مسیح مهاجری در روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: به نیت خیرخواهی، از انتصابات دولت سیزدهم، نه فقط هیأت دولت بلکه دستگاه‌های مختلف اجرائی و رده‌های مختلف، انتقاد کردیم و نوشتیم نیرو‌های کاردان را محصور در جناح‌ها ندانید و به سراغ نیرو‌های مستقل هم بروید که در میان آن‌ها افراد دلسوز و خدوم فراوانند.
این خیرخواهی و توصیه خالصانه را برنتابیدند و شفاهاً و کتباً جواب دادند. ما شفاهی را هضم کردیم و کتبی را عیناً در روزنامه به چاپ رساندیم بدان امید که شاید برای حفظ ظاهر جواب داده باشند و در عمل قدری تغییر مسیر دهند و به نفع کشور و مردم به سراغ نیرو‌های مستقل بروند.
با گذشت چند روز، خبر‌های زیادی از انتصابات فامیلی در رسانه‌ها منتشر شد که بیشتر آن‌ها «دامادمحور» بودند. امیدوار بودیم با ملغی شدن حکم صادره توسط شهردار تهران برای دامادش، اصولاً انتصابات «دامادمحوری» یکسره ملغی شوند، ولی خبری نشد که هیچ، انتصابات به سایر فامیل‌ها هم سرایت کرد.
با مشاهده این وضعیت به این نتیجه رسیدیم که این، همان «شایسته‌سالاری» است که در شعار‌های انتخاباتی حضرات مطرح بود و ما نمی‌دانستیم منظور چیست. آن‌ها می‌دانستند که شایسته‌ها فقط در همین مجموعه حضور دارند و با همین انتصابات می‌توان مطمئن شد که مصادر امور به افراد شایسته سپرده شده است. اخیراً دایره شایستگان، شامل دوستان و حتی حقوق نجومی در یکی از وزارتخانه‌ها هم شده بطوری که صدای خودی‌هایشان را هم درآورده است.
این روش البته چندان هم بدیع و جدید نیست. در دولت‌های گذشته هم همین نوع شایسته‌سالاری را تجربه کرده‌ایم و نتایجش نیز نصیب کشور و ملت شده است. بنابراین، نمی‌توانیم حساب دولت سیزدهم را در این زمینه از دولت‌های گذشته جدا کنیم و آن را به پیمودن راهی که دولت‌های قبل از آن نرفته‌اند متهم نمائیم.
اگر سخنی در این مقوله برای گفتن وجود داشته باشد، ایراد گرفتن از دولت سیزدهم نیست، بلکه نالیدن از روش نادرستی است که در نظام جمهوری اسلامی نهادینه و به یک فرهنگ غلط تبدیل شده است. در این فرهنگ غلط، رسم بر اینست که هرکس از مجموعه ما باشد، متعهد و انقلابی و اهل خدمت و کارآمد است و هرکس از مجموعه ما نباشد هیچیک از این ویژگی‌ها را ندارد.
این فرهنگ غلط، که اختصاص به یک دولت خاص ندارد و سال‌هاست که فرهنگ مسلط بر انتصابات در بخش‌های قابل توجهی از نظام جمهوری اسلامی شده، منشأ بسیاری از مفاسد و انحرافات است. ما نباید خود را فریب بدهیم و برای پیدا کردن عوامل فسادزا به سراغ مواردی خارج از عملکرد‌های خودمان برویم. این، میکروبی است که خودمان آن را به جان این نظام انداخته‌ایم. بنابراین، باید از خودمان شروع کنیم.
اگر به مسئولین توصیه می‌کنیم «از شهید بهشتی بیاموزید» برای اینست که آن عالم عامل و بااخلاص، به شایسته‌سالاری به معنای واقعی پای‌بندی نشان می‌داد. حضرات، چه این جناح و چه آن جناح، در انتخابات شعار شایسته‌سالاری می‌دهند و دیگران را به خاطر عدم پای‌بندی به شایسته‌سالاری و فروغلطیدن در فامیل‌سالاری تخطئه می‌کنند، ولی وقتی به قدرت می‌رسند، یادشان می‌رود که نباید دو کلمه «فامیل» و «شایسته» را جابجا کنند و فامیل‌سالاری و دوست‌سالاری را با «شایسته‌سالاری» نباید یکسان بدانند.
اگر درباره انتصابات هشدار می‌دهیم به این دلیل است که مایل هستیم دولت فعلی به سرنوشت دولت‌های قبلی دچار نشود. به آن‌ها هم هشدار دادیم و دادند، ولی غیر از بعضی موارد، حاضر به پذیرفتن نشدند. ما به عنوان رسانه، قدرت اجرائی نداریم، ولی هشدار دادن را وظیفه خود می‌دانیم، تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال.
اول داماد شو بعد پست بگیر. البته اینجور داماد ها اونقد پست و موقعیت دارند که نگو ونپرس.
اینا همونند.