، مرجع اجتهادی مکتب فقهی تلفیق و تقریب سنن و نوگرایی، عارفی روشن ضمیر؛ سرانجام ساده و بی ادعا در شب شهادت مولایش
حضرت امام موسی بن جعفر (ع) به رحمت واسعۀ خدای قادر مهربانش بال سعادت و عاقبت بخیری گشود.
به برکت صلوات و فاتحه