باستان‌شناسان آجر‌های لعاب‌دار برجسته با نقوش گاو نر و ماراژد‌های "موشخوشو" نماد ایزد مَردوک از بین‌النهرین باستان را در شهر تاریخی پارسه تخت‌جمشید کشف کردند.
به گزارش ایسنا به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، کاوش‌های باستان‌شناسی مشترک هیأت ایرانی-ایتالیایی در محوطه باستانی "تُل‌آجری" در شهر پارسه تخت‌جمشید به سرپرستی مشترک علیرضا عسکری چاوردی از دانشگاه شیراز و پروفسور پی‌یر فرانچسکو کالیری از دانشگاه بولونیا به انجام رسید.
علیرضا عسکری چاوردی ـ سرپرست ایرانی این هیأت باستان‌شناسی ـ محوطه تل‌آجری را همان محوطه‌ای خواند که ویرانه‌های دروازه پارسه در آن کشف شده است و گفت: این بنای بزرگ و باشکوه در منطقه باغ فیروزی در ۳.۵ کیلومتری شمال‌غربی تختگاه تخت‌جمشید قرار دارد.
او مهمترین نتایج باستان‌شناسی این فصل از کاوش‌های باستان‌شناسی در این محوطه را شناسایی فونداسیون دو برج بزرگ ضلع جنوب‌شرقی و جنوب‌غربی این دروازه تاریخی اعلام کرد و افزود: در این فصل نمای بخش غربی بنای دروازه به طول ۴۰ متر نمایان شد.
این باستان‌شناس ادامه داد: در روند کاوش‌های این فصل، پلان (نقشه) این بنای تاریخی بیش از پیش به صورت نسخه‌ای مشابه از دروازه ایشتار بابل ظاهر می‌شود که در آن ویژگی‌های جدید و بدیعی مانند هسته خشت و گِلی دیوار‌های آجرپخته نمایان شده است.
سرپرست ایران هیأت باستان‌شناسی تل‌آجری اظهار کرد: در کاوش‌های این فصل، تکه‌های کتیبه‌های میخی به زبان‌های بابلی و ایلامی به همراه آجر‌های لعاب‌دار برجسته متعلق به تابلو‌هایی با نقوش گاو نر و ماراژد‌های موشخوشو نماد ایزد مَردوک از بین‌النهرین باستان از این دروازه به دست آمد.
او همچنین گفت: فعالیت‌های حفاظتی و مرمتی برای تهیه طرح جامع نقشه حفاظت از سازه‌های معماری این بنای باشکوه در این فصل با مستندنگاری و مرمت سازه‌های مکشوفه به انجام رسید.
عسگردی چاوردی یادآور شد: این کاوش‌ها مشترک بین دانشگاه بولونیا با همکاری موسسه ایزمئو ایتالیا، پایگاه میراث‌جهانی تخت‌جمشید، دانشگاه شیراز و با مدیریت و مجوز پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری انجام شد.
تُل آجری با نام دروازه کوروش، پیش از کاخ‌های تخت جمشید در محوطه شهر باستانی پارسه ساخته شده است، این محوطه قدیمی‌تر از تختگاه و یا مجموعه تخت جمشید است.
باستان‌شناسان دریافته‌اند که تل آجری، دروازه‌ای از دوران هخامنشیان و احتمالا زمان کوروش بزرگ بوده که در ساخت آن از هنر و فرهنگ بابلی بهره گرفته شده است.
کشف آجر‌های لعاب‌دار موشخوشو و گاو از جمله مهمترین یافته‌های باستان‌شناسان از این محوطه است. موشخوشو حیوانی افسانه‌ای و ترکیبی از مار و اژد‌ها است که بیشتر نماد مردوک، خدای بابلیان معرفی شده است.