پرسپولیس بیش از ۵۰ سال قدمت دارد و بر کسی پوشیده نیست که میراث به جا مانده از سال ۱۳۴۲ تاکنون، چه تاثیرگذاری در فوتبال ایران داشته است. تیمی که در طی این سال‌ها انواع بازیکنان را در خود دیده، اما تعداد پرشماری از آن‌ها فقط بازیکن نبوده اند بلکه عاشقانی بوده اند که برای سرپا ماندن این تیم هر کاری که از دستشان بر آمده انجام داده اند. تعصب و غروری که در فوتبال همیشه از آن یاد می‌شود، به معنای واقعی در ساق‌های چنین بازیکنانی در طول تاریخ نمود داشته است. از این دست بازیکنان در اردوگاه آبی‌ها هم کم نبوده است.
حسین کلانی چندی قبل در یک مصاحبه‌ای چنان این عشق به پرسپولیس را توصیف کرد که شاید حتی آن‌هایی که به چنین مسائلی اهمیت نمی‌دهند یا حتی چنین مباحثی برایشان پیش پا افتاده می‌آید، با دیدن این بخش از صحبت‌های این ستاره گذشته سرخپوشان قدری تامل کنند و به این علاقه احترام بگذارند. او می‌گوید: "پرسپولیس ممکن است زندگی ندهد، اما شادی و عشق می‌دهد. این است داستان سرخ" و سپس بغض می‌کند.
این باشگاه چنین مردانی به خود دیده، اما این روز‌ها شاهد اتفاقاتی هستیم که این سوال را ایجاد می‌کند، چگونه وارثان این میراث ۵۷ ساله انتخاب می‌شوند که در ساده‌ترین جملات، آنچه در عمق فکرشان هست را بدون توجه به اهمیت واژه‌ها به زبان می‌آورند و به راحتی از آن می‌گذرند؟
شب گذشته جعفر سمیعی زفرقندی مدیرعامل پرسپولیس که از دل حراست وزارت ورزش به این سمت رسید، در گفت و گوی زنده تلویزیونی با برنامه فوتبال برتر، درحالی که با طمانینه در حال صحبت از شرایط این تیم در آستانه فینال لیگ قهرمانان آسیا بود، از واژه «پیروزی» به جای پرسپولیس استفاده کرد.
شاید این موضوع یک اشتباه ساده و معمولی به نظر برسد، اما آیا مدیرعامل باشگاهی با قدمت ۵۷ ساله و این پیشینه هواداری، حق چنین اشتباهی حتی سهوی را دارد؟ آیا ادا شدن اشتباهی این واژه نشان نمی‌دهد که وزارت ورزش برای انتخاب مدیران سرخابی‌ها چنین تصمیم می‌گیرد که حتی شخص انتخاب شده، در فضای ذهنی اش آگاهی از میراثی که قرار است زمام مدیریتش را به دست گیرد، ندارد یا نهادینه نیست.
چنین خطایی زمانی پیش می‌آید که ذهن شخص و ناخودآگاهش، با این مفهوم چنین آشنایی و شناختی دارد. او شاید نداند چه بزرگانی در این باشگاه بوده اند که در نهایت این نام بدرخشد و حتی نداند، چه رقبایی که برای کنایه و طعنه از واژه «پیروزی» استفاده می‌کنند تا زخم زبان خود را تا نهایت آن نشان دهند. او چه ساده و بدون حتی کوچکترین عذرخواهی از این اشتباه می‌گذرد. او چگونه میراث داری برای پرسپولیس و هوادارانش است؟
من مشکلی نمی بینم.