در حالی که تزریق ۲۶ تریلیون دلار نقدینگی به اقتصاد جهانی و واکسیناسیون عمومی زودتر از انتظار به داد رکود اقتصادی حاکم شده بر بازار‌ها رسید، اما مدت زمان زیادی لازم است تا زخم‌های این بیماری که به بیکاری گسترده منجر شده و بدهی‌های هنگفتی را به کشور‌های فقیر تحمیل کرده، ترمیم شود.
به گزارش خبرآنلاین، یکی از محققان دانشگاه کالیفرنیا در این خصوص به خبرگزاری بلومبرگ گفته است که دهه‌ها طول می‌کشد تا آسیب‌های وارد شده به اقتصاد جهانی در طول پاندمی کرونا برطرف شود.
طی چند ماه گذشته که کرونا برجهان حکمرانی می‌کرده است تولید ناخالص داخلی در جهان به پایین‌ترین حد خود از زمان وقوع رکود بزرگ در سال ۲۰۰۸ رسید؛ سازمان بین المللی کار تخمین زده است که کاهش تولید ناخالص داخلی در جهان به قیمت از دست رفتن ۲۵۵ میلیون شغل در سراسر جهان تمام شده است.
اندیشمندان مرکز تحقیقات پیو، اندیشکده آمریکایی مستقر در واشنگتن دی سی، در گزارشی اعلام کرده اند که برای اولین بار از سال ۱۹۹۰ تاکنون از تعداد طبقه متوسط جهانی در چند ماه گذشته کاسته شده است.
اقتصاددانان دانشگاه آکسفورد بر این باورند که زخم‌های این پاندمی در کشور‌های استرالیا، ژاپن، نروژ و آلمان زودتر از انتظار بهبود خواهد یافت و در مقابل آن‌ها مدتی به طول می‌انجامد تا اقتصاد کشور‌های اسپانیا، فیلیپین، پرو و کلمبیا سرپا شود؛ کارمن رین هارت اقتصاددان ارشد بانک جهانی در این خصوص می‌گوید" بازگشت به استاندار‌های قبل از کرونا زمان بر خواهد بود".
صندوق بین المللی پول نیز در چشم اندازی که ارائه کرده است از تفاوت اساسی رکود حاصل از پاندمی کرونا و بحران اقتصادی سال ۲۰۰۸ سخن به میان می‌آورد؛ اندیشمندان این نهاد پولی بر این باورند که در حالی که رکود حاکم شده در سال ۲۰۰۸ بیشتر کشور‌های ثروتمند را درگیر کرده بود، اما این‌بار کشور‌های فقیر و در حال توسعه هستند که بیشتر از همه تحت تاثیر این بحران جهانی قرار گرفته اند.
پیش بینی‌های مرکز تحقیقات پیو حاکی از آن است که ۱۵۰ میلیون نفر از مردم دنیا در سال ۲۰۲۱ از نردبان اقتصادی پایین کشیده خواهند شد؛ طبق بررسی‌های صورت گرفته در این مرکز تحقیقات ۳۲ درصد از جامعه متوسط هند در سال‌های آینده به اقشار کم درآمد و فقیر این کشور بدل خواهند شد و در کشور‌های آسیا جنوبی این اتفاق برای ۲۵ درصد از مردم جامعه متوسط این کشور‌ها محتمل است و در کشور‌های خاورمیانه نیز پیش بینی شده است که ۱۰ درصد شهروندان طبقه متوسط این جوامع به اقشار کم درآمد و فقیر تبدیل شوند.
بانک جهانی در گزارشی با عنوان " یک دهه ناامیدی از رشد جهانی " که در ماه ژانویه منتشر شده است در خصوص کاهش سرعت رشد اقتصاد جهانی در سال‌های آینده هشدار داده است؛ اقتصادانان این بانک پیش بینی کرده اند که رشد اقتصاد جهانی تا سال ۲۰۲۵ نزدیک به ۵ درصد کمتر از پیش بینی‌های قبل از وقوع پاندمی کرونا خواهد بود.
بهبود کامل اقتصادی یک کشور زمانی محقق می‌شود که ویروس کرونا در کشور‌های سراسر دنیا ریشه کن شود چراکه به عنوان مثال زمانی که نیوزلند در ماه‌های پایانی سال ۲۰۲۰ موفق به کنترل این ویروس در کشور خود شد و منتظر بازیابی v شکل بود، نبود گردشگران خارجی در این کشور روزنه‌ای را به وجود آورد که مردم محلی نمی‌توانستند آن را پر کنند و همین امر موجب وقوع رکود اقتصادی عمیق تری در این کشور شد.
تغییر الگوی هزینه‌ای مردم می‌تواند مهمترین و خطرناک‌ترین میراث ویروس کرونا برای سال‌های آینده باشد، پرهیز مردم از خرج کردن پول هایشان و تمایل بیشتر آن‌ها به صرفه جویی می‌تواند بقای بنگاه‌های تجاری را به خطر اندازد؛ درست همانطور که رکود بزرگ ۱۹۳۰ منجر به صرفه اقتصادی بیشتر شد.
اگر مردم پس از پایان پاندمی به غذا خوردن در رستوران‌ها، سفر در اوقات فراغت و ورزش در سالن‌های بدنسازی روی بیاورند بسیاری از این صنایع احیا خواهند شد، اما ممکن است که سلیقه افراد پس از ریشه کن شدن این ویروس کاملا تغییر کند و در آن صورت است که حیات این صنایع به خطر خواهد افتاد و نرخ بیکاری از این هم فراتر خواهد رفت.
طبق گفته اقتصادانان موسسه مک کینزی بیش از ۱۰۰ میلیون نفر در هشت کشور از بزرگترین اقتصاد جهان ممکن است لازم باشد تا سال ۲۰۳۰ شغل خود را تغییر دهند؛ افرادی که به احتمال زیاد دچار بیکاری خواهند شد، افراد تحصیل نکرده، زنان، اقلیت‌های قومی و جوانان خواهند بود.