حضور دوباره مهران مدیری در دورهمی در شبی یلدا کلاس درس فشرده‌ای برای شهاب حسینی در همرفیق بود. دو اجرای شهاب در این برنامه اینترنتی ناموزون ازآب درآمده اند. در اولی او محتاط و محافظه کار و کمی هم مضطرب است و عنان برنامه را به طور کامل به مهمان خوش سخنش یعنی نوید محمدزاده سپرده است و در دومی در ملاقات با هوتن شکیبا، شاید به جبران برنامه اول بیش از حد بذله گو و در میانه تمام شوخی‌ها خودش را قرار می‌دهد.
به گزارش روزنامه هفت صبح، گویی در برنامه اول الگویش صدرالدین شریعتی بوده و در برنامه دوم شوی ماهواره‌ای سینا، ولی الله! شهاب حسینی در دهه ۹۰ متفاوت‌ترین دوران حرفه‌ای‌اش را تجربه کرد. او سال ۹۵ مزد سال‌ها تلاش و ممارست در بازیگری را گرفت و با «فروشنده» اصغر فرهادی به جایزه رشک‌برانگیز جشنواره کن دست یافت. این اتفاق به همراه درخشش در سریال «شهرزاد» محبوبیت شهاب را دوچندان کرد.
حسینی بعد از آن در تصمیمی خودخواسته تغییر مسیر داد و عمده فعالیتش محدود به همکاری با کارگردان‌های اول شد. او حتی در میانه راه، فیلم «متری شیش‌ونیم» سعید روستایی را رها کرد. این تصمیم‌ها باعث شد شهاب از سطح اول بازیگری کمی فاصله بگیرد و عرصه برای رقبایی، چون نوید محمدزاده بیش از پیش باز شود. حسینی می‌داند برای ترمیم کارنامه خود و بازگشت به دوران اوج، نیاز به شاه‌نقش دارد. پس، سال پیش پیشنهاد حسن فتحی برای بازی در نقش شمس تبریزی فیلم «مست عشق» را پذیرفت.
این فیلم فعلا در چم‌وخم اختلاف تهیه‌کننده ایرانی با طرف ترکی گیر افتاده است و معلوم نیست چه زمانی به دست مخاطب برسد. در چنین شرایطی، شهاب با یک پیشنهاد اغواکننده دیگر مواجه شد: اجرای برنامه «همرفیق» برای یک پلتفرم اینترنتی. او که به‌واسطه اجرا در تلویزیون صاحب شهرت شده بود، می‌دانست پذیرش این پیشنهاد باعث اوج دوباره‌اش خواهد شد. خاصه آنکه در پلتفرم‌ها، فضا برای برنامه‌سازی بازتر است. شاید مهران مدیری که با اجرای «دورهمی» نقطه عطف دیگری در کارنامه‌اش رقم خورد، بهترین الگو برای شهاب بوده.
نیاز به اجرای برنامه‌ای، چون «همرفیق» وقتی برای حسینی دوچندان احساس می‌شود که بدانیم سال پیش او درگیر یک حاشیه بیهوده شد. انتقاد عجیب از مسعود کیمیایی در جشنواره فجر، موجی سنگین علیه شهاب شکل داد…. از سه هفته پیش حاصل کار شهاب حسینی در «همرفیق» در اختیار مخاطبان قرار گرفته است. او در این برنامه نه فقط مجری است که کارگردانی را هم برعهده دارد. نتیجه، اما پایین‌تر از انتظاری است که از شهاب می‌رود.
حجم کامنت‌های منفی نشان می‌دهد حسینی تا اینجا در انتخاب مسیر موفق عمل نکرده است. فراموش نکنیم او در دو قسمت ابتدایی، از نوید محمدزاده و هوتن شکیبا پذیرایی کرده که حضورشان در رسانه‌ها کمرنگ است و بالطبع مخاطب عطش شنیدن صحبت‌هایشان را دارد. بخشی از عدم موفقیت شهاب به عملکرد خود او در اجرا برمی‌گردد و بخشی به طراحی خود برنامه. فعلا او از موقعیت «همرفیق» بهره‌ای که باید نبرده و مثل مدیری در «دورهمی» و جوان در «خندوانه» تبدیل به ستاره برنامه نشده است. قیاس اجرای شهاب با این دو مجری بخشی از دلایل ناکامی او را مشخص می‌کند.
بازگشت شهاب حسینی به عرصه اجرا، اتفاقی مهم است. او سابقه‌ای درخشان در این زمینه دارد و حتی به‌خاطر برنامه «اکسیژن» به شهرت رسید. آخرین اجرای او در تلویزیون؛ یعنی «آبی شو» هم موفق بود. شهاب حالا با موقعیتی متفاوت به «همرفیق» رسیده است. او عنوان سوپراستار را یدک می‌کشد و بیش از پیش محبوبیت دارد. به این‌ها مسئله شرایط پلتفرم‌ها را هم باید اضافه کرد که در قیاس با تلویزیون دست برنامه‌ساز بازتر است.
