فرارو- "دیوید سیمز" کارشناس سینمایی نشریه آتلانتیک در گزارشی، ۱۰ فیلم برتر سینمای جهان در سال ۲۰۲۰ را معرفی کرده است. وی در این رابطه می‌نویسد:
«سال ۲۰۲۰ را باید یکی از عجیب‌ترین سال‌ها در تاریخ صنعت سینما دانست. این سال، مقارن با پاندمی ویروس کرونا شد. با این حال باید به طرح این پرسش پرداخت که آیا صنعت سینما در سال ۲۰۲۰ به پیش رفت یا برعکس، این سال را باید یک نقطه عقبگرد و انحراف برای این صنعت درنظر گرفت. پاندمی ویروس کرونا، اغلبِ سالن‌های سینما در اقصی نقاط جهان و مخصوصا آمریکا را در اوایل سال ۲۰۲۰ به تعطیلی کشاند. اگرچه بسیاری از این سالن ها، در طول سال ۲۰۲۰ بار دیگر بازگشایی شدند، با این حال، شمار مخاطبانی که به صورت حضوری در سینما‌ها حاضر می‌شدند، به نحو قابل توجهی سقوط کرد. در این نقطه باید این سوال را پرسید که آیا سال ۲۰۲۰، ما را با یک واقعیت جدید (تحت تاثیر پاندمی کرونا) در زمینه تماشای فیلم (و صنعت سینما) نزدیک کرد؟ تجربه‌ای جدید که در قالب آن به جای حضور در سالن‌های سینما، می‌توان در خانه نشست و آثار و محصولات سینمایی را تماشا کرد؟ یا برعکس باید سال ۲۰۲۰ را تنها یک سال عجیب در تاریخ سینما ارزیابی کرد که وقفه‌ای موقت برای دوستداران این عرصه به حساب می‌آمد و تاثیر چندانی بر جذابیت تماشای یک فیلم به صورت دسته جمعی (و در سالن سینما) نداشته است؟»
به گزارش فرارو، فارغ از اینکه در آینده برای صنعت سینما چه اتفاقاتی بیفتد، به نظر من، سال ۲۰۲۰ تا حد زیادی تصور من در مورد این مساله که اساسا یک فیلم چیست را قویا به چالش کشیده است. در این سال، شرکت نت فلیکس و بسیاری از رقبای آنلاین دیگر آن، مرز‌های میان تلویزیون و سینما را مخدوش کردند و نشان دادند که می‌توان بدون حضور در سینما نیز همچنان این صنعت را زنده نگه داشت. من (نویسنده مقاله: دیوید سیمز) بسیاری از فیلمهای برتری سال جاری را در خانه ام تماشا کردم.
این فیلم‌ها تا حد زیادی توانستند مرا از فضای تنهایی و سرخوردگی که به دلیل خانه نشینی ناشی از رعایت مقررات قرنطینه به آن‌ها دچار شده بودم خارج کرده و عمیقا مرا سرگرم سازند. با این حال، دروغ خواهد بود اگر بگویم دلم برای رفتن به سینما و تماشای فیلم در کنار دوستانم، تنگ نشده است. در ادامه، به ۱۰ فیلم برتر سال ۲۰۲۰، که طرفداران صنعت سینما به هیچ وجه نباید آن‌ها را از دست بدهند، اشاره می‌شود.
"اسپایک لی" کارگردان مشهور هالیوودی، دو فیلم جذاب را در سال ۲۰۲۰ کارگردانی کرده که به شیوه‌های گوناگون و توسط شرکت‌های سینمایی مختلف به نمایش درآمده اند (فیلم دوم، "مدینه فاضله آمریکاییِ دیوید بایرن" نام دارد). با این حال، فیلم سینمایی پنج همخون، فیلمی کاملا تاثیرگذار است.
این فیلم روایتی پیچیده از مجازات و گناهاست که شخصیت‌های اصلی آن، چهار کهنه سربازِ سیاه پوست جنگ ویتنام هستند. فیلم پنج همخون را باید فیلمی چند تکه دانست که در صحنه هایی، میان یک کمدی آنارشیک و یک درام ناخوشایند، نوسان دارد. رویکرد تحقیر آمیز کارگردان فیلم به میراث امپریالیستی آمریکا و اشتیاق وی به مرتبط ساختنِ این دوران به رهبری دوران مدرن آمریکا، تا حدی درست است با این حال، این فیلم می‌تواند الهام بخش فیلمسازان آمریکایی دیگری نیز باشد.
