دانشمندان روسیه فعالانه مشغول مطالعه راهب‌های تبتی هستند با این امید که از این طریق بتوانند نکاتی درباره مأموریت‌های راه دورِ فضایی در آینده کسب کنند.
به گزارش فرادید، کارشناسان از دانشگاه مسکو مشغول بررسی و مطالعه یک تکنیک باستانی برای قرار دادنِ بدن در «وضعیتِ نیمه‌اغما – وقفه موقتی علائم حیاتی» هستند که هفته‌ها قبل از برگشتن بدن به وضعیت عادی طول می‌کشد.
آن‌ها همچنین مشغول بررسی فعالیت الکتریکی مغز راهب‌های تبتی در هنگام مراقبه‌های عمیق هستند. علاوه‌برآن، این تیم پژوهشی مشغول مطالعه پدیده‌ای با نام «توکدِم» یا «مراقبه پسازمرگ» است. این پدیده توصیفِ زمانی است که راهب‌ها به لحاظ پزشکی مرده محسوب می‌شوند، اما روز‌ها و حتی هفته‌ها بدونِ کوچکترین علائمی از تخریب و پوسیدگی، جسدشان درحالتی که راست نشسته‌اند، باقی می‌ماند.
پروفسور یوری بابِیِو، یکی از برنامه‌ریز‌های ارشد پروژه سفر فضایی در مسافت‌های طولانی، می‌گوید ممکن است وضعیتِ «خواب زمستانی» برای رسیدن به مریخ و دورتر از آن ضروری باشد. او توضیح می‌دهد: «ما به دنبال هر طریقِ ممکنی هستیم که به ما در این مسیر کمک کند. یکی از این‌ها استفاده از وضعیت‌ها جایگزین هشیاری است که راهب‌های بودایی در آن از همه موفق‌تر بوده‌اند.»
این تحقیقات با موافقت دالایی لاما انجام می‌شود و بعد از وقفه‌ای که به دلیل همه‌گیری رخ است، قرار است دوباره از سر گرفته شود. بابیو می‌گوید: «یکی از جذاب‌ترین کار‌ها برای ما وضعیت‌های جایگزین هشیاری است. این وضعیت‌ها بعد از ساعت‌ها مراقبه، ایزوله بودن و قرائت مانترا‌هایی با لحن یکنواخت تولید می‌شود که باعث می‌شود فرد به تمرکز عمیق دست پیدا کند.»
«این وضعیت از آنرو که می‌تواند سرعت متابولیسم افراد را تغییر دهد برای ما بسیار مهم و جالب بود.» بابیو می‌گوید دالایی لاما تأیید کرده که چنین روشی وجود دارد. اما فقط تعداد کمی با این روش آشنا هستند.»
«یک فرد کاملاً سالم خودش را در وضعیت نیمه‌اغما-وقفه موقتی علائم حیاتی قرار می‌دهد و بعد از یک ماه دوباره به وضعیت طبیعی باز می‌گردد. چنین روشی می‌تواند برای ما سودمند باشد. ما خیلی مشتاق هستیم که به محض پایان همه‌گیری فعالیت خودمان را دوباره شروع کنیم.»
یکی از مطالعات برای اولین‌بار نشان می‌دهد که مغز فرد مراقبه‌کننده به طور کامل می‌تواند در مقابل محرک‌های بیرونی خاموش باشد. «برای مثال اگر یک محرک صدایی روی آنسفالوگرام جهش انفجاری ایجاد می‌کند، در وضعیتی که فرد در حال مراقبه است چیزی ثبت نمی‌شود.»
تیم روسی باور دارد که ترکیبی از روش‌های باستانی راهب‌های تبتی و سایر تکنیک‌ها می‌تواند در سفر به مسافت‌های دوردست در فضا کمک کند.
یکی دیگر از راه‌های ممکن سرد کردنِ بدن با وارد کردن گاز زنون، سرمازدگی (هیپوترمی) و استفاده از دارو‌هایی برای رسیدن به حداکثر اثرِ هیپوبیوز برای چندین ماه و خروج از آن بدونِ عوارض جانبی است.
بابیو می‌گوید: «ما از دالایی لاما درخواست کردیم که فرصت مطالعه روی فعالیت مغزی موفق‌ترین راهب‌های تبتی را به ما بدهد و او درعوض به ما پیشنهاد داد که پدیده مراقبه پسازمرگ را مطالعه کنیم. اکنون بیش از ۱۰۰راهبه تحتِ مطالعه و بررسی هستند.»
دکتر بابیو، ۶۵ساله، از موسسه مشکلات زیست‌پزشکی که آزمایش مارس-۵۰۰ را با هدف فرستادن انسان به مریخ هدایت می‌کند، می‌گوید: «بسیار از روش‌ها اکنون در حال مطالعه هستند تا بتوانیم رویای رسیدن به مریخ را با کمترین آسیب به بدن محقق کنیم.»
«یکی از روش‌هایی که ما و ناسا مشترک روی آن تحقیق می‌کنیم خواب زمستانی است. یکی از گزینه‌ها آن است که فضانوردان را در طی سفر به فضا وارد خواب زمستانی کنیم. سپس بدن به دلیل متوقف شدنِ متابولیسم از منابع خود کمتر استفاده می‌کند و احتمالاً به همین دلیل مقاومت بیشتری در مقابل رادیو تشعشعات خواهد داشت.»
این کار همچنین احتمال اصطکاک در فضاپیما به دلیل سفر‌های طولانی و فضای کم را کمتر می‌کند. «فضانوردان کمتر از هم خسته می‌شوند و درگیری‌های شخصی کمتر می‌شود.»
«روش‌های پزشکی برای طولانی‌کردنِ خواب افراد و جلوگیری از متابولیسم وجود دارد. اما آن‌ها در موارد بسیار ضروری استفاده می‌شوند که خطرپذیری چنین کاری می‌ارزد و البته فقط برای چند ساعت انجام می‌شوند. بعد از چنین کاری صدمات جبران‌ناپذیری به مغز وارد می‌شود.»
بابیو می‌گوید تیم محققان روسی شامل کارشناسانی از موسسه مغز بختروا و موسسه تحقیقات پیشرفته مغز در مسکو از سال ۲۰۱۷ مشغول مطالعه راهب‌های روسی بوده‌اند.