مربیان خارجی که حالا از فدراسیون فوتبال، استقلال و پرسپولیس شکایت کرده‌اند با بیکار ماندن سبب شدند که غرامت خود را کامل دریافت کنند.
به گزارش خبرآنلاین، در سال‌های اخیر پرونده مربیان و بازیکنان خارجی به شکل عجیبی دامان فوتبال ایران را گرفته و مشکلات بزرگی را ایجاد کرده است. حالا هم سه پرونده باز با غرامت‌های سنگین انتظار تیم‌های ایرانی را می‌کشد؛ استراماچونی برای استقلال، کالدرون برای پرسپولیس و البته مارک ویلموتس برای فدراسیون فوتبال.
کمتر وکیل و مسئول حقوقی در فوتبال ایران است که امیدی به این پرونده‌ها داشته باشد و تنها تلاش مسئولان گرفتن وقت و کم کردن میزان پرداختی است. شاید در خصوص مورد اول احتمال موفقیت وجود داشته باشد، اما درباره کاستن از مبلغ پرداختی خیلی بعید به نظر می‌رسد.
یکی از علامت سوال‌هایی که در خصوص این پرونده به وجود می‌آید این است که چرا این مربیان و حتی بازیکنان خارجی بعد از ترک ایران راهی هیچ تیمی نمی‌شوند؟ پاسخ کاملا روشن است. آن‌ها ترجیح می‌دهند تا پایان قراردادی که داشتند بیکار بمانند تا بتوانند غرامت کامل خود و البته سود آن را دریافت کنند.
در روز‌های اخیر حضور استراماچونی در الغرافه قطر قطعی شد دقیقا در همان زمانی که پایان قرارداد فسخ شده اش با استقلال بود. حالا استراماچونی که در این یک سال و نیم استراحت می‌کرد می‌تواند پول کامل خود را از استقلال بگیرد. این اتفاق برای کالدرون و ویلموتس هم رخ داده و هیچ یک از آن‌ها در هیچ تیمی مشغول به کار نشدند چرا که طبق قوانین نه مربیان و نه بازیکنان نمی‌توانند در یک تاریخ از دو تیم دستمزد بگیرند.
نکته دیگر این است که اگر بازیکن یا مربی با تیمی فسخ کرده باشد در صورتی که با تیم جدید قرارداد امضا کنند مبلغ دستمزد جدیدش از غرامتی که در انتظار او است کم می‌شود برهمین اساس ترجیح می‌دهند یا بیکار بمانند یا اینکه مبلغ کمتری قرارداد ببندند.
یعنی اگر یک بازیکن خارجی با پرسپولیس یا استقلال ۷۰۰ هزار یورو قرارداد امضا کرده باشد و بعد از فسخ راهی تیمی شود؛ تلاش می‌کند که دستمزد کمتری بگیرد؛ مثلا ۱۰۰ هزار یورو. طبق قانون ۱۰۰ هزار یورو از مبلغ ۷۰۰ هزار یورو کسر می‌شود و غرامت باشگاه قبلی ۶۰۰ هزار یورو می‌شود. درواقع در چنین شرایطی به سود باشگاه هاست که فرد فسخ کننده با مبلغ بالایی راهی تیم دیگری شود، اما گویا خارجی‌ها زرنگ‌تر از آن هستند که چنین کاری را صورت بدهند.
فدراسیون فوتبال ایران هم با دانستن همین حربه در دادگاه عالی ورزش اعلام کرد که ویلموتس پیشنهاد کاری داشته و برای گرفتن غرامت از ایران این درخواست‌ها را رد کرده تا بتوان میزان محکومیت خود را کم کند. خیلی بعید به نظر می‌رسد که CAS این موضوع را بپذیرد چرا که هیچ شخصی نمی‌تواند ثابت کند علت رد درخواست‌ها این موضوع بوده است. کاری که استراماچونی انجام داد و کالدرون هم تکرارش کرد.
در نگاه اول اقدام ویلموتس و حتی استراماچونی و کالدرون شرافتمندانه نیست، اما زمانی که مسئولان بدون هیچ آگاهی و اطلاعی قرارداد امضا می‌کنند و به راحتی زیر قرارداد خود می‌زنند و دستمزد‌ها را پرداخت نمی‌کنند، خارجی‌ها هم به این شکل تلافی می‌کنند و بدون اینکه کاری انجام داده باشند پول می‌گیرند. در دنیای حرفه‌ای تجارت و کسب و کار که فوتبال هم جزو آن به حساب می‌آید خبری از رفاقت و چشم بستن روی قرارداد ثبت شده و جود ندارد و به همین خاطر است که خارجی‌هایی که به فوتبال ایران می‌آیند به صورت کامل به دنبال دستمزدهایشان هستند.
به نظر می‌رسد مسئولان تصور کردند که قرارداد خارجی‌ها نیز به مانند بازیکنان داخلی فقط چند جمله روی کاغذ است و به راحتی می‌توانند آن را بالا ببرند و در نهایت هم بگویند نداریم! هرچند نمی‌توان این موضوع را نادیده گرفت که مسئولان وقت با توجه به اینکه می‌دانستند زمان پرداخت دستمزد به عمر مدیریت آن‌ها قد نمی‌دهد این کار را کردند و حالا هم نه کسی با مدیرعاملان وقت پرسپولیس و استقلال کار دارد و نه با مدیران قبلی فدراسیون.
زمانی که ماجرای مارک ویلموتس در رسانه‌ها منعکس شد و فسخ کاملا صورت گرفته بود مهدی تاج و دیگر مسئولان وقت فدراسیون اعلام کردند که، چون مارک روی نیمکت ایران مقابل عراق نشسته پس نمی‌تواند ادعایی در خصوص دریافت غرامت کند، اما به نظر می‌رسد این یک اشتباه بوده است. حال اینکه تاج اشتباه کرده یا برای خوشایند رسانه‌ها این قانون را از خودش اعلام کرد مشخص نیست، اما هرچه هست درخصوص پرونده ویلموتس کار او حسن نیت درنظر گرفته شده است!
حتی کالدرون هم با وجود پرداخت نشدن دستمزدش اعلام کرد که به خاطر شرافت و وجدان کاری تا نیم فصل در پرسپولیس مانده است؛ بنابراین این ادامه همکاری بعد از پرداخت نشدن دستمزد‌ها به ضرر فرد مدعی نیست!