استان‌های اردبیل، آذربایجان غربی و شرقی را می‌توان به عنوان مهمترین مناطق زندگی اقوام ترک برشمرد که از لحاظ ریشه‌های فرهنگی، هنری و آداب و رسوم از نقاط مشترکی برخوردار هستند. موسیقی در زندگی مردم این سرزمین جایگاه ویژه‌ای دارد و مانند انواع موسیقی نواحی، برگرفته از آداب و رسوم، اقلیم جغرافیایی، نگرش و جهان بینی مردم این منطقه است.
عاشیق‌ها یا اوزان‌ها نوازندگان دورگردی هستند که در روستا‌ها وشهر‌های آذربایجان در عروسی‌ها وعید‌های محلی و ملی ساز میزنند و آواز میخوانند. موسیقی عاشیقی آذربایجان، فقط از لحاظ شنیداری مورد توجه نیست بلکه بخشی از تاریخ و ادبیات نمایشی این سرزمین را در خود جای داده است.
علاقه مردم این اقوام به موسیقی موجب شده، عاشیق‌ها از موسیقی به عنوان ابزاری برای بیان وقایع تاریخی استفاده کنند که این امر سبب ماندگاری و انتقال بخشی از تاریخ این سرزمین بصورت سینه به سینه شد.
از قوپوز می‌توان به عنوان اصلی‌ترین ساز موسیقی عاشیقی یاد کرد که در دسته ساز‌های مضرابی قرار می‌گیرد؛ البته در بعضی مواقع از بالابان و نقاره به عنوان همراهی کننده در بیان این نوع موسیقی استفاده می‌شود.
موسیقی عاشیقی در بیشتر موارد به علت مهم بودن مضمون شعر، از لحاظ فرم بر پایه کلام استوار است و عاشیق‌ها در کنار نوازندگی، باید به خوانندگی نیز تسلط داشته باشند.
عکاس: سعید گلی/ نورفتو