راهکارهای انتخاب رژیم غذایی مناسب در بیماران کلیوی را در این خبر بخوانید.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، اینکه بیماران کلیوی چه غذایی می‌توانند بخورند و یا چه غذایی را نمی‌توانند، بسته به زمان و میزان عملکرد کلیه‌های فرد و نیز برخی فاکتورهای دیگر دارد. اگرچه برنامه غذایی مشخص و ثابتی در مورد بیماری‌های کلیه، برای همه افراد وجود ندارد.
البته باید رژیم‌های قبلی در مورد بیماری‌های زمینه‌ای از قبیل دیابت و فشارخون و یا بیماری قلبی ادامه یابد.
بیمارانی که نارسایی کلیه دارند، نیاز است که مقدار دریافت خود از پروتئین، سدیم، پتاسیم، فسفر و کلسیم را کنترل کنند.
اگر بیماری کلیوی بدتر شود، ممکن است نیاز باشد برخی مواد مغذی دیگر نیز محدود شود که این محدودیت‌ها می‌تواند بر پایه نتایج آزمایش‌های بیمار باشد.
مصرف مقدار مناسب و صحیح پروتئین، سدیم، پتاسیم و فسفر می‌تواند به کنترل تجمع مواد زاید و مایعات در خون کمک کند. چرا که کلیه نمی‌تواند مواد زاید و مایعات اضافی را از بدن دفع کند.
تغذیه خوب می‌تواند به ما در این زمینه‌ها کمک کند:
یک رژیم غذایی متعادل می‌تواند روزانه مقدار مناسب و صحیحی از پروتئین، کالری، ویتامین و مواد معدنی را برای ما تامین کند. مصرف رژیم غذایی سالم، داشتن فعالیت فیزیکی مناسب در کنار دریافت داروهای تجویزی در بهبودی بسیار موثر است.
پروتئین: بدن ما به پروتئین نیاز دارد.
نیاز به پروتئین برای ساختن ماهیچه، بازسازی بافت‌ها و مقابله با عفونت اهمیت دارد. اگر فرد به نارسایی کلیه مبتلا باشد، نیاز است که مقدار دریافت پروتئین در رژیم غذایی بررسی شود.
دریافت پروتئین اضافی می‌تواند منجر به تولید و تجمع مواد زاید در خون شود، که کلیه‌ها قادر به دفع آن از بدن نیست.
اما مهم است که همه بیماران کلیوی مقدار صحیح و مناسبی از پروتئین را روزانه دریافت کنند.
متخصص تغذیه، محدودیت دریافت پروتئین را بر اساس وزن و سایز بدن، میزان مشکل کلیوی، مقدار پروتیین دفع شده در ادرار و مواردی از این دست محاسبه می‌کند.
پروتئین دریافتی نباید چندان کم باشد، چرا که می‌تواند مشکلات ثانویه ایجاد کند.
متخصص تغذیه می‌تواند در مورد دریافت مقدار پروتئین موردنیاز برنامه ریزی کند.
سدیم: کلیه سالم می‌تواند مقدار سدیم را در بدن به خوبی کنترل کند. اگر کلیه خوب کار نکند، مصرف سدیم اضافی می‌تواند منجر به تجمع مایعات در بدن، ورم، بالا رفتن فشارخون و فشار مازاد بر قلب شود؛ بنابراین نیاز است مصرف سدیم در نارسایی کلیه محدود شود. متخصص تغذیه می‌تواند در مورد مقدار دقیق سدیم موردنیاز فرد تصمیم گیری کند.
فسفر: زمانی که عملکرد کلیه کم می‌شود، فسفر اضافه می‌تواند در خون تجمع پیدا کند. سطح بالای فسفر منجر به ضعیف شدن استخوان می‌شود.
متخصصان تغذیه لیستی از غذاهای غنی از فسفر ارایه می‌دهند که نیاز است مصرف آن‌ها محدود شود.
پتاسیم: پتاسیم در عملکرد ماهیچه‌ها از جمله ماهیچه‌های قلب، نقش دارد.
مقدار پتاسیم خیلی کم یا خیلی زیاد در خون بسیار خطرناک است. مقدار پتاسیم موردنیاز هر فرد بسته به عملکرد کلیه و داروهایی که مصرف می‌کند، تفاوت دارد و نیاز است متخصص تغذیه در مورد مقدار پتاسیم موردنیاز بیمار کلیوی در مدت یک روز، تصمیم گیری کند.
کلسیم: منابع غذایی کلسیم اغلب منابع خوبی از فسفر هم هستند.
در صورتی که نیاز به محدودسازی کلسیم باشد، باید متخصص تغذیه این موضوع را به اطلاع بیمار برساند.
همچنین فرد بیمار کلیو لازم است قبل از مصرف هر نوع مکمل ویتامین D یا کلسیم، با متخصص تغذیه خود مشورت کند.
تغییر رژیم غذایی بیماران کلیوی: خوردن و آشامیدن می‌تواند کلیه فرد را تحت تاثیر قرار دهد، بنابراین بهتر است به نکات زیر توجه شود:
بعد از اینکه بدن ما از غذاهای مصرفی پروتئین را جذب کرد، ضایعاتی به عنوان اوره از آن‌ها ساخته می‌شود.
در بیماری کلیه بدن نمی‌تواند اوره را جذب کند، در نتیجه بیماران کلیوی اغلب از نظر دریافت پروتئین محدودیت دارند و باید پروتئین دریافتی، در سطح خاصی تنظیم شود تا میزان اوره بدن کاهش یابد.
بر همین اساس بیماران کلیوی باید فسفر دریافتی خود را محدود کنند، زیرا مقادیر بالای فسفر در بدن آن‌ها زمینه را برای ابتلا به بیماری‌های قلبی فراهم می‌کند.
غذاهای حاوی فسفر بالا: شیر و ماست، پنیر، انواع گوشت، حبوبات و دانه‌های روغنی.
در برخی بیماران به ویژه آن‌هایی که دیالیز می‌شوند، ممکن است میزان پتاسیم افزایش یابد که خطرناک است.
برای تنظیم این ماده معدنی هر بیمار باید با پزشک خود مشورت و روش مناسبی را دریافت کند.
حبوبات: مانند نخود، عدس و لوبیا حاوی مقدار زیادی پتاسیم هستند و بهتر است به شکل محدود مصرف شود.
سبزی‌ها و میوه ها: حاوی مقدار زیادی پتاسیم هستند، اما به دلیل دارا بودن بسیاری از مواد مغذی ضروری برای بدن، باید به مقدار متناسب از انواع کم پتاسیم استفاده کرد.
پختن سبزی‌ها سبب بالا رفتن مقدار پتاسیم قابل جذب می‌شود، بنابراین بهتر است سبزی‌ها به شکل خام مصرف شود.