روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: «خبر دقیق داریم عده‌ای شبانه‌روز در تلاشند همزمان با مذاکرات، نرخ ارز را بالا ببرند و مذاکرات را به اقتصاد گره بزنند تا خواسته‌های خود را به ملت تحمیل کنند.» این، سخن صریحِ رئیس‌جمهور است از یک «بیماری اقتصادی». بیماری هولناک اقتصادی که دامنه‌اش را در همه عرصه‌های زندگی هم پهن کرده است.
خواندن این خبرِ تلخ ما را به یک سؤال مهم می‌رساند. همان که یک دانشجو از رئیسی می‌پرسد؛ «چرا این افراد را معرفی نمی‌کنید؟» حتی این را هم می‌شود اضافه کرد که چرا «برخورد» نمی‌کنید؟ شما که – الحمدلله – مبسوط‌الید هستید و توانا به برخورد؟
جواب بخش اول را رئیس شورای امنیت ملی به آن دانشجو می‌دهد؛ «دستگاه‌های اطلاعاتی پیگیر موضوع هستد.»، اما بخشِ دوم سؤال یا به تعبیری دیگر سؤال دوم به قاعده می‌ماند برای بعد از شناسایی و احتمالا دستگیری. اما امیدواریم این بار قصه شبیه ماجرای «جمشید بسم‌الله» نشود. یادمان هست که بعد ازنام بردن او توسط معاون اول دولت دهم، او دستگیر و مشهور شد، اما دلار و دیگر ارز‌ها راه خود را رفتند. بازار به راه خود رفت و نه دستور‌ها که بازداشت‌ها هم چندان توفیقی نیافزود.
رئیس جمهور در توضیح گزاره نخستِ خویش این را هم گفت که: «برخی از این افراد در داخل و برخی نیز در خارج از کشور در محافل و فضای مجازی و واقعی به دنبال بالا بردن قیمت ارز هستند.»
با این حساب مسببان داخلی موضوع که در دسترس هستند. خارج‌نشینان دخیل را هم می‌شود از طریق اینترپل پیگیر احوال‌شان شد. نگذاریم این بار هم قسر در بروند آنانی که قصر آرزو‌های خود را بر آواره امید مردم جستجو می‌کنند. این از آقای رئیسی هم انتظار است و هم ساخته است که در کنار سخن، حتما عمل کند. شرایط او با دولت سابق فرق می‌کند. منتظریم آقای رئیس‌جمهور درعمل ثابت کند که واقعا این یک فرافکنی نیست، ان‌شاالله!
واقعا این اسامی کیا هستن که هیچ فرد و قدرتی توان اعلام اسامی آنها را ندارد؟