فرارو- استاد محمدرضا شجریان برجسته‌ترین هنرمند عرصه آواز و موسیقی سنتی ایران که از وی با عنوان "خسرو آواز ایران" یاد می‌شود پس از تحمل دوره طولانی بیماری پنجشنبه شب در سن ۸۰ سالگی در بیمارستان جم تهران درگذشت.
به گزارش فرارو، مرحوم استاد محمدرضا شجریان سال‌ها از بیماری ریه رنج می‌برد و طی روز‌های اخیر به دلیل مشکلات ریوی و تنفس ناپایدار، افت فشار خون و افت سطح هوشیاری در بخش مراقبت‌های ویژه بستری شده بود.
استاد شجریان زادهٔ اول مهر ۱۳۱۹ در مشهد، موسیقی‌دان، آهنگ‌ساز، خواننده و خوشنویس ایران زمین و نامزد ۲ جایزه گِرمی (Grammy Awards) بود و سایت انجمن آسیا وی را به عنوان پرآوازه‌ترین هنرمند موسیقی اصیل ایرانی معرفی کرد. همچنین روزنامه ونکوورسان او را یکی از مهم‌ترین هنرمندان موسیقی در سال ۲۰۱۰ و یکی از ۵۰ صدای برتر جهان معرفی کرده بود.
مرحوم شجریان در طول فعالیت هنری خود موفق به تولید ۶۰ آلبوم موسیقی، خوانندگی در تیتراژ فیلم‌هایی همچون دلشدگان، ابجد و زمستان و اجرای ده‌ها کنسرت داخلی و بین‌المللی شد.
اکثر روزنامه صبح شنبه ۱۹ مهر ۱۳۹۹ به درگذشت استاد محمدرضا شجریان پرداخته‌اند. روزنامه کیهان از معدود روزنامه‌هایی که درگذشت محمدرضا شجریان را پوشش نداده است. در این میان روزنامه‌ی جوان دیگر روزنامه‌ی اصولگرا با برجسته سازی درگذشت استاد شجریان تاکید کرد با درگذشت آقای شجریان، جان از حنجره آواز رفته است. همچنین روزنامه‌ی اصولگرای فرهیختگان استاد شجریان را «حافظ آواز» لقب داد و صفحه اول خود را مزین به تصویر استاد کرد.
در ادامه صفحه نخست روزنامه‌ها را می‌بینیم:
قیمت سنگ نیفزاید و زر کم نشود
کسی دیده ؟
و از ما این صفت بزداید که از وی در غضب نمیشویم
حيف است مسائل حاشيه اي بر صفحات روزنامه مردمي کيهان نقش ببندد
چه ضرورت داره كه حالا كيهانم بنويسه؟
سلیقه ایه دیگه.
دست کم آفتاب پرست هم نبوده.
هر چیزی لیاقتی می خواد که این روزنامه نداره. شان استاد بیش از اینه که اسمش تو این روزنامه برده بشه
فهم کیهان بیش از این نیست
ببین اون دیگه کیه
با احساس و لطافت روح
با شادی مردم مخالف هستند چه برسه قدر استادی چون شجریان را بدوند
تاریخ قضاوت خواهد کرد فرق بین شجریان و دار دسته روزنامه کیهان
روزنامه انگلیسی
بخل و حسادت میشد تو رفتار خیلی دید وقتی حتی از بدن بی روح کسی هم بترسی و حسودی کنی
اجنبی پرست
فرارو
آقای شجریان یک نفر مثل بقیه مردم ایران است.
مثل چند شهید راه سلامت که در گمنامی تشییع و دفن شدند.
البته کیهان باید در مورد فعالیت سیاسی ایشان مطالبی می نوشت و می گفت که شجریان چه منش سیاسی داشت...
خدا رحمت کند
جان همه عزیز و انسان ها از این لحاظ با همدیگر متفاوت نیستند.
ولی جایگاه آقای شجریان کجا و مثلا بنده حقیر؟!
تاثیر ایشان در ارتقاء موسیقی و ادب فارسی با کمتر کسی قابل قیاس است. ایشان علاوه بر اینها یک آزاده مرد بود. ایشان آسایش طلب نبود که اگر بود الان در روزنامه کیهان می توانستی تعاریف آنچنانی از ایشان بخوانی.
"یکی مشتی از این بی‌دست و بی‌پا
حدیث رستم دستان چه دانند."
حالا حکایت شریعتمداری و امثالهم است در ارتباط با اسطوره هنر و بزرگ مرد ایران استاد شجریان (ره)
ولی خودمونیم همین که حسین شریعتمداری سر مقاله رو در اعتراض به چرایی عشق مردم به استاد کار نکرد،جای تشکر داره