کنار دریا که هستم چشم‌هایم را می‌بندم و صدای موج‌ها را گوش می‌کنم که از دور‌ها می‌آیند و کم کم به ساحل می‌رسند و دوباره همین کار تکرار می‌شود و این صدای پر از آرامش را در خاطرم می‌سپارم. دریا را دوست دارم، چون بسیار وسیع و زیباست. زمانی که کنار این آبی بی‌کران می‌نشینی و به موج‌هایش نگاه می‌کنی که آرام به ساحل می‌خورند، آرامش می‌گیری. دریا یکی از الهام بخش‌ترین مخلوقات خداوند است، سراسر زیبایی، لطافت، بزرگی و آرامش … دریا که می‌گویی همه ذهنت را رنگ آبی در بر می‌گیرد و گویی آبی نیلگون از لابه‌لای ذهنت به دهان و در میان کلمات جریان پیدا می‌کند. انسان همواره به دریا به عنوان محلی پر از شگفتی‌ها و اسرار نگریسته است. در یکی از مسافرت‌ها، روزی تک و تنها کنار دریا نشسته بودم. سکوت، آرامش، صدای امواج و نسیم لطیفی که می‌وزید، قابل توصیف نیست. خلیج فارس به مانند سفره‌ای پر برکت است که خداوند برای بهره مندی ساکنان سواحل و جزایر آن و حتی مردم دیگر کشورها، پهن کرده و هرکس باید به فراخور دانایی و توانایی خود از مواهب آن برخوردار ش