پیمان روشن ضمیر؛ رئیس جمهور یک کشور فرضی با من تماس گرفت و برای حل معضل قطع برق در آن کشور از من درخواست مشاوره و کمک کرد. در آن کشور رابطه دولت با مردم تقریبا خوب است.
فرض می‌کنیم شبکه برق آن کشور در یک سوم ساعت‌های شبانه روز به میزان بیست درصد برق کم دارد پس مجبور است نوبتی در هر محله چند ساعت در روز برق را قطع کند.
فرض می‌کنیم مردم آن کشور از این‌که روزی ۳ یا ۴ ساعت به صورت پشت سرهم برقشان قطع می‌شود کلافه شده‌اند و آماده همکاری هستند تا چند ساعت مداوم برقشان قطع نشود. اما دولت هرچه به مردم میگوید کمتر برق مصرف کنید نتیجه نداشته، چون مردم هیچ معیاری ندارند که اگر کمتر مصرف کنند ساعت‌های خاموشی شامل آن‌ها نمی‌شود.
می‌بینند فلان روز و روز قبلش که کم مصرف کردند یا اصلا خانه نبودند هم باز ۴ ساعت در محله آن‌ها برق رفت .. مردم نمی‌دانند این کم مصرف کردن یعنی دقیقا چه زمانی و اصلا یعنی چی.
پس خلاصه مشخصه آن کشور فرضی چنین است: (مردم کلافه عصبانی، اما آماده همکاری با هر طرح منطقی که نتیجه قطعی بدهد و داری اعتماد تقریبی به دولت)
در این طرح هر خانه با دستان ساکنینش هر دو یا سه ساعت یک بار ۱۵ دقیقه وسایل پر مصرف را خاموش می‌کند و هر خانه می‌داند نوبت خاموشی او از چه دقیقه‌ای شروع و در چه دقیقه‌ای تمام می‌شود و هرگز بیشتر از ۱۵ دقیقه مداوم طول نمی‌کشد. در این ۱۵ دقیقه یخچال در برق است پس مواد فاسدشدنی و آب شدنی با چند ساعت قطع کامل برق آسیب نمی‌بیند.
در این ۱۵ دقیقه کولر‌ها خاموش لامپا تا جای ممکن خاموش و از جاروبرقی و اتو و لباس شویی و ماکروفر و تلویزیون استفاده نمی‌شود.
طرح به این صورت است که دولت اپلیکیشنی درست می‌کند که هر خانواده شماره واحد خانه خود را در آن اپلیکیشن وارد می‌کند.
واحد ۱
واحد ۲
واحد ۶ و ...
آدرس و کد پستی اهمیتی ندارد مگر برای منازل ویلایی و مغازه‌ها.
اپلیکیشن از سه دقیقه قبل از نوبت خاموشی آن شماره واحد الارم می‌دهد مثلا واحد‌های ۶ در کل کشور همزمان نوبتشان می‌شود و همه مردم می‌دانند دقیقه‌ای که در آن هستند نوبت کدام واحد است .. (واحد‌ها از یه شماره‌ای بالاتر همه با هم در یک زمان نوبتشان می‌شود)
خانه‌های ویلایی و مغازه فقط شما پلاک را اعلام می‌کنند و اپلیکیشن بر اساس فرمول کاری می‌کند که منازل ویلایی و مغازه‌ها هم هر سه ساعت فقط ۱۵ دقیقه وارد فاز همکاری شوند.
همسایه‌ها متوجه می‌شوند واحدی که اکنون نوبت اوست آیا همکاری کرده یا نه و می‌توانند سر را از پنجره بیرون بیاورند با صدای بلند به او تذکر دهند. مردم همگی روز‌هایی که ۴ یا حتی ۶ ساعت مداوم برق نداشتند را به یاد می‌آورند و کسی از تذکر دادن خجالت نمی‌کشد این قرار جمعی ملت است برای گذار از این دوران.
می‌شود به عنوان بخشی از طرح رسم کرد هر کس نوبت واحدش تمام شده از پنجره شماره واحد بعدی را صدا بزند. این یک یادآوری دوستانه است، چون ممکن است واحد بعدی حواسش نباشد یا گوشیش خاموش باشد. مغازه‌ها به مغازه کناری تذکر می‌دهند که نوبت من تمام شد نوبت تو شروع شد. آن کسی که خودش نوبت همکاری ۱۵ دقیقه‌ای را رعایت کرده از دادن یک تذکر کوچک و دوستانه به همسایه کناری که نوبت تو است خجالت نمی‌کشد.
دولت می‌تواند از نرم افزار‌های مشهور که هم اینک بر روی گوشی اکثر مردم آن کشور نصب است هم برای آلارم‌های طرح استفاده کند مثل نرم‌افزار تاکسی اینترنتی و بانکی.