علیرضا جهانبخش، وینگر تیم ملی ایران، بالاخره تصمیمی سخت گرفت و از لیگ برتر انگلیس و باشگاه برایتون جدا شد. جهانبخش در شرایطی تصمیم به جدایی از بهترین لیگ فوتبال دنیا گرفت که برای ادامه دوران حرفه‌ای‌اش همان‌جایی را انتخاب کرده که در اروپا متولد شده بود: لیگ هلند.
علی جهان حالا با قراردادی سه‌ساله به فاینورد پیوسته تا سومین تیم هلندی در دوران فوتبالی‌اش را تجربه کند. شماره ۹ جدید فاینورد پیش از این برای نایمیخن و آلکمار در هلند توپ زده و به‌خوبی با جو فوتبال این کشور آشناست. قرارداد بازیکن تیم ملی ایران به گونه‌ای تنظیم شده که در پایان سال سوم در صورت رضایت طرفین قابلیت تبدیل به چهارساله‌شدن هم دارد. پس اگر اتفاق خاصی نیفتد، جهانبخش دست‌کم سه سال دیگر در فوتبال هلند توپ خواهد زد. البته هم او و هم علاقه‌مندان به فوتبال امیدوارند دوره حضورش در فاینورد کوتاه‌تر از این حرف‌ها باشد و او دوباره سر از لیگی معتبر و این بار باشگاهی بزرگ‌تر دربیاورد؛ موضوعی که با توجه به پتانسیل بالای جهانبخش چندان دور از دسترس نیست.
از زمانی که مشخص شده جهانبخش به صورت رسمی بازیکن فاینورد است، این سؤال مدام ذهن مخاطبان ایرانی را آزار می‌دهد؛ آیا جهانبخش به جای پیشرفت در دنیای فوتبال پسرفت کرده است؟ پاسخ‌دادن به این سؤال با توجه به نشانه‌های موجود شاید کار سختی نباشد؛ ترک لیگ انگلیس و رفتن به لیگ هلند خودش می‌تواند یک گام رو به عقب باشد. با این حال اگر این گام رو به عقب، دورخیزی برای پریدن بلند به سوی آینده باشد چه؟ درست است که سطح لیگ برتر انگلیس اصلا قابل مقایسه با لیگ هلند نیست، ولی نمی‌شود سلیقه مربیان را نادیده گرفت.
علیرضا از روز نخستی که به برایتون پیوست تا آخرین تمرین این تیم با تمام وجود کار کرد، ولی افسوس که جایی در اندیشه‌های گراهام پاتر، سرمربی برایتون نداشت. با ماندن پاتر در برایتون مشخص بود که شرایط برای جهانبخش در این باشگاه تغییر زیادی نمی‌کند؛ پس جهانبخش با تصمیمی درست این باشگاه انگلیسی را ترک کرد تا در سال منتهی به جام جهانی به باشگاهی برود که فرصت بازی‌کردن در آن را به دست بیاورد. اتفاقا این همان چیزی است که علیرضا به آن نیاز دارد: دیده‌شدن!
او ۲۲ ساله بود که در نایمیخن برای خودش نامی دست و پا کرد. اوج کارش، اما سه سال حضورش در آلکمار بود که توانست در یک فصل با ۲۱ گل عنوان آقای گلی لیگ را هم به دست بیاورد. درخشش در همان تیم بود که دو باشگاه لیگ‌برتری لسترسیتی و برایتون را وسوسه کرد تا این جوان ایرانی را به خدمت بگیرند. آیا لستر برای علیرضا انتخاب بهتری بود؟ هرگز نمی‌شود پاسخ قطعی به آن داد، ولی مشخصا می‌توان گفت که علیرضا در برایتون حیف شد و کسی او را ندید.
حالا برای بازیکنی که روزگاری در لیگ هلند عنوان آقای گلی را با تیم کمتر شناخته‌شده‌ای به دست آورده، رسیدن به موفقیت با تیم سرشناسی همچون فاینورد چندان دور از دسترس نیست. فاینورد فصل گذشته سهمیه لیگ اروپا را به دست آورده و جهانبخش نه‌تن‌ها در لیگ داخلی، بلکه در لیگ اروپا هم فرصت خودنمایی دارد تا خودش را به تیم‌ها و شاید لیگ بهتری غالب کند. اگر او به فیکس بازی‌کردن در فاینورد عادت کند طبیعی است که بخت زیادی برای بازی‌کردن در ترکیب فیکس تیم ملی ایران در جام جهانی را هم داشته باشد؛ پس در یک فصل می‌تواند برای چندمین بار دیده شود.
البته شاید بتوان از یک منظر دیگر، سقوط علی جهان را زیر ذره‌بین برد. او در زمان خودش به‌عنوان گران‌ترین بازیکن تاریخ برایتون راهی این باشگاه انگلیسی شد؛ با جت شخصی و کلی عزت و احترام. علیرضا روزی که از برایتون جدا شد عزت و احترام دید، ولی دیگر خبری از جت شخصی برای انتقالش نبود.
او آن روز‌ها با ۱۹ میلیون یورو به‌عنوان گران‌قیمت‌ترین بازیکن تاریخ برایتون به این باشگاه رفت، ولی آن‌قدر روی نیمکت نشست و پشت اندیشه‌های عجیب و غریب گراهام گاتر اسیر شد تا ارزشش در بازار هم افت کند. اگر ارزش علیرضا در نقل و انتقالات مورد ارزیابی قرار بگیرد بله، او سقوط کرده و سقوط بدی هم داشته است. بازیکنی که ۱۹ میلیون یورو قیمت داشته این روز‌ها ارزشش نزدیک به پنج میلیون یورو برآورد می‌شود. خبر بدتر، اما اینکه بنا بر نوشته سایت ترانسفرمارکت، فاینورد حتی همین رقم را هم برای علیرضا نپرداخته و تنها با ۱.۱ میلیون یورو این بازیکن ارزشمند را به خدمت گرفته است؛ یک پیروزی بزرگ برای فاینورد و یک شکست تجاری سنگین برای برایتون.
البته در این بین برای خود علیرضا چیزی عوض نشده است؛ نه ریالی از آن ۱۹ میلیون یورو به جیبش رفته و نه قرار است از این ۱.۱ میلیون یورو جدید چیزی نصیبش شود؛ او دستمزد هفتگی مشخصی دارد که برای برایتونی‌ها سنگین بود و می‌خواستند از پرداختش خلاص شوند. حالا، اما برای علیرضا دستمزد هفتگی جدیدی در فاینورد نوشته شده با این تفاوت که او در این باشگاه به‌عنوان بازیکن فیکس بازی می‌کند و هر هفته این فرصت را دارد تا توانایی‌هایش درون زمین فوتبال را به رخ آن‌هایی بکشد که تصور می‌کردند و می‌کنند علی جهان تمام شده است. شاید علیرضا به عقب برگشته باشد، ولی همان‌طور که عنوان شد به نظر می‌رسد او کمی عقب رفته تا جهش بلندتری به سوی آینده داشته باشد.