قرارداد آبراهام که فوق‌سری تلقی می‌شود، در دوران نخست وزیری بنیامین نتانیاهو بین رژیم اسراییل با امارات و بحرین به امضا رسید و ظاهرا کنست اسراییل از مفاد آن کاملا بی‌اطلاع است. نخستین گام از همکاری رژیم اسراییل و امارات متحده، اقدام اسراییل در فروش بدافزار‌های جاسوسی «پگاسوس» به امارات بود که این بدافزار‌ها قادرند تلفن‌های همراه مخالفان امارات را شنود کند.
بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر سابق رژیم صهیونیستی این توافقنامه کاملا سری را بزرگ‌ترین دستاورد دوران نخست‌وزیری خود تلقی کرد؛ زیرا این توافق موجب خواهد شد تا رژیم اسراییل به تدریج حوزه نفوذ خود را در منطقه گسترش دهد. در جریان قرارداد‌های امنیتی و اطلاعاتی بین امارات و رژیم صهیونیستی، دو تاجر عمده اسلحه و تجهیزات جاسوسی به نام‌های «ماتی کوخاوی» و «اوی لیئومی» شرکت داشتند و طی دو سال اخیر هواپیما‌های مدرن بدون سرنشین از نوع «ایروناتیکس» در اختیار امارات قرار دادند.
اقدام امارات متحده در همکاری امنیتی، نظامی و اطلاعاتی با اسراییل از مرحله مناسبات سیاسی و اقتصادی هم فراتر رفته است؛ به‌گونه‌ای که سازمان‌های جاسوسی «موساد» و «امان» اسراییل دفاتر خود را در امارات افتتاح کرده‌اند. هدف مشترک امارات و بحرین از این اقدامات، باز کردن پای رژیم اسراییل به منطقه حساس خلیج‌فارس و دریای سرخ است؛ تا جایی که امارات متحده با نفوذ در یمن جنوبی و جزیره استراتژیک «سقطری» یمن در دریای سرخ زمینه حضور نظامی رژیم صهیونیستی را فراهم کرد.
حضور نظامی، امنیتی و اطلاعاتی رژیم صهیونیستی در امارات، حساسیت بسیاری از کشور‌های منطقه از جمله کویت، عراق، قطر، عربستان، اردن، مصر و جمهوری اسلامی ایران را برانگیخته، زیرا این حضور موجب ایجاد ناامنی در منطقه خواهد شد که البته تبعات آن گریبان بانیان آن را خواهد گرفت.
مصر و اردن اگر چه با رژیم اسراییل روابط سیاسی رسمی دارند، اما رهبران این دو کشور عربی نگران هستند، زیرا همکاری ابوظبی-تل‌آویو ممکن است به کاهش قدرت تاثیرگذاری این دو کشور در فلسطین منجر شود. به همین دلیل مصر و اردن اخیرا سطح روابط سیاسی خود را با امارات کاهش داده‌اند و درصدد هستند تا به سمت همکاری بیشتر سیاسی و اقتصادی با عراق حرکت کنند.
قرارداد‌های اخیر میان اردن و مصر از یک‌سو و با عراق از سوی دیگر در چارچوب نگرانی رهبران این دو کشور از سیاست‌های امارات و بحرین و نزدیک شدن این دو رژیم به رژیم اسراییل قابل تحلیل است. از سوی دیگر رهبران رژیم اسراییل طی ۴ دهه گذشته همواره در اندیشه نفوذ به منطقه ژئوپلیتیک خلیج فارس بوده‌اند، اما به دلیل شرایط منطقه تا سال‌های اخیر، رویای رهبران این رژیم محقق نشده بود.
شیمون پرز، رییس اسبق رژیم صهیونیستی و از رهبران نسل اول اسراییل در کتاب خود تحت عنوان «خاورمیانه جدید» که در سال ۱۹۹۵ منتشر شد، پیش‌بینی کرده بود که اسراییل با نفوذ در میان کشور‌های عرب حوزه خلیج فارس قادر خواهد شد تا سال ۲۰۲۵ حجم مبادلات تجاری خود با این کشور‌ها را به سطح ۷۰ میلیارد دلار در سال برساند.
اکنون با افتتاح سفارتخانه‌های امارات و بحرین در فلسطین اشغالی این رویا نه تنها در حال تحقق است، بلکه فراتر از تبادلات تجاری مناسبات رژیم صهیونیستی، امارات و بحرین به مرحله همکاری‌های امنیتی، جاسوسی و نظامی رسیده است. این همکاری‌ها قطعا امنیت و منافع ملی ایران و برخی کشور‌های مستقل منطقه را تحت تاثیر قرار خواهد داد؛ زیرا رژیم صهیونیستی با کمک امریکا سعی خواهد کرد تا دامنه نفوذ امنیتی، نظامی و سیاسی خود را علاوه بر خلیج فارس در دریای عرب، دریای خزر و افغانستان نیز گسترش دهد.
دلیل تلاش رژیم صهیونیستی برای توسعه نفوذ منطقه‌ای خود این است که این رژیم اکنون از درون به شدت آسیب‌پذیر شده و افزایش قدرت بازدارندگی رزمندگان فلسطینی نگرانی رهبران این رژیم را برانگیخته است.
شکست‌های متعدد ارتش رژیم صهیونیستی در جنگ با مردم غزه و ناکامی این رژیم در مقابله با موشک‌های حماس و جهاد اسلامی، رهبران آن را به گسترش حوزه نفوذ جغرافیایی، نظامی و امنیتی خود مجبور کرده است؛ اما باید توجه داشت که نفوذ رژیم صهیونیستی در کشور‌های کوچک حوزه خلیج فارس امنیت پایدار را برای این رژیم تضمین نخواهد کرد، بلکه در آینده آن را از درون با یک بحران امنیتی جدی مواجه خواهد کرد.
منبع: روزنامه اعتماد