قهرمان ۱۷ ساله این فیلم، به ظاهر می‌خواهد دست به یک اقدام ساده و معمولی بزند: خاتمه دادن به بارداری ناخواسته. این فیلم ساخته الیزا هیتمن نویسنده و کارگردان آمریکایی است. این فیلم به زندگی دختر جوانی می‌پردازد که در ایالت پنسیلوانیا زندگی می‌کند و با توجه به ممنوع بودن سقط جنین توسط افراد کم سن و سال در این ایالت، چالش‌های انجام این اقدام را برای شخصیت اصلی فیلم به نمایش می‌گذارد.
این فیلم به نوعی به یک آسیب شناسی اجتماعی در جامعه آمریکا می‌پردازد و به صورت مستندوار، اطلاعاتی را در اختیار مخاطبان خود قرار می‌دهد.
انگاشته در مقام آخرین فیلم کریستوفر نولان را شاید بتوان یکی از پرفروش‌ترین کارهای وی نیز دانست. این فیلم را باید یک اکشن دلهره آور که تا حدی و در برخی صحنه‌ها شبیه آثار جیمز باند می‌شود و کاملا ادبیات خاص و همچنین ماهیتی علمی و تخیلی دارد، دانست.
قهرمان این فیلم (جان دیوید واشینگتن) است و داستان در عرصه‌ای از زمان روایت می‌شود. می‌توان گفت این فیلم به نوعی بازی‌های زمانی را تداعی می‌کند که نولان در آن‌ها استاد است. در این فیلم سه زمان گذشته، حال و آینده، حضوری پررنگ دارند و داستان در دل آن‌ها روایت می‌شود. این فیلم نیز با برخی فیلمهای برجسته نولان که در بستر زمان روایت می‌شوند، قرابت‌های زیادی دارد.
این فیلم عجیب و منحصر به فرد برزیلی که توسط کلبر مندونسا فیلیو و جولیانو دورنلی، نوشته و کارگردانی شده، واقعا جذاب و نفسگیر است و تماشای آن را به طرفداران پروپا قرص سینما توصیه می‌کنم. این فیلم، یک منطقه روستایی در برزیل را به تصویر می‌کشد که به نحو مضحک و البته دلهره آوری از هر نقشه دیجیتالی در جهان حذف شده است.
در جریان این فیلم، شاهد حضور یک فیلمساز در یک منطقه محلی از برزیل هستیم. وی به آنجا می‌رود تا یک مستند بسازد. در آنجا، او متوجه می‌شود که مردم آن طوری که به نظر می‌آیند نیستند و چیز‌های مرموزی را مخفی می‌کنند.
این فیلم نیز از لحاظ حسی، وضعیت‌های متنوعی را برای مخاطبان خود به وجود می‌آورد. به نظر من این فیلم یکی از درخشان‌ترین فیلمهای صنعت سینما (در قرن بیست و یکم) است که البته می‌تواند ادامه دار هم باشد.
کلویی ژائو در سه فیلم اول خود، به افراد حاشیه نشین در جامعه آمریکا پرداخته است و سعی کرده نشان دهد که چگونه این افراد سعی می‌کنند تا در جهان خصومت آمیز غرب برای خود موجودیتی دست و پا کنند. اثر جدید او سرزمین آواره‌ها با عوامل بسیار کمی ساخته شده و اغلب بازیگران آن نیز غیرحرفه‌ای هستند. این فیلم روایتگر زنی است که مدت هاست در وانت خود زندگی می‌کند و در پیِ دستیابی به استقلال، از جامعه‌ای به جامعه دیگر حرکت می‌کند.
کارگردان این اثر در فیلم خود به جنبه‌های مثبت و مفی رویای آمریکایی می‌پردازد و زنی را به نمایش می‌گذارد که به دنبال موفقیت یا پول نیست. این فیلم، داستان مستندوار و جذابی دارد و می‌تواند علاقه‌مندان به سینما را خشنود سازد.
فیلم مَنک جدیدترین ساخته دیوید فینچر را بایستی به نوعی بازگشت این کارگردان به عرصه سینما، اینبار با یک پروژه سینمایی دانست که به زندگی آنگونه نگاه می‌کند که تقریبا کارگردان این اثر، بخش اعظمی از زندگی سینمایی خود را جهت نمایش آن، مصروف داشته است.
داستان آن درباره زندگیواقعی هرمن جی منکویتس ملقب به منک، فیلم‌نامه‌نویس فیلم همشهری کین (۱۹۴۱) است و وقایع زندگی او و چالش‌هایی که هنگام نوشتن فیلم‌نامه با اورسن ولز (کارگردان فیلم همشهری کین) و دیگران داشته را به تصویر می‌کشد. فینچر در این فیلم، عصرطلایی هالیوود را مورد واکاوی قرار می‌دهد. عصری که درآن خلاقیت و ایجاد حیرت برای مخاطبان، موج می‌زد. به نوعی باید این فیلم را مسافرت در زمان و روایت یک فیلم از دل فیلمی دیگر ارزیابی کرد.
