در یک بعدازظهر غم انگیز ژانویه، پروفسور کانگ دونگ وون در حال جست و جوی ساحل برای یافتن زباله است، به ویژه زباله‌های کره شمالی که در جزیره دورافتاده یون‌پیونگ در نزدیکی مرز دریایی مورد مناقشه کره جنوبی با کره شمالی به ساحل ریخته شده است.
به گزارش فرارو، کانگ در حالی که به زیر انبوهی از زباله‌های درهم پیچیده شده جست و جو می‌کند فریاد می‌زند: آه، همین جا. او در حالی که یک بسته پلاستیکی آبی در دست گرفته است، می‌گوید: اسکیمو، بستنی کره شمالی.
این سی و پنجمین نوع بستنی متفاوت با برند اسکیمو است که کانگ در سال گذشته در میان زباله‌های کره شمالی پیدا کرده است. او می‌گوید که در مجموع ۱۴۱۴ قطعه زباله کره شمالی را از سواحل کره جنوبی جمع آوری کرده است.
ضایعات بسیار متنوع هستند: غذا، نوشیدنی، تنقلات، داروها، لوازم آرایشی. کانگ، استاد علوم سیاسی و دیپلماسی در دانشگاه Dong-A در بوسان، کره جنوبی، می‌گوید: اینجا مانند یک بازار کوچک (کره شمالی) در ساحل است.
اگرچه ممکن است عجیب به نظر برسد، اما بررسی زباله یکی از معدود راه‌های مشاهده مستقیم اقتصاد کره شمالی در طول همه‌گیری کرونا است که این کشور را بیش از هر زمان دیگری برای خارجی‌ها غیرقابل دسترس کرده است.
از زمانی که کره شمالی مرز‌های خود را در فوریه ۲۰۲۰ بست، اکثر خارجی ها، مانند دیپلمات‌ها و امدادگران، این کشور را ترک کرده اند.
افزایش گشت‌زنی‌های مرزی - که به گفته مقامات آمریکایی شامل دستور تیراندازی به کشتن می‌شود - فرار و قاچاق در مرز‌های کره شمالی و چین را به شدت کاهش داده است. در همین حال، محدودیت‌ها برقراری ارتباط با افراد خارج از این کشور را پیچیده کرده است. برخی ناظران می‌گویند کره شمالی وارد عصر تاریک اطلاعات شده است.
این وضعیت برای محققانی مانند کانگ، که از پیونگ یانگ بازدید کرده و چندین سفر تحقیقاتی به شهر‌های چین در مرز کره شمالی داشته، ناامیدکننده است. از آنجایی که این نوع سفر‌ها اکنون غیرممکن است، او در عوض به دنبال زباله است.
کانگ طی یک عملیات جست و جو طیف متنوعی از اقلام، از جمله ظروف خمیردندان، بسته‌های نودل فوری، جعبه‌های آب میوه، و یک قطعه تبلیغاتی کره شمالی که محافظه‌کاران کره جنوبی را مورد انتقاد قرار می‌داد، پیدا کرد.
حتی محصولات تجاری ساده نیز می‌توانند بینش‌هایی در مورد اقتصاد کره شمالی ارائه دهند. جزئیات ساده مانند لیست مواد و تاریخ تولید روی بسته می‌تواند نشان دهد که کره شمالی قادر به تولید و واردات در طول همه گیری است یا خیر.
بسیاری از بسته‌ها کارخانه ای را که محصول در آن ساخته شده است مشخص می‌کند. کانگ می‌گوید، در برخی موارد، این کارخانه یک مرکز نظامی شناخته شده است.
حتی مواد بسته بندی نیز سرنخ‌هایی را در خود دارد. کانگ می‌گوید زباله‌های جدیدتر اغلب از محصولات بازیافتی یا محلی تشکیل شده‌اند که احتمالاً به دلیل مشکلات واردات کره شمالی است.
کانگ همچنین به روشی که کره شمالی محصولات خود را به بازار عرضه می‌کند، توجه دارد. او می‌گوید در سال‌های اخیر، برند‌های کره شمالی تلاش بیشتری برای ایجاد تبلیغات شیک روی محصولات خود انجام داده‌اند. وی گفت: حتی کره شمالی هم نمی‌تواند سلیقه و خواسته مردمش را نادیده بگیرد.
اگرچه زباله‌های کره شمالی را می‌توان در چندین سواحل کره جنوبی پیدا کرد، اما بسیاری از زباله‌های شکار شده توسط کانگ در جزیره یون‌پیونگ اتفاق می‌افتد.
در نزدیکترین حالت، قلمرو کره شمالی تنها چهار کیلومتر با یون‌پیونگ فاصله دارد و به راحتی با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است.
کانگ دونگ وون گفت: مین‌ها نیز در اطراف شناور هستند. شما نمی‌دانید چه چیز‌هایی از شمال می‌آید، حتی اجساد انسان!
در حالی که ساکنان محلی ممکن است تحت تأثیر زباله‌ها قرار نگیرند، تعداد فزاینده‌ای از تحلیلگران کره‌ای به این موضوع علاقه‌مند هستند، به ویژه زمانی که بسیاری از منابع اطلاعاتی دیگر درباره کره شمالی خشک شده اند.
کانگ می‌گوید در ابتدا برخی این سوال را مطرح کردند که چرا یک استاد دانشگاه زمان زیادی را صرف بررسی زباله‌ها می‌کند. اما او می‌گوید که آنقدر اطلاعات مفید پیدا کرده است که کتابی در این زمینه نوشته است. او گفت: با این زباله‌ها می‌توانم زندگی مردم کره شمالی را ببینم.