صفحه نخست

سیاست

ورزشی

علم و تکنولوژی

عکس

ویدیو

راهنمای بازار

زندگی و سرگرمی

اقتصاد

جامعه

فرهنگ و هنر

جهان

صفحات داخلی

کد خبر: ۵۱۹۲۶
تاریخ انتشار: ۱۲:۲۷ - ۲۶ تير ۱۳۸۹


در اواخر سال 2006 جورج دبلیو بوش در دیدار با روسای ستاد مشترک در پنتاگون این سوال را مطرح ساخت که آیا اقدام نظامی علیه برنامه هسته ای ایران امکان پذیر است یا خیر. پاسخ این سوال به اتفاق آرا منفی اعلام شد. چراکه از طریق حملات هوایی می شد تنها برخی از تاسیسات هسته ای ایران را هدف قرار داد و راهی برای از میان بردن تمامی آن ها وجود نداشت.

به گزارش "تابناک"، مجله "تایم" با انتشار مقاله ای ضمن طرح موضوع بالا می نویسد: برخی از آزمایشگاه های هسته ای در مناطق پر رفت و آمد مردمی و برخی دیگر در اعماق زمین قرار دارند. از سویی دیگر نیز توانایی ایران در پاسخگویی به این حملات توسط ابزارهای غیرمتعارف و به طور خاص از طریق آنچه که "تایم" آن را شبکه نظامی حزب الله می خواند هولناک می نمود. با این همه، گزینه نظامی هیچگاه رسما از روی میز برداشته نشد و دست کم مساله ای است که مقامات آمریکایی همواره از آن سخن گفته اند. اما در عین حال بر غیرممکن بودن آن نیز تاکید شده است. به گونه ای که رابرت گیتس، وزیر دفاع در سال 2008 گفت: «یک جنگ دیگر در خاورمیانه آخرین چیزی است که به دنبال آن هستیم و می تواند به دلایل متعدد خطرناک باشد.»

اما این روزها این گونه به نظر می رسد که گیتس جنگ طلب تر شده است. او در 20 ژوئن در مصاحبه با "فاکس نیوز" با بیان این مطلب که آمریکا حتی تمایلی به سخن گفتن از یک ایران هسته ای هم ندارد، گفت: «ما نمی توانیم حتی فکر ایرانی با سلاح هسته ای را نیز بپذیریم.»

در ادامه این مقاله آمده است، دیپلماسی و فشار اقتصادی، کماکان ابزاری است برای اعمال فشار بر ایران برای پذیرفتن یک معاهده هسته ای که البته امیدی نیز به آن نیست. لئون پانتا، رییس سیا، نیز 27 ژوئن در مصاحبه با "ای.بی.سی نیوز" و در پاسخ به این سوال که آیا تحریم ها تهران را از فعالیت های هسته ایش باز می دارد، گفت: «احتمالا نه.» بنابراین گزینه نظامی کماکان مطرح است و از آن حمایت می شود.

وی در ادامه با اشاره به پیشنهاد تبادل 2/1 تن اورانیوم با درصد غنای پایین به ازای اورانیوم 20 درصد، افزود: «ما پیشنهاد بسیار خوبی به ایرانیان دادیم که ابتدا مذاکره کنندگانشان آن را پذیرفتند. پس از مخالفت با آن فکر کردیم خوب ما تلاش خود را کرده ایم. حالا باید چه کنیم؟» 

منابع اطلاعاتی آمریکا می گویند فرمانده مرکزی ارتش آمریکا که هم اکنون مسئولیت سازماندهی عملیات نظامی در خاورمیانه را به عهده دارد اعلام کرده است که، پیشرفت هایی در برنامه ریزی حملات هوایی حاصل آمده است. این در شرایطی است که به گفته یک منبع نظامی اسراییلی یک سال پیش گزینه نظامی مطرح نبود.

اما عامل دیگر در مطرح ساختن گزینه نظامی را می توان همسایگان سنی ایران دانست که تمایل دارند آمریکا این امر را تحقق بخشد. وقتی سفیر امارات متحده عربی در تاریخ 6 جولای علی رغم تبعات منفی اقتصادی و نظامی برای کشورش از حمله نظامی علیه ایران حمایت کرد، نشان از رویکرد اتخاذی سرسختانه این کشور در منطقه داشت. مقامات ارشد آمریکایی که به کرات به کشورهای حاشیه خلیج فارس سفر می کنند می گویند سعودی ها نیز به طور خاص با میل و اشتیاق حیرت برانگیزی از این مساله سخن می گویند. به واقع با هسته ای شدن ایران، از ترک ها گرفته تا مصری ها و لبنانی ها هسته ای می شوند و این اتفاق نیز در بی ثبات ترین منطقه خاورمیانه روی خواهد داد.

"تایم" در ادامه می افزاید، این در حالی است که در مقطع کنونی کاخ سفید در ارتباط با حمله نظامی به ایران بیش از هر زمان دیگر تردید دارد. اغلب رهبران نظامی، به سخنان گیتس مبنی بر این که حتی یک حمله هدفمند به ایران نیز به دلایلی خطرناک خواهد بود، اعتقاد دارند. این مساله، مردم ایران را علیه تازه ترین اقدامات خارجی متحد می سازد. اتحاد کشورهایی چون روسیه و چین علیه آمریکا را به دنبال خواهد داشت. ایران در عراق و افغانستان واکنش نشان می دهد و در نهایت نیز حزب الله لبنان حملاتی به اسراییل ترتیب خواهد داد. یعنی یک جنگ منطقه ای مصیبت بار که دور از انتظار نیز نخواهد بود.

در پایان این مقاله آمده است: البته این نجواها می تواند حامل این پیام به ایرانیان باشد که زمان معامله فرا رسیده است. در این میان زمزمه هایی نیز مبنی بر تمایل تهران به از سرگیری مذاکرات به گوش می رسد، هرچند که ایران هم اکنون از ابتکار عمل لازم برخوردار نیست. فرضیه ممکن این است که، هر پیشنهاد ایرانیان برای مذاکره، پیشنهادی برای متوقف ساختن فعالیت های هسته ای خواهد بود چراکه آمریکا واقعا یک ایران هسته ای را تحمل نخواهد کرد و در نظر دارد برای متوقف ساختن آن به یک اقدام خطرناک دست زند. 

برچسب ها: حمله نظامی
ارسال نظرات
نام:
ایمیل:
نظر: