پارلمان اسکاتلند احتمالاً به زودی هزاران نفر را که در قرن‌های گذشته به جرم جادوگری متهم و اعدام شده بودند، عفو خواهد کرد. عمده جادوگران جانباخته، زنان بودند.
به گزارش یورونیوز، ناتالی دان، نماینده پارلمان اسکاتلند اخیراً با انتشار پستی در شبکه‌های اجتماعی اعلام کرد که روند تصویب قانونی برای بخشش محکومان اعدام شده جرم جادوگری را به راه خواهد انداخت.
خانم دان، از حزب حاکم ملی اسکاتلند درباره هدف این طرح قانونی می‌گوید: «مجرم انگاری نادرست زنان تنها انگاره‌های جنسیت‌زده دوران ما را تقویت می‌کند. فکر می‌کنم تصحیح این اشتباه تأثیری واقعی در به چالش کشیدن رویکرد‌های جنسیت‌زده و مردسالارانه همچنان موجود در جامعه ما دارد.»
این نماینده پارلمان از اعضای سازمان «جادوگران اسکاتلند» که بانی این حرکت هستند، تشکر کرده است. «جادوگران اسکاتلند» به سرپرستی کلر میچل، حقوقدان در سال‌های گذشته کارزاری را برای بخشش قانونی و عذرخواهی رسمی از هزاران جادوگر قربانی اسکاتلند در سال‌های ۱۵۶۳ تا ۱۷۳۶ و ثبت یادبود ملی برای این جانباختگان به راه انداخت.
کلر میچل، سرپرست «جادوگران اسکاتلند» به یورونیوز می‌گوید: «دیدن ادامه آنچه در گذشته روی داده و آنچه هم اکنون در جامعه ما می‌گذرد، نشانگر آن است که همچنان به برابری دست نیافته‌ایم. به دلیل وجود همین بی‌عدالتی مهم است که بپذیریم در گذشته مرتکب اشتباه شده‌ایم. فکر می‌کنم قبول [واقعیت]نشانگر آن است که ما در مقام یک جامعه بزرگ‌تر شده‌ایم و می‌توانی برای بهتر شدن تلاش کنیم.»
بسیاری از مورخان معتقدند زنان و دختران جادوگر، عمدتاً افرادی بودند که خواص گیاهان دارویی را می‌شناختند و این دانش را نسل به نسل منتقل می‌کردند. کلیسا و به ویژه کلیسای کاتولیک، تحمل چنین سطحی از دانایی را در خارج از مرز‌های خود، آن هم از سوی زنان نداشت.
خانم میچل می‌گوید علاوه بر آن‌هایی که به جرم جادوگری اعدام شدند، زندگی بسیاری از تبرئه شدگان هم تنها پس از ایراد اتهام تباه می‌شد «به همین دلیل همباید فراتر از محکومان، متهمان را هم در دایره شمول عفو قرار داد.»
پژوهش‌های تاریخی نشان می‌دهد که حدود ۳ هزار و ۸۳۷ نفر در یک بازه زمانی ۲۰۰ ساله در اسکاتلند به ظن ارتکاب جادو متهم شدند. در این دوران، جادوگری به عنوان یک جرم مرگبار دیده می‌شد. مرتکبان این جرم به دار آویخته و جسد آن‌ها، سوزانده می‌شد تا چیزی برای دفن باقی نماند. دو سوم این متهمان اعدام شدند. رقمی که برای کشور کوچکی، چون اسکاتلند بسیار زیاد است.
در جریان «شکار جادوگران»، متهمان برای اخذ اعتراف شکنجه می‌شدند. زنان حق نداشتند برای دفاع از خود حرف بزنند. بی‌خوابی، یکی از ابزار‌های متداول شکنجه بود. به علاوه بدن زنان متهم برای یافتن رد و نشانه‌های شیطان، با میخ سوراخ سوراخ می‌شد.
کلر میچل می‌گوید: «یکی از اولین راه‌های اثبات جادوگر بودن یک زن اهل بحث و جدل بودن او بود. اگر در دادگاه ثابت می‌شد زنی اهل بگو مگو است، خطر احراز جرم جادوگری بالا بود. اگر زنی با قصاب محل سر مقدار گوشت چانه میزد یا با همسایه‌ها جر و بحث می‌کرد یا کلاً آدم رک و راستی بود، امکان محکومیت به‌اتهام جادوگری را داشت.»
ژک ششم پادشاه اسکاتلند که در سال‌های ۱۵۶۶ تا ۱۶۲۵ در قدرت بود، یکی از مشهور‌ترین حاکمان در مبارزه با جادوگران به شمار می‌رود. او حتی کتابی را با عنوان «شیطان‌شناسی» در سال ۱۵۹۷ منتشر کرد.
در سال ۱۷۶۳ و پس از دو قرن جادوگرکشی، سرانجام حاکمان اسکاتلند پذیرفتند که جادوگری وجود ندارد و قوانین کیفری مرتبط با این جرم لغو شد.
کلر میچل می‌گوید در این دو قرن صدای زنان را خفه کردند و نیمی از جامعه حق نشان دادن خود را نداشتند و نمی‌توانستند عقایدشان را بیان کنند: «این وضعیت و تجربه ناشی از آن به نسل‌های دیگر هم منتقل شده است.»
سازمان «جادوگران اسکاتلند» خواستار برپایی یک یادواره ملی برای تمام زنانی است که قربانی این رویه قضایی اشتباه شدند. خانم میچل می‌گوید امیدوار است دولت اسکاتلند در ۸ مارس سال ۲۰۲۲، روز جهانی زن، از جادوگران قربانی رسما عذرخواهی کند.