فرارو- "یاسر ابوجمعه*"، مدیر برنامه "جامعه بهداشت و سلامت روان در غزه" در گزارشی برای "پایگاه خبری میدل‌ایست‌مانیتور"، بیش از هفت دهه اشتغالگری و رویه‌های وحشیانه رژیم صهیونیستی علیه ملت فلسطین را حامل آسیب‌های اساسی برای روح و روان ملت فلسطین ارزیابی کرده و به طور خاص از جامعه بین المللی به دلیل انفعال و صِرف صدور بیانیه‌ها در این رابطه، انتقاد کرده است. وی هچنین خواستار آن شده که رژیم‌صهیونیستی با فشار‌های موثر و عملیِ جامعه بین المللی، هر چه سریع‌تر تجاوز فعلی خود به نوار غزه و کشتار زنان و کودکان فلسطین را خاتمه دهد.
دکتر یاسر ابوجمعه در این رابطه می‌نویسد: «من در شرایطی این نامه را می‌نویسم که به چهره معصوم و وحشت‌زده پسرِ شش ساله ام می‌نگرم. او دست‌های خود را روی گوش هایش قرار می‌دهد تا صدای بمباران‌های وحشیانه رژیم اسرائیل علیه غزه را نشود. دو دختر دیگر من که به ترتیب ۱۳ و ۱۰ ساله هستند و همسرم نیز عمیقا در وحشت به سر می‌برند. اضطراب و ترسی که در چهره آن‌ها دیده می‌شود تا حد زیادی ناشی از عدم اطلاع و سردرگمی آن‌ها جهت پاسخ دادن به این سوال است که واقعا در کجا می‌توانند امنیت را تجربه کنند؟ خانواده من با استرسِ حملات اسرائیل لحظه به لحظه دست و پنجه نرم می‌کنند و ضمن مرور خاطرات حملات پیشین اسرائیل به نوار غزه، عزیزانمان را که در جریان حملات قبلی به شهادت رسیده‌اند را به یاد می‌آورند. آنچه اکنون خانواده من تجربه می‌کند، دقیقا حس مشترکی است که دیگر خانواده‌های ساکن در غزه نیز در حال تجربه کردن آن هستند.
به گزارش فرارو، ما فلسطینی‌ها سال هاست که هدفِ اقدامات تحقیر آمیز، ناعادلانه و نژادپرستانه رژیم اسرائیل قرار داریم. سال ۱۹۴۸، ما از سرزمین آب و اجدادی خود اخراج شدیم. از آن زمان بیش از ۶۰۰ روستای فلسطینی‌نشین به طور کامل نابود شدند و صد‌ها فلسطینی نیز توسط اسرائیل کشته و مجروح شده اند. بیش از ۸۰۰ هزار فلسطینی نیز به عنوان مهاجر از سرزمین پدری خود مهاجرت کرده اند و در اقصی نقاط جهان و در غربت ساکن شده اند.
همه این‌ها در شرایطی اتفاق افتاده اند که جامعه بین المللی فقط نظاره گر بوده است. جامعه بین المللی که زمانی به ما قول داد تا حداقل بر یک پنجم از خاک و سرزمین خود حاکمیت داشته باشیم و همواره تاکید کرده که باید "راهکار دو دولت" اجرایی شود، اما هیچ وقت حتی همین مسائل جزئی هم به واقعیت تبدیل نشده اند.
۲۶ سال بعد، شاهدیم که اسرائیل هیچ حقی را برای حاکمیت مردم فلسطین به رسمیت نمی‌شناسد و عملا وحشی گری خود و شهرک نشینانش علیه شهروندان فلسطینی را در سرزمین‌ها و خانه هایشان به اوج رسانده و زندگی آن‌ها را به یک جهنم واقعی تبدیل کرده است.
از سویی می‌بینیم که نوار غزه برای بیش از ۱۴ سال است که تحت محاصره رژیم اسرائیل است. امری که ما (مردم غزه) را حتی از ابتدایی‌ترین امکانات و حقوق لازم برای زندگی هم محروم کرده است. در طی همین سال ها، اسرائیل، سه تهاجم بزرگ و گسترده را نیز علیه مردم غزه انجام داده که موجب کشته شدن هزاران فلسطینی و وارد آمدن آسیب‌های روحی فراوان به آن‌ها شده است.
بیت المقدس نیز زخم‌های فراوانی از خوی تجاوزگری صهیونیست‌ها بر تن دارد. این شهرِ مقدس برای مسلمانان، هر لحظه هدف وحشی گری‌های نیرو‌های امنیتی رژیم اسرائیل و شهرک نشینان افراطی صهیونیست است که هیچ آرامشی را برای فلسطینی‌ها به جا نمی‌گذارند و حتی در جدیدترین نمونه سعی داشته اند تا فلسطینی‌ها را از خانه هایشان در محله "شیخ جراح" بیت المقدس، اخراج کنند. جهان همه این‌ها را می‌بیند، اما کسی به این مساله اعتراض نمی‌کند.