فعلا حسینی از «همرفیق» بهره‌ای که باید نبرده. از قضا، همزمان با شب یلدا، ادامه «دورهمی» روی آنتن رفت و ناخواسته میان اجرای او با مهران مدیری و البته رامبد جوان یک قیاس شکل می‌گیرد. چرا آن دو موفق بوده‌اند، ولی شهاب نه؟
نقد عملکرد شهاب حسینی، به معنای نفی امتیاز‌های او در اجرا نیست. شهاب با یک پشتوانه موفق روی صندلی اجرای «همرفیق» نشسته، اما هنوز از همه توانایی‌اش استفاده نشده است. ابتدا‌به‌ساکن، حضور حسینی در یک برنامه امتیاز محسوب می‌شود و نمی‌توان کتمان کرد خیلی از کاربران به همین خاطر است که «همرفیق» را تماشا می‌کنند.
این ظرفیت، اما تا یک جایی جواب می‌دهد و برای استفاده بهینه، نیاز است که شهاب در شیوه اجرایش تغییر ایجاد کند. اولین ایرادی که در اجرای شهاب دیده می‌شود، نوع مصاف با مهمان است. «همرفیق» قرار بوده فرصتی برای مهمان‌ها باشد تا در یک فضای راحت حرفشان را بزنند. اصل ایده خوب است، اما باعث می‌شود مجری صرفا حکم یک شنونده را داشته باشد که گاهی سوال‌هایی هم مطرح می‌کند.
درواقع شهاب غالبا رد صحبت مهمان را پی می‌گیرد و مکمل گفته‌های او می‌شود. اگر بخواهیم از نمونه‌های داخلی مثال بزنیم، مهران مدیری و رامبد جوان هم همین کار را می‌کنند. آن‌ها به ندرت وارد چالش با مهمان می‌شوند، اما برای راحتی آن‌ها «اسباب لازم» را فراهم می‌کنند و صرفا به حرف مهمان اتکا نمی‌کنند.
حتما «همرفیق» اتاق فکر دارد و سوال‌ها را در اختیار حسینی قرار می‌دهد. جنس پرسش‌ها، اما امکان عرض‌اندام به مجری نمی‌دهد. در «دورهمی» مدیری به نکته‌هایی اشاره می‌کند که مهمان شگفت‌زده می‌شود؛ یعنی اتاق فکر ابتدا مهمان را آنالیز می‌کند و سراغ نکاتی می‌رود که مجری دست‌بالا را داشته باشد.
این اتفاق نه در یک فضای پرچالش که اتفاقا در راستای ارج نهادن مهمان رخ می‌دهد. حتما جنس سوال‌های ثابت «دورهمی» مثل «عاشق شدی؟» و … تکراری شده، اما شناسنامه برنامه است. «همرفیق» چنین هویتی ندارد و ضربه اصلی به حسینی وارد می‌شود. از آنطرف حسینی برخلاف مدیری، فاقد شیوه‌ای منحصربه‌فرد موقع طرح سوال‌هاست. مثلا روی کلمات تاکید نمی‌کند؛ از مکث‌ها بهره نمی‌برد و لحنش درمجموع یکنواخت است.
شهاب حسینی بازیگری درجه‌یک است. اصلا قیاس کیفیت بازی او با مهران مدیری و رامبد جوان به یک شوخی می‌ماند! او، اما یا استعداد شومن بودن ندارد یا نتوانسته از این استعداد بهره ببرد. از «دورهمی» اخیر مثال بزنیم. مدیری از بهروز رضوی درباره ازدواج سوال می‌کند. جواب مهمان طنازانه است و مدیری بدون اینکه فرصت را از دست بدهد، از ته دل می‌خندد. این کاری است که رامبد جوان هم در آن استعداد دارد. شهاب، اما نشان داده فاقد این طنازی مقابل دوربین است.
یکی از ایراد‌های «همرفیق» به تکیه بیش از اندازه به مصاحبه با مهمان‌ها برمی‌گردد. این وسط شاهد اجرای گروه موسیقی هم هستیم، اما اختصاص حجم زیادی از برنامه به گفتگو با مهمان به ضرر آن و البته مجری‌اش تمام شده. اشاره شد که شهاب نه پرسش‌های متفاوتی را مطرح می‌کند، نه طراحی برای نحوه بیان سوال‌ها دارد و نه از طنازی کافی برخوردار است.
در چنین شرایطی ابتکارعمل در اختیار مهمان قرار می‌گیرد و نقش موثر مجری از بین می‌رود. چه‌بسا اگر طراحی برنامه تغییر کند و آیتم‌هایش بیشتر شود، نفع اول را شهاب ببرد. باز هم از «دورهمی» و «خندوانه» مثال می‌زنیم که پر است از آیتم و پرسش‌های متنوع. در چنین طراحی‌ای، هم مجری می‌درخشد و هم مهمان. مجریان شاخص خارجی مگر کاری جز این می‌کنند؟
شهاب حسینی خودش کارگردانی «همرفیق» را برعهده دارد. او از این اتفاق هم ضربه خورده و حتما اگر اختیار اجرای او در دست یک آدم خبره بود، نتیجه‌ای بهتر به دست می‌آمد. ضعف‌های کارگردانی حسینی در خود برنامه هم مشهود است؛ چه از نورپردازی بی‌مورد پشت‌سر نوازنده ساز قانونی، چه شیوه ورود رفیق مهمان‌ها به داخل استودیو. این‌ها بخشی از مواردی هستند که پاشنه آشیل اجرای شهاب شده‌اند.