این فیلم که به کارگردانی چارلی کافمن ساخته شده فیلمی مهیج در ژانر درام است. این فیلم از آن فیلم‌هایی است که باید آن را در نیمه شب و در تنهایی مشاهده کرد. این فیلم تجربه‌ای عجیب و غریب برای شما به حساب خواهد آمد به نحوی که پس از تماشای آن از خود خواهید پرسید آیا من تجربه دیدن یک رویا را داشته ام؟ داستان فیلمروایتگر یک بخش خاص از زندگی یک دختر جوان است.
بسیاری از منتقدان تاکید کرده اند که وجه ممیزه این فیلم، پیچیدگی و چالش‌های ذهنی است که برای مخاطبان ایجاد خواهد کرد.
این فیلم به کارگردانی شان دورکین یک درام خانوادگی است. فضای شکل گیری فیلم مربوط به بریتانیای دهه ۱۹۸۰ است و به زندگی یک خانواده کارآفرین آمریکایی و نقل مکان آن‌ها به یک منطقه حومه‌ای در بریتانیا می‌پردازد. این فیلم روایتگر پیچیدگی‌هایی است که این خانواده در جریان زندگی جدید خود تجربه می‌کنند.
کارگردان فیلم با استفاده از تاکتیک‌های خلاقانه ای، چالش‌های خاصی را پیش رو خانواده مذکور در محل اقامت جدیدشان به تصویر می‌کشد. امری که تا حد زیادی ذهن مخاطبان را به خود مشغول می‌کند.
برخی بر این باورند که این فیلم یک فیلم ترسناک است و با هر حرکتی در آن باید انتظار وحشت را داشت. در جریان این فیلم، لحظه به لحظه به چالش‌های زوجِ اصلی فیلم افزوده می‌شود و این مساله تا حد زیادی مخاطبان را با خود همراه می‌سازد.
بسیاری از ناظران، فیلم عاشقان راک را یکی از آثار برتر کاردگردانی شده توسط استیو مک کوئین می‌دانند. مک کوئین در این فیلم فضایی را ایجاد کرده که امن و مستقل به نظر می‌رسد و سعی دارد تلاش‌های سیاه پوستان برای قدم گذاشتن به مکان‌هایی که تحت تاثیر بحث‌های نژادی، در کنترل سفیدپوستان آمریکایی بوده را نمایش دهد.
این فیلم به نوعی نمایش دهنده چالش‌های نژادی تاریخی در آمریکا است و در این مسیر، چالش‌های جذابی را به تصویر می‌کشد. عمده تمرکز فیلم بر زندگی سیاه پوستان است. برخی منتقدان در مورد این فیلم گفته اند که خیلی سخت است که این فیلم را تماشا کرد، اما عاشق آن نشد.
این فیلم به کارگردانی کلی رایکارد، در ژانر فانتزی ساخته شده و با تماشای آن طیف متنوعی از احساسات را تجربه خواهید کرد. این فیلم که به دهه ۱۸۲۰ بر می‌گردد و داستان آن در اورگان آمریکا روایت می‌شود، روایتگر دوستی و رابطه غیرمعمول میان کوکی فیگوویتز و کینگ لو، دو فردی است که به اقصی نقاط آمریکا سفر می‌کنند.
این دو نفر برای اینکه کسب و کار خود را آغاز کنند اقدام به دزدیدن شیر یک گاو و متعاقا تولید یک کیک خاص با آن می‌کنند. امری که در نوع خود چالش‌های زیادی را برای آن‌ها در ادامه راه به دنبال می‌آورد. این فیلم نما‌های بصری بسیار زیبایی را به مخاطب عرضه می‌کند. بسیاری از منتقدان، این فیلم را یکی از برترین فیلمهای سال ۲۰۲۰ ارزیابی کرده اند.
سقط جنین یه دختر ۱۷ ساله کجاش عادی و معمولی هست؟
اگه ۲۰۰ نفر با کرونا بمیرن میشه فاجعه ولی کشتن ۶۰۰۰۰۰ طفل معصوم معمولیه؟
با همین نوشته هاتون دارید جامعه رو به این روز میندازید.
ازش بعید نبود چهه فیلما دوست کنع
ولی مگع تخمرغ شانسیه کع بابد سهبار نگاه کنع!؟