کتاب «تندباد حوادث» گزارش یک مأموریت در مواجهه با بحران برنامه صلح آمیز هسته‌ای ایران به قلم دکتر علی اکبر صالحی توسط موسسه اطلاعات منتشر شد.
به گزارش جماران، صالحی در مقدمه این کتاب با اشاره به اهمیت برهه تاریخی آغاز پرونده هسته‌ای علیه کشورمان می‌نویسد: «شاید برای نخستین بار با یک هم آوایی جمعی میان قدرت‌های بزرگ و مجامع تخصصی و فنی جهان علیه جمهوری اسلامی ایران شکل گرفت که در قالب خبرپردازی منافقانه نزد رسانه‌های غربی تصویری نامطمئن و ابهام آمیز را از فعالیت‌های علمی و فنی دانشمندان ایرانی برسازند و بدینگونه ایران را از حقوق حقّه خود طبق معاهده ان. پی. تی محروم کنند».
وی در بخش دیگری از مقدمه با اشاره به تجربه کم بخشی از کارگزاران و مسئولان جمهوری اسلامی ایران در مورد دقایق و جزییات فنی موضوع هسته‌ای می‌نویسد: «کشور... ممکن بود با کوچکترین اشتباهی با سرنوشتی مشابه عراق-که با همین موضوع و ابزار از پای درآمد-مواجه شود».
رئیس سابق سازمان انرژی اتمی و نماینده اسبق کشورمان نزد آژانس بین المللی انرژی اتمی می‌نویسد: «آنچه طی سال‌های ۱۳۸۲-۱۳۸۳ خورشیدی، با طرح مباحث پرونده فعالیت‌های صلح آمیز هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران روی داد، این آگاهی را دوچندان ساخت که ارتباطات میان بخشی برای اجتناب از درگیر شدن کشور با بحران و آسیب به منافع ملی، امری الزام آور است».
شرح آغاز مأموریت در وین و تبیین ساختار آژانس موضوع اولین فصل این کتاب است و روایت بحران هسته‌ای ایران از فصل دوم آغاز می‌شود.
صالحی با اشاره به شروع این بحران از نشست خبری منافقین در مرداد ۱۳۸۱ و انتشار بولتنی که طی آن ادعا‌هایی مبنی بر «تلاش ایران برای دستیابی به جنگ افزار هسته ای» مطرح شد، تأکید می‌کند: «بعد‌ها مشخص شد که متن آن توسط سازمان‌های اطلاعاتی غربی در اختیار آن‌ها گذاشته شده است».
وی با اشاره به «عدم توانایی پاسخگویی سخنگوی منافقین در ارائه پاسخ‌های صحیح و روشن در مقابل پرسش‌های تخصصی خبرنگاران حاضر در بخش پایانی این نشست خبری»، آن را «گویای اثبات سناریوی نوشته شده سازمان‌های اطلاعاتی بیگانه و اجرای آن به دست آن‌ها (منافقین)» می‌داند و می‌نویسد: «این فیلم با تلاش و جست و جو‌های مستمر یافته شده که در کتابخانه سازمان انرژی اتمی جهت مشاهده خوانندگان علاقه‌مند نگهداری می‌شود. گفتنی است از این فیلم ۴۵ دقیقه ای، حدود ۲۵ دقیقه آغاز آن کیفیت صوتی مناسبی ندارد».
صالحی در بخش دیگری از این فصل تأکید می‌کند: «با وجود فضای تبلیغاتی گسترده این حرکت گروهک منافقین، باید به این نکته توجه داشت که ایران به هیچ وجه قصد انجام فعالیت مخفیانه را مدنظر نداشت، زیرا از تأسیسات غنی سازی نظنز گرفته تا مجتمع آب سنگین اراک یا کارخانه تبدیل اورانیوم در اصفهان، هیچ کدام تأسیسات کوچکی نبودند که بتوان آن‌ها را در دالان یا زیرزمینی مخفی کرد که از انظار دور نگه داشته شوند».
وی سپس عمده‌ترین دلایل مطلع نبودن آژانس به صورت دقیق از جزییات ساخت تأسیسات را بیان کرده است.
در فصل‌های ۸ گانه‌ی بعدی این کتاب سیر پرونده ایران در اجلاس‌های بعدی شورای حکام و تلاش برای ایجاد جنبش غیرمتعهد‌های شاخه وین به صورت مستند و دقیق بیان شده است.
صالحی در پایان این کتاب می‌نویسد: «در مجموع باید این حقیقت را پذیرفت که غرب به سادگی حاضر به پذیرش ایرانی با ظرفیت کامل فنی هسته ای، شامل غنی سازیاورانیوم و چرخه سوخت هسته‌ای نخواهد بود مگر در شرایطی خاص و استثنایی که تنها زمانی میسر خواهد بود که به طریقی این موضوع در یک دستور کار گسترده سیاسی قرار گیرد».
آخرین جملات این کتاب اشاره به کاریکاتوری است که در آن گروه آمریکا، اروپا و سازمان ملل برای به حاشیه راندن تسلیحات اتمی رژیم صهیونیستی، روی پرونده هسته ایران تمرکز کرده اند.
چاپ اول این کتاب در ۳۵۸ صفحه و به همراه برخی مستندات مربوط به محتواب کتاب به تازگی توسط موسسه اطلاعات منتشر شده است.
این هوشیاری ویا باسوادای را مطرح نمی کند این فقط ملاحظه بیش از حد است کاری آست که باعث عقب رفتن میشه
در ضمن ترسو بودنترا به شرایط عراق وصل نکن عراق بهیجوج در شرایط ایران نبود نه از نظر پیشرفت هسته‌ای ونه از نظر توان پاسخگویی