تصاویر دلخراش از وحشی گری‌های صهیونیست‌ها علیه مسلمانان فلسطینی درمحله شیخ جراح بیت المقدس و همچنین در مسجدالاقصی، جرقه خشم و نفرت از اسرائیل را بار دیگر در اذهان و قلوب مردم فلسطین در مرز‌های اشغال شده خاک کشورشان و همچنین در اقصی نقاط جهان، روشن کرده است. راکت‌های مقاومت اسلامی که از غزه به اراضی اشغالی شلیک شدند، پاسخی از سوی مردم فلسطین به رویه‌های وحشیانه اسرائیل و ضرورت پایان یافتن آن‌ها بودند.
با این حال، پاسخ اسرائیل به این مساله، انجام تهاجم و اِعمال خشونت گسترده‌تر علیه نوار غزه و مردم آن بود. خشونتی که به مراتب شدیدتر از خشونت صهیونیست‌ها در روز‌های گذشته بوده است. تاکنون بیش از ۸۰ غیرنظامی فلسطینی در حمله اسرائیل به نوار غزه، جان باخته اند که در میان آن‌ها ۱۷ کودک و ۷ زن نیز حضور دارند. بمباران‌های اسرائیل، مناطق غیرنظامی را عملا ویران می‌کنند با این حال، هیچکس برای متوقف شدن این روند، مداخله‌ای نمی‌کند.
جهان تا چه زمان می‌خواهد بایستد و وحشی گری صهیونیست‌ها علیه نوار غزه و به طور کلی فلسطینی‌ها را به تماشا بنشیند؟ مردم غزه به چیزی بیشتر از صدور بیانیه‌ها و قطعنامه‌ها نیاز دارند. اسرائیل عملا در حال قتل‌عام ملت فلسطین و تحمیل ترس و وحشت به این ملت است.
من در وهله اول یک پدر، و سپس یک روانپزشک هستم. رویای من برای فرزندانم این است که زندکی کنند، رشد کنند، یاد بگیرند و آموزش را تجربه کنند و در نهایت، در امنیت باشند. هر کسی که به من به عنوان دوست یا پزشک مراجعه می‌کند نیز رویا‌هایی اینچنینی دارد. بدون تردید شمار این افراد در شرایط کنونی و آینده (افرادی که از آینده خود و مخصوصا خانواده هایشان مطمئن نیستند و از نظر بهداشت روحی و روانی دچار چالش شده‌اند)، بیشتر خواهد شد. شغل من ایجاب می‌کند که به آن‌ها امید دهم. من به آن‌ها همان چیز‌هایی را می‌گویم که به طور مرتب به کودکان و همسرم می‌گویم. بیش از هفت دهه اشغالگری و رویه‌های تجاوزکارانه اسرائیل علیه ملت فلسطین، ماهیت اشغالگر و وحشی آن‌ها را برای مردم فلسطین عادی سازی نمی‌کند. جهان پُر است از انسان‌هایی که این ظلم و جفا را به عنوان مساله‌ای عادی نمی‌پذیرند. بدون تردید، آینده حامل تغییرات مهمی خواهد بود.
اقدامات سیاسی محکم و قاطع جهت حراست از ملت فلسطین و حقوق آن‌ها باید فورا و همین حالا انجام شوند و نه تنها بمباران‌های رژیم اسرئیل علیه مردم بی دفاع غزه را متوقف سازند بلکه پایانی نیز بر محاصره غیرانسانی نوار غزه توسط اسرائیل، تعریف کنند.
وضعیت زندگی کنونی ما مردم فلسطین، هیچ سنخیتی با آنچه عزت و شرافتمان ایجاب می‌کند ندارد (تحت تاثیر تجاوزگری‌ها و اشغالگری‌های رژیم صهیونیستی). من به فرزندان و بیماران خود می‌گویم که: "ما مردم فلسطین همچون دیگر مردم جهان، حق داشتن زندگی عادی را داریم. ما نیز باید در صلح و عزت زندگی کنیم و از حقوق حقه خود برخوردار شویم. این روز خیلی زود فرا خواهد رسید". جامعه بین المللی باید هر چه سریع‌تر به وعده‌های خود در قبال ملت فلسطین عمل کند و وحشی گری‌های اسرائیل را با رویه‌های عملی محکوم کند.
ما مردم فلسطین پس از تحمل هفت دهه اشغالگریِ صهیونیست ها، تاب آوری بالایی به دست آورده ایم و هرگز در برابر اسرائیل تسلیم نخواهیم شد. با این حال، جهان بداند که هیچ پدر و مادری نمی‌توانند تحمل کنند که فرزندانشان در شرایطی که رژیم اسرائیل برای ملت فلسطین در نوار غزه ایجاد کرده، زندگی کنند».
*نویسنده: یاسر ابوجمعه، وی مدیر برنامه "جامعه بهداشت و سلامت روان در غزه" است.