آیا وزیر امورخارجه برای پرهیز از درگیر شدن با حاشیه‌های دامنه‌دار افشای فایل صوتی به سفر‌های دیپلماتیک در منطقه و اروپا ادامه می‌دهد؟ محمد‌جواد ظریف که این روز‌ها در رم حضور دارد دیروز در توئیتر درباره سفرش به ایتالیا و دیدار با مقامات این کشور گزارش داده بود.
به گزارش روزنامه هفت صبح، او با وزیر امورخارجه ایتالیا و رئیس پارلمان این کشور و بعضی دیگر از مسئولان عالی‌رتبه ایتالیایی دیدار کرده و قبل از آن هم به ملاقات پاپ در واتیکان رفته بود. قبل‌تر هم ظریف دیدار‌های پُرشماری در اسپانیا داشت و اگر سفر او به وین در اعتراض به برافراشته شدن پرچم اسرائیل لغو نشده بود، الان ایتالیا سومین مقصد اروپایی وزیر امورخارجه ایران در جریان این تور دیپلماتیک اخیر محسوب می‌شد.
این دیپلمات برجسته ایرانی یک هفته پیش در بیانیه انصراف از ثبت‌نام در انتخابات ریاست‌جمهوری جمله طعنه‌آمیزی نوشته بود از این قرار که: «اکنون که خاطر دوستان دلواپس از نامزدیم آسوده شده، تقاضا می‌کنم به اولویت خودشان که کسب قدرت داخلی است بپردازند و بگذارند ما هم به اولویت خودمان که پاسداری از منافع ملی و رهانیدن مردم از تحریم‌های ستم‌بار آمریکاست تمرکز کنیم.»
اینجا به نظر می‌رسد که ظریف روی این نکته تاکید دارد که سفر‌های اخیر در راستای تلاش‌های دولت برای برچیدن تحریم‌هاست، اما خود او پیش‌تر گفته بود که سفر او به اروپا ارتباطی به مذاکرات وین ندارد که هدایت آن برعهده عباس عراقچی معاون وزیر امورخارجه است؛ بنابراین سفر‌های سریالی ظریف باید علت دیگری هم داشته باشد.
علت به درازا کشیدن سفر‌های ظریف به نظر می‌رسد بی‌ارتباط با ماجرای افشای فایل صوتی نیست. یعنی او هوشمندانه ترجیح می‌دهد مدتی از فضای سیاسی داخل کشور دور باشد تا حاشیه‌ها فروکش کند و در این فرصت آخرین روز‌های دوران وزارت، روابط دیپلماتیک کشور را سرو سامان بدهد.
از تاریخ پنجم اردیبهشت ماه که فایل مصاحبه بیرون آمد تا الان حدود سه هفته گذشته و در این فاصله ظریف به شش کشور به اضافه اقلیم کردستان عراق سفر کرده. قطر، اربیل، عراق، عمان، کویت، سوریه، اسپانیا و ایتالیا به ترتیب مقصد‌های ظریف در همین مدت کوتاه بوده. ضمن اینکه اشاره کردیم سفر به اتریش به شکل غیرمنتظره‌ای لغو شد.
در این بین ظریف به واتیکان هم رفت و گفته شده فرانسه و آلمان و انگلیس هم مقصد‌های بعدی تور اروپایی ظریف هستند. ضمن اینکه در این مدت او مشغول مذاکره‌های تلفنی با مقامات ترکیه و الجزایر و عراق و موضع‌گیری و بحث درباره مسئله فلسطین هم بوده. این پرکاری ظریف به نظر می‌رسد یک مکانیزم دفاعی برای پرهیز از درگیر شدن در مجادلات سیاسی داخل کشور است. در این مدت اخیر ظریف یک مقطع کوتاه فقط در ایران بود که در تاریخ ۱۹ اردیبهشت به کمیسیون امنیت ملی رفت که جلسه پرحاشیه‌ای شد و شایعات و اخبار ضدونقیضی درباره محتوای این جلسه بیرون آمد.
به طور مثال اینکه گفتند ظریف در این جلسه دست روی قرآن گذاشته و قسم خورده که در انتخابات کاندیدا نمی‌شود که بعد البته تکذیب شد یا یک نماینده گفت ظریف در این جلسه گفته اصلاح‌طلبان دست از سر من برنمی‌دارند. یا این جمله از ذوالنور رئیس کمیسیون امنیت ملی که اتفاقات این جلسه را اینطور توصیف کرد: «موضع نمایندگان به قدری محکم بود که برخی می‌گفتند نگران سکته وزیر هستیم.» اگر این ادعا‌ها درست باشد باید بگوییم که تصمیم ظریف برای ادامه سفر‌های خارجی و دور بودن از تنش‌های داخلی و دعوا‌های انتخاباتی اقدام سنجیده و درستی است.