در سال ۱۸۹۹ کودکی به نام سوزان لنگن در پاریس به دنیا آمد که دنیای تنیس زنان را تغییر داد. سوزان ۱۲ ساله شده بود که پدرش برای او یک راکت تنیس مخصوص کودکان و چند توپ خرید. پدرش او را تشویق کرد برای درمان آسم خود تنیس بازی کند و از همان موقع لنگن تنیس بازی کردن را آغاز کرد.
با شروع جنگ جهانی فعالیت‌های تنیس متوقف شد، اما این اتفاق باعث نشد که او تلاش برای افزایش مهارت خود را کنار بگذارد. در سال ۱۹۱۹، لنگن در فینال ویمبلدون توانست دوروتی چمبرز از بریتانیا را شکست دهد و اولین عنوان خود را به دست بیاورد. او در سال‌های ۱۹۲۰، ۱۹۲۱، ۱۹۲۲، ۱۹۲۳ و ۱۹۲۵ موفق به تکرار عنوان خود شد.
لنگن که تبدیل به یک اعجوبه در تنیس زنان شده بود، در بازی‌های المپیک ۱۹۲۰ آنتروپ مدال طلا می‌خواست.
لنگن که ۱۲ سالگی راکت تنیس را در دست گرفت، ۹ سال بعد توانست قهرمان انفرادی المپیک ۱۹۲۰ شود و همچنین در بخش دو نفره هم مدال طلا و در بخش میکس مدال برنز گرفت. او با کسب سه مدال از المپیک برگشت و این تنها بخشی از کارنامه برجسته لنگن است.
طبق تالار مشاهر تنیس جهان، لنگن در مدت فعالیت خود ۸۳ عنوان قهرمانی در انفرادی، ۷۴ قهرمانی در دو نفره و ۹۳ قهرمانی در میکس در سال‌های ۱۹۱۹ تا ۱۹۲۶ کسب کرد و در این سال‌ها تنها یک مسابقه را از دست داد و همین مسئله باعث شد به او لقب "فردی الهی" را بدهند.
او شش عنوان قهرمانی ویمبلدون و شش عنوان قهرمانی فرانسه را به دست آورد و رقابت او با ستاره نو ظهور آمریکا هلن ویلز به مسابقه قرن شهرت دارد. حتی در این مورد کتابی با عنوان الهه و دختر آمریکایی توسط لری اینگلمان نوشته شده است.
ارنست همینگوی نیز در کتاب خورشید طلوع می‌کند در مورد توصیف کتاب خود عنوان کرده است: رابرت کوهن احتمالا دوست داشت به اندازه لنگن برنده شود.
او در سال ۱۹۲۸ کار خود را به عنوان یک تنیس باز حرفه‌ای کنار گذاشت و در سن ۳۹ سالگی نیز بر اثر ابتلا به سرطان خون درگذشت.