«مُکسر» یکی از پرطرفدارترین سواحل خلیج فارس است که در چند سال اخیر، رفت وآمد بی‌ضابطه گردشگران و مسافران، سرعت تخریب آن را شدید کرده است.
به گزارش ایسنا، ساحل «مُکسر» بندر مقام در غرب استان هرمزگان واقع شده که به خاطر شکل صخره‌هایش معروف است و با جست‌وجوی نام آن، تصاویر زیادی از این ساحل و صخره‌هایش و البته تبلیغ‌های وسوسه‌برانگیز آن می‌توان مشاهده کرد. سال ٩٨ بخشی از این ساحل، خاکبرداری شد تا مرکز پرورش لارو میگو ایجاد شود که اعتراض محلی‌ها و رسانه‌ها، ادامه آن پروژه را متوقف کرد.
فعالان محیط زیست محلی می‌گویند: بندر مقام و ساحل مکسر زمانی محل تخم‌گذاری لاک‌پشت‌های پوزه‌عقابی بوده که مداخله‌های انسانی در چند سال اخیر، محل زیست این گونه جانوری در معرض انقراض را در این بخش از سواحل خلیج فارس در تهدید قرار داده است.
سام سطوتزاده، فعال میراث فرهنگی و گردشکری، عکس‌های جدیدی را از ساحل مکسر در اختیارمان قرار داده که نشان‌دهنده سرعت فرسایش و تخریب این ساحل است که به گفته فعالان محیط زیست، میلیون‌ها سال زمان می‌برد تا تندیس‌های مکسر دوباره شکل بگیرد یا ترمیم شود.
سطوتزاده می‌گوید: در مسکر تابلویی با عنوان «سایت گردشگری» نصب کرده‌اند، اما نه ورودی برای این ساحل تعیین شده و نه نگهبانی مستقر است و یا سرکشی صورت نمی‌گیرد. ماشین‌ها تا لب ساحل تردد می‌کنند و مردم داخل صخره‌ها و خلیج‌های کوچک، آتش روشن کرده‌اند و هر کجا می‌خواهند کمپ می‌زنند و روی صخره‌های تندیسی راه می‌روند. فرسایش صخره‌ها به وضوح قابل مشاهده است. هر طرف را هم که نگاه کنید زباله ریخته شده است.
او اضافه می‌کند: وقتی در محل تابلو نصب می‌کنند باید مسؤلیت آن را بپذیرند و مدیریت کنند. دسترسی به ساحل مکسر محدود است، به‌راحتی می‌توان برای آن ورودی و نگهبان تعیین کرد، از مسافران مبلغی را به عنوان ورودیه دریافت کرد، مثل دره ستاره‌ها در قشم که ورودیه، نگهبان و مسیر حرکت دارد و اجازه کمپ هم به مسافر نمی‌دهند.
این فعال گردشگری ادامه می‌دهد: بیشتر مردمی که به ساحل مکسر می‌آیند اصلا رعایت نمی‌کنند، از صخره‌ها بالا می‌روند، درحالی که آن صخره‌ها براثر فرسایش ایجاد شده‌اند و به هیچ وجه ایمن نیستند و اگر برای کسی اتفاقی بیافتد چه کسی پاسخگو خواهد بود؟
او به ازدحام جمعیت در پایان هر هفته در ساحل مکسر اشاره می‌کند و می‌گوید: در تمام آخر هفته‌ها مکسر و تمام سواحل نزدیک به آن شلوغ است، در یک آخر هفته شاید ۵۰ اتوبوس تور به ساحل مکسر آورده بودند. جای پارک ماشین پیدا نمی‌شود، خودرو‌ها تا لب ساحل می‌آیند. دیده‌ام که مردم گاهی زباله‌هایشان را در دریا می‌ریزند، زباله‌هایی که تجزیه‌ناپذیرند. شدت آسیب و فرسایش ناشی از این حجم از تردد و حضور انسان، فاجعه‌برانگیز و اسف‌بار است.
سطوتزاده که روی طرح مطالعات گردشگری جزایر هرمز و لارک نیز کار کرده است، اظهار می‌کند: بخش زیادی از سواحل خلیج فارس و جزایر آن چنین وضعیتی دارند، همه آن‌ها با مشکل دفع زباله مواجهند و البته ازدحام بدون ضابطه و مدیریت انسان به عنوان مسافر و گردشگر. باید راهکار راهبردی درنظر گرفت، وگرنه بعید می‌دانم تا شش ماه دیگر جایی مثل ساحل مکسر دوام بیاورد و حتما با تخریب گسترده‌ای مواجه خواهد شد و دیگر ساحل صخره‌ای و تندیسی نخواهیم داشت که برای آن تبلیغ کنیم.
این فعال گردشگری و میراث فرهنگی تاکید می‌کند برای نجات سواحل خلیج فارس به ویژه ساحل مکسر که تا چند سال پیش دست‌نخورده و بکر بود، باید ورودی و نگهبان تعیین شود، از مردم ورودیه گرفته شود و آن را برای محافظت از این منطقه و جمع‌آوری زباله‌ها هزینه کنند. مسیر حرکت در ساحل مشخص شود، اجازه تردد و ورود به خودرو‌ها در ساحل مکسر داده نشود و ظرفیت بُرد تعیین شود، یعنی جمعیت محدودی روزانه وارد ساحل شوند. در این ساحل گاهی روزانه دو تا سه‌هزار نفر همزمان حضور دارند.