در کوچه آهنگری شهرکرد که از وجود این شغل قدیمی خالی شده کارگاه «حاجتعلی رحیمی»، آهنگری کهنه‌کار که در طول سال‌ها فولاد روزگار وی را به مردی آبدیده تبدیل کرده، خودنمایی می‌کند. اما زمانی که وارد حجره آهنگری استاد حاجتعلی می‌شوی فقط با فلز، پتک و چکش و آچار‌های سفت و زمخت طرف نیستی، این حجره آهنگری بوی شعر و ادبیات هم می‌دهد.
از لابه‌لای صدای پتک و چکش می‌توان طنین اشعار مثنوی و حافظ و تاریخ ایران زمین را شنید. اینجا ادبیات از آهنگری شغلی لطیف ساخته و این موضوع را در شکل‌دهی اجسام کارگاه می‌توان به خوبی دید.
حاجتعلی آهنگر به سبب علاقه خاصی که از کودکی به کتاب و کتابخوانی داشته توانسته تاکنون ۲ جلد کتاب به چاپ برساند و ۶ جلد دیگر نیز آماده چاپ دارد.
روزگار با حاجتعلی همان کاری را کرده که وی با فولاد می‌کند. آقای رحیمی در طول سال‌ها زندگی با فراز و نشیب‌هایی روبرو بوده و اکنون این کوله‌بار دانش و تجربه را در کتاب‌هایش با مردم به اشتراک گذاشته است.
«گیل‌گمش» نگاهی به افسانه سومری و «آب درمانی» مروری بر تجربیات حاجتعلی رحیمی از جمله کتاب‌هایی است که تاکنون از این آهنگر ادیب به چاپ رسیده است.
آهنگری از جمله مشاغل و حرفه‌های قدیمی و به شدت پر زحمت محسوب می‌شود. در شهرکرد هم به دلیل شرایط زندگی مردم از جمله کشاورزی و دامداری و همچنین ایل کوچرو بختیاری به لوازم و ادوات ساخت آهنگران به شدت مورد نیاز است.
با سختی‌هایی که این که این کار دارد استاد حاجتعلی همچنان بر این عقیده است که باید مشغول این کار باشد چرا که این ابزار نیاز مردم است و باید کوره آهنگری روشن باشد.
عکاس: احمد ریاحی دهکردی/ ایرنا