اطلاعات نوشت: مقتدا صدر در یک سخنرانی اعلام کرد که جریانش در انتخابات پیش رو شرکت نخواهد کرد. در پی اعلام این خبر، طرفداران او در شهر‌های مختلف عراق به ویژه در شهرک صدر که پایگاه اصلی مردمی او محسوب می‌شود، کارت‌های انتخاباتی خود را آتش زدند تا به این ترتیب به ندای رهبر خود پاسخ گفته باشند.
اما این نخستین بار نیست که مقتدا صدر به چنین سیاستی رو می‌آورد. وی در سال‌های ۲۰۱۳، ۲۰۱۴ و ۲۰۱۸ مشابه چنین اقداماتی را انجام داده بود و حالا چهارمین بار است که به این سناریو رو می‌آورد. مقتدا صدر از این کار دو هدف را دنبال می‌کند؛ نخست، با جنجال سازی می‌خواهد فضایی به نفع خود ایجاد کند تا به واسطه آن موجی ایجاد شود تا بتواند از آن سواری بگیرد.
در همین راستا دیدیم که احزاب و مقامات سیاسی عراق از او خواستند حتما در انتخابات حضور داشته باشد و فعالیت‌های خود را متوقف نکند وهمچنان در صحنه باقی بماند. این کنش و واکنش و خروج و دعوت از او، جوی ایجاد می‌کند که مقتدا صدر گمان می‌کند به نفع اوست و می‌تواند از آن بهره برداری کند و در بحبوحه فضای انتخاباتی کشور نهایت بهره را به سود سبد انتخاباتی خود ببرد.
هدف دیگر مقتدا صدر، فرار رو به جلو از سایه خشم مردمی و اتهاماتی است که متوجه اوست. در عراق برای همه روشن است که او در دولت‌ها نفوذ دارد. بعد از حادثه تلخ بیمارستان امام حسین (ع) که جان دست کم ۱۲۴ نفر را گرفت، خشم عمومی متوجه مقتدا صدر شد تا آنجا که در تشییع قربانیان این حادثه تشییع کنندگان علیه او شعار دادند و او را مسئول اتفاقات جاری دانستند. چرا که وزارت بهداشت در کنترل یاران اوست و اکثر مسئولین در این وزارتخانه از نزدیکان او محسوب می‌شوند.
در این فضا مقتدا صدر تلاش کرد با صدور بیانیه عدم شرکت در انتخابات، افکار عمومی را از اتهاماتی که به او وارد می‌کند دور کند و توجه‌ها را به مساله عدم شرکت خود در انتخابات متوجه کند. به این ترتیب او گمان می‌کند هم از خشم عمومی می‌کاهد و هم توجه‌ها بابت خبرسازی جدید او می‌شود. مقتدا صدر از فضای سیاسی کشور دور نخواهد ماند.
حتی عدم شرکت در انتخابات نیز کنشی سیاسی از سوی او برای انداختن سایه سنگین خود بر عرصه سیاسی کشور است. مقتدا صدر خوب می‌داند چگونه موج ایجاد کند و در بحبوحه فضاسازی‌ها علیه خود فضا را تغییر دهد و افکار عمومی را متوجه چیز دیگری کند تا به هدف خود برسد. این بار نیز قطعا چیزی غیر از این را دنبال نمی‌کند و می‌خواهد به نوعی دیگر در فضای سیاسی عراق نقش آفرینی کند.