جوان آنلاین نوشت: چهارمین پیروزی بشار اسد در انتخابات ریاست جمهوری سوریه، پشتوانه مردمی قدرتمند حاکمیت در سوریه پس از ۱۰ سال جنگ را به نمایش گذاشت. فراتر از این، پیروزی اسد، تحکیم سیاسی یکی از دژ‌های مستحکم مقاومت در پشت مرز‌های سرزمین‌های اشغالی است.
بامداد جمعه حموده الصباغ، رئیس پارلمان سوریه در یک کنفرانس خبری، پیروزی بشار اسد در انتخابات روز چهارشنبه را تأیید کرد؛ خبری که البته از روز پنج‌شنبه از طریق گزارش‌های غیررسمی رسانه‌ای شده بود. به این ترتیب اسد با کسب بیش از ۱۳ میلیون و ۵۴۰ هزار رأی موفق شد، ۱/۹۵ درصد از آرا در داخل و خارج سوریه را از آن خود کند و برای چهارمین بار در قالب یک دوره هفت‌ساله دیگر بر کرسی ریاست جمهوری تکیه بزند. اسد در انتخابات سال ۲۰۱۴، ۸۸ درصد آرا را به دست آورده بود.
محمود مرعی با ۴۷۰ هزار و ۲۷۶ رأی و عبدالله سلوم عبدالله با ۲۱۳ هزار و ۹۶۸ رأی رقبای اسد در این انتخابات بودند که به ترتیب، ۳/۳ درصد و ۵/۱ درصد آرا را کسب کردند. بعد از اعلام نتیجه انتخابات، اسد ضمن قدردانی از تمامی سوری‌ها به دلیل مشارکتی چشمگیر و با درود به شهدا و همه کسانی که در راه آزادی سوریه جانفشانی کرده‌اند، گفت: «باید از فردا کار را شروع کنیم تا امید به ساختن سوریه آنطور که باید باشد را بیشتر کنیم.»
اعلام خبر پیروزی اسد، روز جمعه با واکنش‌های داخلی و خارجی روبه‌رو شد. مردم سوریه از جمله اهالی دو شهرک شیعه‌نشین نبل و الزهرا در حلب با در دست داشتن پرچم این کشور و خواندن سرود‌های ملی جشن گرفتند. شبکه الاخبار نیز تصاویر شادی مردم دمشق را پخش کرد.
وزارت امور خارجه ایران با صدور بیانیه‌ای به منظور تبریک پیروزی اسد، اعلام کرد: «جمهوری اسلامی ایران ضمن احترام به تصمیم مردم سوریه از حق تعیین سرنوشت ملت سوریه و آینده آن کشور بدون هرگونه دخالت خارجی حمایت کرده و پیروزی قاطع بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه در این انتخابات را به ایشان و مردم مقاوم سوریه تبریک می‌گوید.» همچنین ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه نتیجه انتخابات سوریه را حاکی از اقتدار بالای سیاسی بشار اسد دانست. در بیانیه وزارت خارجه روسیه آمده است: «ما انتخابات سوریه را یک موضوع حاکمیتی جمهوری سوریه و یک گام مهم در مسیر تقویت و گسترش ثبات در این کشور می‌دانیم.» روسیه ادعا‌های غرب درباره نامشروع بودن انتخابات در سوریه را نمونه فشار‌های سیاسی آشکار غربی‌ها علیه دمشق و مداخله در امور داخلی این کشور برشمرده است. ژائو لی‌جیان، سخنگوی وزارت امور خارجه چین نیز با تبریک پیروزی اسد، گفت که کشورش از سوریه در محافظت از حق حاکمیت، استقلال و تمامیت ارضی خود حمایت می‌کند. خورخه آریزا، وزیر خارجه ونزوئلا دیگر مقام خارجی بود که با صدور بیانیه‌ای پیروزی اسد را تبریک گفت.
از آغاز جنگ در سوریه، بسیاری از کشور‌های حامی تروریست‌های داعشی و در رأس آن‌ها امریکا بر طبل «اسد باید برود» می‌کوبیدند. پاییز سال ۹۴، باراک اوباما، رئیس‌جمهور وقت امریکا حل بحران سوریه در شرایطی که اسد در قدرت باقی بماند را زیر سؤال برده و گفته بود: «بشار اسد باید برود تا جنگ داخلی سوریه پایان یابد.» رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه نیز خرداد سال ۹۵ برای چندمین بار، دولت سوریه را به حمایت از تروریست‌ها متهم کرد و برکناری اسد را به حذف گروه‌های تروریستی گره زد و گفت: «حل بحران سوریه تنها با برکناری بشار اسد و از بین بردن گروه‌های تروریستی امکان‌پذیر است.»با فروکش کردن آتش جنگ در سوریه، صدا‌هایی که خواستار برکناری اسد بودند نیز به مرور خاموش شدند.
پیروزی اسد علاوه بر اینکه وجهه سیاسی اسد را با وجود ۱۰ سال جنگ با مداخله خارجی نشان داد، ثابت کرد که شهروندان سوری بعد از ۱۰ سال جنگ، ثبات را بر هر اولویت دیگری ترجیح می‌دهند. نتیجه انتخابات چهارشنبه قبل همچنین در بعد بین‌المللی موفقیت بزرگی برای محور مقاومت محسوب می‌شود و تأکیدی است بر تداوم اتحاد سوریه با ایران در برابر دشمن مشترک صهیونیستی. موضع دمشق در برابر تل‌آویو، بیش بیش از هر وضع دیگری در جریان جنگ ۱۲ روزه غزه روشن آشکار شد. منابع خبری ۲۴ اردیبهشت در گرماگرم جنگ فلسطینیان با رژیم صهیونیستی، از شلیک سه فروند راکت از خاک سوریه به فلسطین اشغالی خبر دادند؛ موضوعی که صهیونیست‌ها هم آن را تأیید کردند.
پیروزی اسد در انتخابات نشان داد، سوریه تا آینده‌ای قابل‌پیش‌بینی (سال ۲۰۰۸) یکی از چالش‌های امنیتی تل‌آویو باقی خواهد ماند. بشار اسد هفته گذشته در دیدار با هیئتی از رهبران گروه‌های فلسطینی، ضمن رایزنی درباره تحولات فلسطین و اراضی اشغالی، بار دیگر بر حمایت دمشق از فلسطین تأکید کرد و گفت: «اسرائیل زبان صلح و گفتگو را نمی‌فهمد و وجودش در منطقه مبتنی بر رعب و وحشت و نقض حقوق ساکنان منطقه است.» اعضای هیئت فلسطینی نیز اعلام کردند: «استواری سوریه در جنگ با تروریسم مورد حمایت برخی کشور‌های غربی و رژیم صهیونیستی، به تقویت استواری ملت فلسطین کمک کرد.»