در سال‌هایی نه چندان دور معدن‌کاران برای مطمئن شدن از ایمنی محیط کار خود، پرنده‌ای را درون قفس با خود همراه می‌کردند. این پرنده اولین موجود زنده‌ای بود که تحت تاثیر گازهای متساعد شده درون معدن قرار می‌گرفت. موجودی بی‌گناه با وظیفه‌ی هشدار به مرگی قریب‌الوقوع. به این صورت که معدن‌کاران به محض مشاهده پیکر بی‌جان پرنده‌ی نگون‌بخت درون قفس، می‌فهمیدند که فضای معدن برای ادامه‌ی کار و فعالیت امن نیست و درصورت ترک‌نکردن فوری معدن، تا لحظاتی دیگر خفه می‌شوند و به پرنده‌ی بداقبال می‌پیوندند.
به همین سادگی و البته دردناک. تا وقتی پرنده به حیات خود ادامه می‌داد، کارگران نیز با آسودگی خاطر تیشه بر پیکر سنگ می‌زدند و پیش می‌رفتند. در چنین موقعیتی یک پرنده جان بسیاری از کارگران شاغل در معدن را نجات می‌داد. اما حالا دیگر این روزها نیازی به قربانی کردن موجودی بی‌گناه برای نجات سلامتی انسان‌ها نیست. این روزها ابزار و تجهیزات ایمنی با درجه‌ی کیفی و استانداردهای بالا به کمک انسان‌ها آمده اند.
حالا دیگر همه‌ی ما انسان‌های عصر حاضر می‌دانیم در چه جهانی زندگی می‌کنیم. جهانی که با تمامی دستاوردهای نوظهورش به گونه‌ای شگفت‌انگیز زندگی ما را تحت سلطه‌ی بی‌چون‌چرای خود درآورده است. سلطه‌ای که نادیده‌گرفتن آن به امری ناممکن بدل شده است. شاید بتوان گفت تعدادی از این دستاوردها به صورتی کاملا جبری و ناخواسته، خود را به عنوان ضمیمه‌ی زندگی روزمره‌ی ما تعریف کرده‌اند. در مقابل بسیاری از ابزار و ادوات را می‌توان نام برد که بکارگرفتن‌شان اگرچه کاملا از سر اختیار صورت می‌گیرد، اما این اختیار در استفاده از ابزار، نشان درایت ما در انجام درست و اصولی کارها و پیشه کردن رفتاری کاملا حرفه‌ای محسوب می‌شود .
وقتی صحبت از رفتار حرفه‌ای به میان می‌آید، هرکس با اندیشه‌ای متفاوت، متر و معیاری منحصربفرد را برای خود و رسته‌ی کاری و شغلی‌اش تعریف می‌کند. برای بعضی‌ها کار حرفه‌ای یعنی مطالبه‌ی حقوق و دستمزد بالا، برای برخی دیگر کار حرفه‌ای کردن تنها در دایره‌ی اصول و قواعدی تخطیناپذیر حاصل می‌شود. از این موارد و دیدگاه‌های متفاوت و متغیر بسیار می‌شود برشمرد. اما برای هر کار حرفه‌ای و با هر دیدگاه حاکم بر آن، اصل استفاده از ابزار و تجهیزات استاندارد، نه تنها اصلی مشترک که حرفه‌ای‌ترین دیدگاه ممکن است.
این دیدگاه کاملا حرفه‌ای وقتی که به ساحت مشاغل و حرف صنعتی ورود می‌کند، علاوه بر نمایش ضرورت تام و تمام خود، کار حرفه‌ای و مهم‌تر از آن دیدگاه حرفه‌ای را به شکلی قانع‌کننده بازنمایی می‌کند. بی‌تردید دستکشی استاندارد و کاربردی بر دستان یک کارگر ساختمانی و کلاه ایمنی بر سر او وجهی به این شغل می‌بخشند که بدون آنها صحبت از کار حرفه‌ای تنها بازی با کلمات است و بس. صحبت از ابزار و تجهیزات ایمنی صرفا سخن گفتن از کامل کردن زمینه برای انجام یک فعالیت حرفه‌ای نیست، تجهیزات ایمنی علاوه بر ساختن محیطی امن برای کارکردن، آرامش روانی را هم در محیط کار فراهم می‌کند.
بدون شک انجام فعالیت‌های حرفه‌ای در سایه‌ی آسودگی موجود، بابت دوربودن از خطرات احتمالی که تا حدودی اجتناب‌ناپذیر محسوب می‌شوند، موجب ارتقاء کیفیت فعالیت و خروجی آن خواهد شد. کارگری که بیم جان و سلامتی خود را ندارد، تمرکز بیشتری بر روی فرآیند کار اعمال خواهد کرد. بدین ترتیب استفاده از تجهیزات ایمنی حین کار علاوه بر تضمین سلامتی فعالین، محصول نهایی را نیز کیفیتی دوچندان می‌بخشد.