داوری در فوتبال ایران سختی‌های بسیاری دارد؛ حقوق‌های ناچیزی که گاهی پرداخت آن مدت‌ها به تعویق می‌افتد، نداشتن بیمه و امنیت شغلی تنها گوشه‌هایی از مصائبی است که داوران با آن دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند. از طرفی دیگر سیاست سکوتی که فدراسیون فوتبال و کمیته داوران در پیش گرفته‌اند، باعث شده بسیاری از این مشکلات به عرصه رسانه‌ها وارد نشود و به مطالبه‌ای برای بهبود وضعیت این بخش از جامعه ورزش تبدیل نشود.
کمیته داوران به تازگی در رفتاری عجیب آسو جواهری را به این دلیل که در کنار داوری در زمینه تحصیلات دانشگاهی خود هم فعالیت می‌کند، تهدید به محرومیت کرده است. جواهری که یکی از داوران باتجربه فوتبال زنان است، دکترای جامعه‌شناسی اقتصادی دارد و در تز دکترای خود اقتصاد سیاسی فوتبال ایران را بررسی کرده است. او در زمینه مطالعات جنسیت و ورزش و تبعیض و نابرابری‌ها نیز مطالعات و پژوهش‌هایی داشته و حتی چندین کتاب تألیف و ترجمه کرده؛ اما با سخت‌گیری عجیب کمیته داوران مواجه شده است که بین داوری و پژوهشگری یکی را انتخاب کند. آخرین دیداری که آسو جواهری در لیگ برتر قضاوت کرده است، به مسابقه سپاهان اصفهان و نماینده البرز در هفته پنجم لیگ برمی‌گردد و دیگر ابلاغی نداشته است.
به نظر می‌رسد کمیته داوران مانند گذشته بدون هیچ حکمی و صرفا با کنار‌گذاشتن از قضاوت در لیگ محرومیت او را اعمال کرده است تا در صورت اعتراض جایی برای دفاع از خود داشته باشد. هنوز ماجرای محرومیت ۳۰ داور زن فراموش نشده که بدون هیچ حکمی داوران را مدت‌ها از قضاوت در لیگ کنار گذاشتند.
جواهری در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه به چه دلیلی محروم شده است، گفت: «نمی‌دانم محرومیت است یا چیز دیگری، اما تابستان پس از چند مقاله و مصاحبه تحلیلی یک بار تهدید به محرومیت شدم و طبق گفته رئیس دپارتمان نامه محرومیتم به دبیر کل ارسال شد؛ پس از آن رئیس دپارتمان داوری گفت حق مصاحبه نداری و با اینکه گفتم به قوانین آگاهم و مصاحبه فنی درباره داوری یا بازی لیگ زنان نداشته‌ام؛ اما با لحن بد و بسیار عصبانی پاسخ داد که به طور کلی حق گفتن و نوشتن درباره فوتبال زنان و همین مسائلی را که نوشته‌ای، نداری؛ مگر اینکه هیچ نقدی به تبعیض‌ها و نابرابری‌های جنسیتی در فوتبال ایران نداشته باشی. من گفتم جامعه‌شناسم، نه مداح. او هم گفت پس باید بین داوری و پژوهشگری یکی را انتخاب کنی. پرسیدم بر‌اساس کدام قانون و آیین‌نامه که جواب داد فیفا گفته. در ادامه من گفتم که در آیین‌نامه‌های فیفا چیزی ندیده‌ام. در نهایت گفت همین است، کار شما با داوری تداخل دارد. اگر می‌خواهی این‌گونه بنویسی، پس باید بین داوری و پژوهشگری یکی را انتخاب کنی».
جواهری در پاسخ به اینکه آیا واقعا محروم شده است، گفت: نمی‌دانم محرومیت است یا نه، اما بعد از آخرین قضاوتم در فصل جاری لیگ بار دیگر در‌این‌باره با آقای سهرابی صحبت کردم که فعالیت پژوهشی من تداخلی با داوری ندارد و ایشان بر موضع قبلی پافشاری کرد. به‌هرحال از آن زمان با وجود رضایت ناظر فنی از بازی آخرم دیگر هیچ ابلاغی برای قضاوت نداشته‌ام و طبیعتا علت نبودنم در نوبت قضاوت، فنی نیست».
سؤال اینجاست که آیا کمیته داوران حق دخالت در زندگی شخصی افراد را دارد؟ آیا حق‌الزحمه ۱۲۰ هزار‌تومانی قضاوت در لیگ کفاف زندگی افراد را می‌دهد که آن‌ها را در دوراهی انتخاب داوری و دیگر فعالیت‌ها قرار می‌دهند؟ محرومیت جواهری مانند محرومیت چند‌هفته‌ای ۳۰ داور زن ادامه پیدا می‌کند؟ آیا کمیته داوران با چنین اقدامات عجیب و سخت‌گیرانه‌ای به دنبال دیکته اصول نانوشته خود است؟