فرارو- اگر سالهای اضافی عمر در کهنسالی در تختخواب سپری شود زندگی طولانی‌تر و عمر بیشتر فایده چندانی نخواهد داشت.
به گزارش فرارو به نقل از اکونومیست، بیشتر مردم عمر طولانی‌تر را یک موهبت قلمداد می‌کنند با این وجود، پیر شدن در اکثر اوقات چشم‌انداز کم‌تر جذابی را پیش روی‌مان قرار می‌دهد. اگر روزهای کهنسالی همراه با سفر و جهانگردی در کنار همسر و یا استراحت در کنار نوه باشد می‌گوییم بله لطفا آن کهنسالی را می‌خواهم، اما اگر همراه با سال‌هایی پایان ناپذیر و طاقت فرسا در تختخواب باشد می‌گوییم خیر، متشکرم!
اکثر افرادی که به اندازه کافی خوش شانس هستند پیر می‌شوند، اما دست کم سالهای زندگی ناسالمی را در آینده سپری خواهند کرد. بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، شکاف جهانی بین امید به زندگی و امید به زندگی سالم (HLE) معیاری است که نشان می‌دهد چه مدت یک فرد بدون مشکلات سلامتی که مانع فعالیت روزمره می‌شود زندگی می‌کند و این شکاف نزدیک به ده سال برآورد شده است.
چنین شکافی به اندازه کافی برای افراد و خویشاوندان فرد کهنسال خبر بدی خواهد بود، اما برای کشورهای از نظر جمعیتی مسن که جمعیت بزرگ سالمندان‌شان بخش عمده منابع مالی عمومی و دولتی را به خود اختصاص می‌دهند نگران کننده‌تر است. در ژاپن، قدیمی‌ترین کشور جهان مردان به طور متوسط ۸۱.۶ سال و زنان به طور متوسط ۸۷.۷ سال عمر می‌کنند. با این وجود، در سال ۲۰۱۹ میلادی آخرین سالی که داده‌های مربوط به آن در دسترس است بخش‌های سالم این زندگی به طور متوسط برای مردان ۹ سال و برای زنان حدود ۱۲ سال کوتاه‌تر بوده است.
بنابراین، کاهش این شکاف به یک هدف مهم برای دولت ژاپن تبدیل شده است. در این دیدگاه، سالم ماندن برای مدت زمان طولانی‌تر افراد را شادتر می‌سازد و فشار کمتری بر سیستم‌های پزشکی و بودجه دولت وارد می‌کند.
«آکیاما هیروکو» از موسسه کهنسال‌شناسی دانشگاه توکیو می‌گوید: «برای مدت زمانی طولانی ژاپن تلاش جمعی برای افزایش امید به زندگی را انجام داد. زمانی که میانگین سنی به ۸۰ سالگی نزدیک شد تفکر درباره آن چه بدان دست یافته‌ایم را آغاز کردیم همزمان، اما متوجه شدیم که بسیاری از سالمندان، بستری شده در تختخواب هستند و بسیاری از افراد ۶۰ساله دچار کم کاری هستند».
وزارت بهداشت ژاپن گسترش امید به زندگی سالم را به عنوان ستون اصلی سیاست خود قرار داده است. جایزه سالانه «بیایید امید به زندگی سالم را افزایش دهیم»! از سوی آن وزارتخانه به کسانی که در این تلاش مشارکت دارند اهدا می‌شود.
برای مثال، از جمله برندگان اخیر این جایزه می‌توان به فعالان استان فوکوئی در شمال کیوتو برای برنامه Sneaker Biz اشاره کرد که شرکت‌های محلی را تشویق می‌کند تا به کارمندان اجازه دهند کفش‌های کتانی در محل کار خود بپوشند که منجر به افزایش چشمگیر تعداد قدم‌ها می‌شود و گروهی در اوزاکا که ساختمان‌های متروکه را به کافه تریاهایی برای ایجاد فضایی به منظور گردهم آمدن جمعیت‌های مختلف تبدیل می‌کند.
کافه تریاهای محلی باید برنامه‌هایی را برای گسترش امید به زندگی سالم داشته باشند. ابتکار عمل در ژاپن از طیف وسیعی از ایده‌های آرمانگرایانه تا عملگرایانه را در بر می‌گیرند. برای مثال، در اویتا در جزیره جنوبی کیوشو اپلیکیشنی راه اندازی شده که تعداد قدم‌های فرد را می‌شمارد و برحسب تعداد قدم‌ها امتیازاتی را برای تخفیف خرید از مغازه‌ها و استفاده از امکانات محلی به فرد کسب کننده امتیاز ارائه می‌دهد.
آئوموری یک استان سردسیر شمالی یک بخش «قند خون بالا» را ایجاد کرد که هدف آن افزایش آگاهی در مورد دیابت است. تلاش‌های آن شامل مسابقه‌ای برای بهترین «سنریو» با مضمون دیابت است که شکلی از شعر شبیه به «هایکو»، اما با تمرکز بر ضعف‌های انسانی است.
در یامانشی بسیاری از متخصصان بهداشت عمومی به انجمن «موجین» اشاره می‌کنند انجمنی که به چیزی شبیه به باشگاه‌های اجتماعی ارتقا یافته است. دولت از چنین انجمن‌هایی حمایت می‌کند چرا که حضور فعال در آن باعث تقویت مکانیسم دفاعی بدن افراد می‌شود. حضور در چنین انجمن‌هایی سبب می‌شود تا افراد به غیبت عزیزان‌شان و اتفاقات بد گذشته فکر نکنند.
«ناگازاکی کوتارو» فرماندار یاماناشی که اخیرا ارائه یارانه را به این انجمن محلی را آغاز کرده می‌گوید: «تنها بودن مضرترین چیز برای سلامت افراد است». راز یک زندگی سالم شبیه به راز یک زندگی شاد است: مشغول بودن و دیدن منظم دوستان حتی به بهانه نوشیدن یک نوشیدنی.