در یکی از بزرگ‌ترین مطالعاتی که تاکنون درباره کرونا انجام شده، محققان دانشکده پزشکی «جانز هاپکینز» نشان دادند که سطوح آنتی‌بادی علیه ویروس سارس-کوو-۲ در افرادی که توسط ویروس آلوده شده‌اند و دو دوز واکسن مبتنی بر آران‌ای پیامرسان دریافت کرده‌اند نسبت به کسانی که تنها واکسن دریافت کرده‌اند بیشتر بوده و برای مدت طولانی‌تری باقی می‌ماند.
به گزارش ایسنا و به نقل از مدیکال‌اکسپرس، جزئیات این مطالعه که بر روی حدود دو هزار نفر از کادر درمان انجام شده در مجله‌ی انجمن پزشکی آمریکا منتشر شده است.
«آرون مایلستون» (Aaron Milstone) نویسنده اصلی این مقاله و اپیدمیولوژیست کودکان در مرکز کودکان جانز هاپکینز می‌گوید: این یافته‌ها به درک بهتر ما از نحوه‌ی عملکرد سیستم ایمنی در برابر سارس-کوو-۲ کمک می‌کند. براساس یافته‌های قبلی واکسن حتی اگر باعث بروز عوارض جانبی نشود کارایی دارد.
دو واکسن مبتنی بر آران‌ای پیامرسان (mRNA) که در این تحقیقات مورد ارزیابی قرار گرفتند، باعث آشنایی سیستم ایمنی با پروتئین S ۱ که جزئی از ترکیبات گیرنده‌های روی ویروس سارس-کوو-۲ هستند، می‌شوند.
این گیرنده‌های «اسپایک» امکان اتصال ویروس به سلول‌های سالم را فراهم می‌کنند و ویروس بدین وسیله سلول را آلوده می‌کند.
ایمونوگلوبولین جی که نوعی پادتن است در نتیجه‌ی تحریک سیستم ایمنی با پروتئین S ۱ فعال می‌شود و ذرات ویروس را خنثی می‌کند و از عفونت به وسیله ویروس سارس-کوو-۲ جلوگیری کرده یا دستکم شدت بیماری را کاهش می‌دهد.
در این مطالعه، محققان هزار و ۹۶۰ نفر از کادر درمان بیمارستان جانز هاپکینز که هر دو دوز واکسن فایزر-بیو ان تک یا مدرنا دریافت کرده بودند را مورد بررسی قرار دادند. ۷۳ نفر از این افراد پیش از دریافت دوز اول به کووید-۱۹ مبتلا شده بودند و تست پی‌سی‌آر آن‌ها مثبت شده بود. این ۷۳ نفر به دو گروه تقسیم شدند، گروهی که ۹۰ روز یا کمتر پیش از تزریق دوز اول واکسن به بیماری مبتلا شده بودند و گروهی که بیش از ۹۰ روز از بیماری آن‌ها هنگام تزریق واکسن گذشته بود.
پس از احتساب نوع واکسن، سن و جنسیت، محققان سطوح آنتی‌بادی را در افرادی که پیش از دریافت واکسن به بیماری مبتلا شده بودند و گروهی که نشده بودند طی بازه‌های زمانی یک، سه و شش ماه پس از تزریق دوز دوم با یکدیگر مقایسه کردند. علاوه بر آن این موارد در دو گروهی که به ویروس آلوده شده بودند نیز بررسی شد.
«دیانا ژونگ» (Diana Zhong)، رهبر این تحقیقات می‌گوید: ما دریافتیم که افرادی که سابقه ابتلا به بیماری داشتند و واکسن دریافت کرده بودند نسبت به گروهی که تنها واکسن دریافت کرده بودند، سطوح آنتی‌بادی بالاتری دارند. این میزان یک ماه پس از تزریق دوز دوم ۱۴ درصد بیشتر، سه ماه پس از تزریق ۱۹ درصد و شش ماه پس از دوز دوم ۵۶ درصد بیشتر بود.
