فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
شرح لغت: کیمیای سعادت: اکسیر نیکبختی /مأمن: به فتح اول و سکون دوم و فتح سوم جای امن و آسوده /کنه: به ضم اول و سکون دوم حقیقت و غایت و اصل
اگر جایگاه بی خطر و رفیقی مهربان برایت فراهم است، خوشا به سعادتت. مقصود او از این شعر این است که روزگاز و همه آنچه در آن است فانی ست، اما باید از زندگی در آن بهره گرفت، چراکه فقط بدین سان می توان به درگاه حضرت دوست نایل گشت و به لقای او دست یافت.
به دنیا و ظواهر آن دل مبند و برای کسب مال و ثروت بیشتر خود را به آب و آتش مزن و به مال و مقامی که داری قانع باش. همیشه روی پای خو بایست و محتاج کمک و مساعدت مردم مشو، زیرا اگر چنین نشود، زندگی برشما سخت و طلقت فرسا می گردد.