«معلولیت محدودیت نیست، تجسم اراده است»؛ بار‌ها این گزاره را شنیده‌ایم، اما شاید کمتر اتفاق افتاده باشد که مصداق عینی آن را شنیده باشیم. «یونس» گزارش تصویری ما، مصداق اَتَمّ «تجسم اراده» است. او در پنج سالگی بر اثر مین‌های وحشی باقی‌مانده از جنگ تحمیلی که لابد هدیه کشور‌های غربی مدعی حقوق بشر به رژیم بعث بوده است، از ناحیه دو پا جانباز می‌شود، اما در همه این سال‌ها که حالا مردی برومند است، هیچ‌گاه از ویلچر استفاده نمی‌کند. او، اما از همان عنفوان کودکی تمام کارهایش را خودش و با دستانش انجام داده است. شاید باورش سخت باشد، اما «یونس» در رشته‌های ورزشی وزنه‌برداری، شنا و قایقرانی صاحب مدال است. او همیشه آرزو داشت قله دماوند را فتح کند و با اراده‌ای که داشت هفته گذشته به این آرزوی دیرینه خود رسید و توانست روی دو دست خود فاتح دماوند شود. میزان در این گزارش بخشی از کوهنوردی «یونس فیضی» برای فتح دماوند را به تصویر کشیده است.