هوشنگ میرزایی، مستندساز، که یک ماه گذشته را به دلیل ابتلا به کرونا، در بیمارستان بستری شده و امروز (پنجشنبه ۲۱ اسفند) درگذشت، یک هفته پیش، پستی اینستاگرامی به همراه فیلمی دردناک از خود زیر دستگاه اکسیژن را منتشر کرده بود.
«به‌خاطر پنج میلیون تومان دستمزد ناقابل و یک ورک‌شاپ یک هفته‌ای، حالا ۲۰ روز است دارم با مرگ دست و پنجه نرم می‌کنم ...
این تصویر را که امروز گرفتم، گویای حقیقت تلخی است؛ دستمزد ورک‌شاپ فیلمسازی در هفت شهر به‌خاطر فشار‌های بانک مسکن و مبلغ پنج میلیون تومان دستمزد، من را به این روز انداخت. نمی‌دانم زنده می‌مانم یا نه، اما دارم می‌جنگم، چون همیشه فیلم‌های من و نگاهم ستایش زندگی بوده است. امیدوارم خداوند و دوست‌هایم من را ببخشند، الان که همسرم گوشی‌ام باهاش بود، ... با زجر تمام این پست را گذاشتم. این تصویر تلخ و دردناک رنج فیلمسازی و تنهایی من را اثبات می‌کند.»
هوشنگ میرزایی، متولد سال ۱۳۵۰ در کوهدشت و دارای مدرک کارشناسی کارگردانی از دانشکده صدا و سیما بود. از آثار او می‌توان به «با خدا می‌رقصم»، «مرثیه‌ای برای خاک»، «شهر خاموش»، «تفتان»، «روناک»، «چیزی شبیه چشمهایم» و «ژین؛ سپیدار؛ فاصله» اشاره کرد.