فدراسیون فوتبال در چند ماه اخیر مانور زیادی روی عقد قرارداد با یک شرکت و توافق با یک شرکت دیگر هواپیمایی داده است. رئیس یکی از این شرکت‌ها در ستاد جام جهانی عضو است و تیم ملی فوتبال بزرگسالان با پرواز این شرکت برای برگزاری مسابقات مرحله نهایی انتخابی جام جهانی ۲۰۲۲ به سفر می‌رود.
شرکت دیگر نیز وظیفه جابجایی اعضای تیم فوتبال بانوان را برعهده داشت و این تیم با پرواز اختصاصی به ازبکستان رفت و قرار است سفر بانوان فوتبالیست به هند برای برگزاری مسابقات جام ملت‌های آسیا نیز با پرواز این شرکت صورت گیرد.
شهره موسوی نایب رئیس بانوان فدراسیون فوتبال امروز مصاحبه‌ای با سایت این فدراسیون انجام داده و در بخشی از آن با اشاره به حضور وزیر ورزش در تمرین تیم ملی بانوان گفته است: «ایشان پس از ارائه پیشنهاد کادر فنی و فدراسیون، این موضوع را پذیرفتند که هزینه رفت و برگشت تیم ملی فوتبال بانوان به منظور برگزاری اردوی ۱۰ روزه به شارلوای بلژیک را تقبل کنند.»
حال این سؤال مطرح می‌شود که فدراسیونی که مدعی درآمدزایی بود و با دو شرکت هواپیمایی همکاری نزدیکی دارد چرا باید پول سفر تیم بانوان را از وزارت ورزش بگیرد؟ ممکن است گفته شود قرارداد یکی از این دو شرکت فقط برای تیم ملی فوتبال بزرگسالان مردان است، اما این سؤال پیش می‌آید که چرا از شرکت دیگر که پرواز ملی‌پوشان بانوان را برعهده داشت کمک گرفته نشد؟
اصولاً چرا باید وزارت ورزش هزینه رفت و برگشت فدراسیونی که مدعی درآمد ۱۰ میلیون یورویی بود (حدود ۳۰۰ میلیارد تومان) را تقبل کند؟ اینکه وزارت ورزش و جوانان به تیم‌های مختلف به ویژه بانوان کمک کند، خوب است اما بهتر است فدراسیون فوتبال به این سؤال پاسخ دهد که چگونه است نمی‌تواند هزینه بلیت سفر بانوان - که در مقایسه با دیگر هزینه‌های انجام شده زیاد نیست- را تأمین کند؟