فراروـ این جمله کلیشه‌ای «همیشه پای یک زن در میان است» در گذر زمان گویی معنای حقیقی خود را از دست داده و تلویحا به این مسئله اشاره دارد که هرجا بلایی خیزد، لابد پای یک زن در میان است. حالا بخواهیم کوچه بازاری‌اش را بگوییم، می‌شود همان که مرحوم با آب و تاب می‌خواند: «خونه‌ای بی بالا هرگز نباشد ای خدا»
اما حقیقت ماجرا این است که زنان ایرانی در طول تاریخ نقش مهمی در اعتلای فرهنگ این مرز و بوم داشته‌اند. یکی از این زنان «بی بی منجمه سمنانی نیشابوری» است که از کودکی علم ستاره شناسی را نزد پدرش، کمال الدین سمنانی که رییس شافعیان نیشابور بود، آموخت و به پشتوانه مهارتش در علم اخترشناسی جایگاه والایی در دربار جلال الدین خوارزمشاه و بعد‌ها در دربار قونیه به دست آورد. آوازه این بانو تا بدان جاست که فرزندش «امیر ناصرالدین» را که از تاریخ نویسان سده هفتم هجری است، با لقب «ابن بی بی» می‌شناختند. اینجاست که باید گفت «همیشه پای یک زن در میان است.»