سکینه دختر مهاجر افغانستانی زاده مشهد، فرزند دوم خانواده، دارای سه خواهر و دو برادر، در دوازده سالگی در روز تولد برادرش بر اثر تشنجی شدید نابینا و خانه نشین شد تا با مددکاری ویلچرنشین به نام استاد جعفری آشنا شد که بسیاری از معلولان محله گلشهر مشهد را به زندگی عادی برگردانده بودند. سکینه راه رفتن با عصای سفید، الفبای خط بریل و قلاب بافی را نزد استاد جعفری آموخت. با توجه به اینکه خواندن قرآن با خط بریل موجب استهلاک زودتر آن میشود او به فکرش می‌رسد که قرآن را با نخ و منجوق ببافد؛ اگرچه همسر کارگرش از تهیه هزینه نخ آن هم ناتوان است. او توانسته است از اول آذرماه ۱۳۹۹ تا لحظه تهیه گزارش سوره ناس را با ترجمه ببافد.