بعد از مدت‌ها که خبری از ترانه تیتراژ‌های دلنشین در ماه رمضان نبود، طی دو سال اخیر اوضاع بهتر شد. امسال، اما همزمان با کاهش کیفیت سریال‌ها و برنامه‌ها، شاهد افت کیفی ترانه تیتراژ‌ها هم هستیم. در این میان تاکید سریال «احضار» بر ترانه نیست و بلافاصله بعد از شروع تیتراژ، شعر مولانا با مطلع «ای دل چه اندیشیده‌ای در عذر آن تقصیرها» با حالت ضربی خوانده می‌شود. آریا عظیمی‌نژاد آهنگساز این قطعه است و آن را متناسب با فضای معنوی سریال ساخته.
سری چهارم سریال «بچه مهندس» چند تغییر داشته که یکی از آن‌ها تغییر خواننده ترانه تیتراژ است. حمید حامی ترانه سریال را خوانده و اغراق نیست اگر بگوییم محصول نهایی، کاربردی مقطعی خواهد داشت و بعد از مدتی فراموش می‌شود. احتمالا طرفداران حامی از ترانه تیتراژ «بچه مهندس» لذت می‌برند، اما موفقیت آن، فراتر از این دایره نمی‌رود. حامی اغلب بخش‌های ترانه را در گام بالا می‌خواند. شعر با دلتنگی برای وطن شروع می‌شود و با ابراز عشق و علاقه به آن ادامه
می‌یابد.
عجیب‌ترین اتفاق در شبکه سه و برای سریال «یاور» رخ داده. رئوف مکرم ترانه تیتراژ این سریال را خوانده، اما هم صدای او یادآور محسن چاوشی است و هم سبکی که برای این ترانه انتخاب کرده به مشابهت، دامن می‌زند. ترانه با این بیت شروع شود: «بکش راحتم کن به رسم رفاقت» و برای پی بردن به اینکه خواننده‌اش چاوشی نیست کمی وقت نیاز است! لحظه‌ای بعد صدای همخوان به گوش می‌رسد و کپی از سبک چاوشی به اوج می‌رسد.
حجت اشرف‌زاده از جمله خواننده‌هایی است که بعد از شهرت توانسته ارتباط خود را با طرفدارانش حفظ کند. دلیل این اتفاق به زمینه موسیقایی او برمی‌گردد که با ردیف ایرانی آشنایی دارد و به‌خوبی از آن در سبک پاپ بهره می‌برد. او تیتراژ ابتدایی برنامه «دعوت» را خوانده و حاصل کارش دلنشین است. طبعا کسانی که علاقه‌مند به سبک و صدای اشرف‌زاده هستند از ترانه اخیر او لذت می‌برند. با این حال ترانه «لبخند بی‌دلیل» نمی‌تواند مثل «حوض ماهی» او هیت شود.
سازندگان برنامه «دعوت» برای تیتراژ پایانی از صدای سالار عقیلی بهره گرفته‌اند. او شعر ابوالقاسم لاهوتی با مطلع «نشد یک لحظه از یادت جدا دل جدا دل» را بدون ساز خوانده است. عقیلی برای این تیتراژ سراغ سبک آوازی سنتی رفته که بهترین تصمیم بوده. این ترانه با حال و هوای برنامه «دعوت» تناسب دارد، اما ماندگاری نخواهد داشت. عقیلی به سبک بزرگان موسیقی سنتی این قطعه را خوانده که خب برای طرفداران این نوع موسیقی، فاقد جذابیت کافی است.
از جمله خواننده‌هایی است که برخی ترانه‌های او با استقبال مواجه شده. گرشا رضایی ترانه «منو ببر از این کابوس تا رویا» را هم با سبک و سیاق همیشگی خود خوانده. هم ترانه و هم ملودی آن بیشتر منطبق بر ذائقه نسل جدید است؛ خاصه آنکه واگویه‌های ترانه را می‌توان برای عشق زمینی هم به کار برد. در مجموع ترانه تیتراژ ابتدایی برنامه «مثل ماه» قابلیت ماندگاری بیشتری نسبت به دیگر ترانه‌های امسال دارد.
از دیگر اتفاق‌های عجیب امسال اینکه تیتراژ دو ویژه برنامه افطار با صدای محسن چاوشی همراه شده است. عجیب‌تر اینکه هر دو ترانه چاوشی قدیمی هستند. برنامه «مثل ماه» شبکه سه سال پیش یک برگ برنده رو کرد و از قطعه «طاق ثریا» با صدای چاوشی روی تیتراژ خود بهره برد. این برنامه امسال بار دیگر همان ترانه را در تیتراژ پایانی استفاده کرده است.
شاید استدلال این است که «مثل ماه» با تداوم استفاده از یک ترانه اختصاصی، هویت بیشتری می‌یابد. با این حال «طاق ثریا» برای مخاطبان تبدیل به یک ترانه آشنا شده که حتی خیلی‌ها نمی‌دانند ابتدا برای «مثل ماه» خوانده شده. پس این برنامه می‌توانست سراغ گزینه‌های دیگر برود. برنامه «زندگی پس از زندگی» شبکه چهار هم از ترانه تکراری «ملکا» محسن چاوشی بهره برده است. این دو ترانه تکراری در فاصله‌ای کوتاه از یکدیگر، پیش از افطار روی آنتن شبکه سه و چهار می‌روند.