وی افزود: افرادی که بیش از ۹۰ روز از ابتلای آن‌ها می‌گذشت یک ماه پس از دریافت دوز اول ۹ درصد و سه ماه پس از آن ۱۳ درصد آنتی‌بادی بیشتری نسبت به گروه دیگر که فاصله دوز اول آن‌ها و بیماری ۹۰ روز یا کمتر بود، داشتند.
«مایلستون» می‌گوید: این بدان معناست که فاصله طولانی بین ابتلا و دریافت واکسن می‌تواند پاسخ آنتی‌بادی را افزایش دهد.
وی گفت: برای تشخیص آنکه آیا پایداری ویروس در افراد واکسینه شده‌ای که پیش‌تر به بیماری مبتلا شده‌اند به تعداد دفعات مواجهه با ویروس ارتباط دارد یا خیر باید مطالعات بیشتری انجام شود.
ایمونوگلوبولین جی که نوعی پادتن است در نتیجه‌ی تحریک سیستم ایمنی با پروتئین S ۱ فعال می‌شود و ذرات ویروس را خنثی می‌کند و از عفونت به وسیله ویروس سارس-کوو-۲ جلوگیری کرده یا دستکم شدت بیماری را کاهش می‌دهد.
در این مطالعه، محققان هزار و ۹۶۰ نفر از کادر درمان بیمارستان جانز هاپکینز که هر دو دوز واکسن فایزر-بیو ان تک یا مدرنا دریافت کرده بودند را مورد بررسی قرار دادند. ۷۳ نفر از این افراد پیش از دریافت دوز اول به کووید-۱۹ مبتلا شده بودند و تست پی‌سی‌آر آن‌ها مثبت شده بود. این ۷۳ نفر به دو گروه تقسیم شدند، گروهی که ۹۰ روز یا کمتر پیش از تزریق دوز اول واکسن به بیماری مبتلا شده بودند و گروهی که بیش از ۹۰ روز از بیماری آن‌ها هنگام تزریق واکسن گذشته بود.
پس از احتساب نوع واکسن، سن و جنسیت، محققان سطوح آنتی‌بادی را در افرادی که پیش از دریافت واکسن به بیماری مبتلا شده بودند و گروهی که نشده بودند طی بازه‌های زمانی یک، سه و شش ماه پس از تزریق دوز دوم با یکدیگر مقایسه کردند. علاوه بر آن این موارد در دو گروهی که به ویروس آلوده شده بودند نیز بررسی شد.
«دیانا ژونگ» (Diana Zhong)، رهبر این تحقیقات می‌گوید: ما دریافتیم که افرادی که سابقه ابتلا به بیماری داشتند و واکسن دریافت کرده بودند نسبت به گروهی که تنها واکسن دریافت کرده بودند، سطوح آنتی‌بادی بالاتری دارند. این میزان یک ماه پس از تزریق دوز دوم ۱۴ درصد بیشتر، سه ماه پس از تزریق ۱۹ درصد و شش ماه پس از دوز دوم ۵۶ درصد بیشتر بود.
وی افزود: افرادی که بیش از ۹۰ روز از ابتلای آن‌ها می‌گذشت یک ماه پس از دریافت دوز اول ۹ درصد و سه ماه پس از آن ۱۳ درصد آنتی‌بادی بیشتری نسبت به گروه دیگر که فاصله دوز اول آن‌ها و بیماری ۹۰ روز یا کمتر بود، داشتند.
«مایلستون» می‌گوید: این بدان معناست که فاصله طولانی بین ابتلا و دریافت واکسن می‌تواند پاسخ آنتی‌بادی را افزایش دهد.
وی گفت: برای تشخیص آنکه آیا پایداری ویروس در افراد واکسینه شده‌ای که پیش‌تر به بیماری مبتلا شده‌اند به تعداد دفعات مواجهه با ویروس ارتباط دارد یا خیر باید مطالعات بیشتری انجام شود.