شاید هر کس دیگری جای احمد نوراللهی بود، نمی‌توانست در دقیقه ۹۰+۳ آن‌طور در محوطه جریمه ماشین‌سازی تبریز توپ را با سینه استُپ کند و بعد با پای چپ و شوتی سهمگین گل برتری تیمش را بزند اما... شماره ۸ پرسپولیس نشان داد یک بازیکن معمولی نیست و ستاره است. او که دو هفته پیش در دقیقه ۷۷ گل پیروزی تیمش برابر فولاد خوزستان را زده بود یک بار دیگر فرشته نجات پرسپولیس لقب گرفت.
این در حالی است که یحیی گل‌محمدی از هافبک دفاعی ملی‌پوش تیمش در بازی‌های گذشته در خط حمله استفاده می‌کرد.
در واقع همه چیز از بازی هفته هفتم پرسپولیس برابر سپاهان اصفهان آغاز شد. با اعلام ترکیب پرسپولیس برابر سپاهان همه در شوک بزرگی فرو رفتند؛ پرسپولیس قرار بود در خانه و مقابل سپاهان با سه هافبک دفاعی (نوراللهی، کامیابی‌نیا و سرلک) و بدون مهاجم تخصصی برابر حریف به میدان برود.
با شروع بازی، اما مشخص شد نوراللهی قرار نیست در این بازی یکی از سه هافبک مرکز زمین باشد و بیشتر با حضور در منطقه جریمه سپاهان و نزدیک به وحید امیری به‌عنوان مهاجم به میدان رفته است. یک ریسک بزرگ و البته عجیب که شاید یحیی هرچه از بازی می‌گذشت، بیشتر به تصمیم اشتباه خود پی می‌برد و از اینکه پتانسیل یکی از بهترین هافبک‌های تیمش را در پست غیرتخصصی به هدر می‌دهد، ناامید شد. با این حال شاید یحیی همچنان امیدوار به یک اتفاق در این بازی بود تا تصمیم اولیه‌اش به نتیجه رسیده و آن زمان به عنوان یک برگ برنده از حرکتش یاد شود.
در حالت عادی باید گفت انرژی و کیفیت نوراللهی به طور کامل در این بازی هدر رفت و شاید نوراللهی با حضور نزدیک‌تر در محوطه هجده قدم سپاهان به‌عنوان مهاجم به کار گرفته شد، اما ذهنیت او که طی تمامی این سال‌ها به عنوان هافبک دفاعی توانسته بازیکنی قابل اعتماد و با کیفیت برای سرخپوشان لقب گیرد، باعث شده بود بار‌ها عقب کشیده و خود را در حلقه خط میانی ببیند. حضوری که باعث می‌شد دوندگی بیشتری داشته باشد و مشخص شود شاید او گلزن قابل اعتنایی در خط میانی لقب گیرد، اما هرگز نمی‌تواند یک مهاجم واقعی در جمع سرخپوشان باشد.
در بازی با استقلال هم یحیی گل‌محمدی روی تصمیم خودش اصرار ورزید تا احمد نوراللهی پس از فینال لیگ قهرمانان آسیا یک کابوس جدید را پشت‌سر بگذارد؛ کابوس هدر دادن چند موقعیت صددرصد گلزنی!
احمد نور یک هافبک تدافعی است که از عقب خیلی خوب به خط حمله اضافه شده یا با شوت‌های سرکش خود دروازه حریف را تهدید می‌کند. الگوی او هم «تونی کروس» آلمانی است و به همین خاطر پیراهن شماره ۸ می‌پوشد. این بار هم شاید مصدومیت و غیبت اجباری محمدحسین کنعانی‌زادگان و جابه‌جایی کمال کامیابی‌نیا باعث شد احمد نوراللهی به پُست اصلی خودش برگشته و گل پیروزی پرسپولیس را به ثمر برساند. احمد نور یک بار دیگر ثابت کرد جای او در خط حمله نیست.
خبرورزشی