اخترشناسان بقایای یک ابرنواختر را در اعماق اقیانوس هند کشف کرده اند و اعتقاد آن‌ها بر این است که این ابرنواختر باستانی حدود ۳۳ هزار سال پیش به زمین سفر کرده است.
به گزارش ایسنا و به نقل از آی ای، ستاره‌ها هنگامی سوخت شان تمام می‌شود، از بین می‌روند و گاهی اوقات این اتفاق با یک انفجار قدرتمند همراه می‌شود که به "ابرنواختر" (supernova) معروف است. این ابرنواختر‌ها از خود، ماده‌ای را بیرون می‌رانند که در سراسر جهان پخش می‌شود.
اکنون ستاره شناسان دانشگاه ملی استرالیا ردپای یک ابرنواختر را درست در اینجا روی زمین کشف کرده اند که در اعماق اقیانوس هند دفن شده است. اعتقاد آن‌ها بر این است که بقایای این ابرنواختر باستانی حدود ۳۳ هزار سال پیش به اینجا سفر کرده است.
ممکن است تعجب کنید که محققان چگونه تشخیص داده اند که این‌ها واقعاً بقایای یک ابرنواختر باستانی است. در پاسخ باید گفت به این دلیل که آن‌ها در نمونه‌های رسوبی جمع آوری شده از اعماق اقیانوس هند اثری از ایزوتوپ‌های رادیواکتیو آهن مشاهده کردند.
این نوع ایزوتوپ آهن معروف به "۶۰ Fe" در اینجا روی زمین تولید نمی‌شود. در واقع، آن را می‌توان تنها در پرتو‌های کیهانی یافت، به این معنی که این ماده باید حین انفجار ابرنواختر تولید و منتشر شده باشد.
در ادامه این تحقیق گمانه زنی شد که آهن طی ۳۳ هزار سال گذشته با سرعت ۳.۵ اتم در هر سانتی متر مربع در سال رسوب کرده و از یک ابرنواختر یک میلیون ساله آمده است. دانشمندان همچنین فاش کردند که این انفجار حتما ذرات گرد و غباری پخش کرده است که هنوز هم ممکن است در فضای بین ستاره‌ای وجود داشته باشند.
محققان پراکندگی این ابرنواختر را تا "ابر میان ستاره‌ای محلی" (LIC) که یک ابر میان ستاره‌ای در کهکشان راه شیری است که ۳۰ سال نوری وسعت دارد، ردیابی کردند. لازم به ذکر است که منظومه شمسی ما هزاران سال است که در همین ابر حرکت می‌کند.
زمانی که حباب محلی (ناحیه‌ای کم تراکم از ماده بین کهکشانی) درست شده احتمالاً شکلی گوی مانند داشته است. اگرچه هنوز شکل گوی مانند خود را از دست نداده، اما پس از سه میلیون سال کمی نامتقارن شده و توده‌هایی از ستارگان و ابر‌های ستاره‌ای به آن راه یافته‌اند که منظومه شمسی یکی از آن‌ها است. توده‌های نسبتا چگالی که درون حباب محلی قرار دارند را اصطلاحا ابر‌های میان ستاره‌ای می‌نامند. تاکنون خورشید از ابر‌های میان ستاره‌ای زیادی گذشته است، اما در حال حاضر در هیچ ابر میان ستاره‌ای قرار ندارد.
این یافته‌ها در حال حاضر متقن نیستند و محققان می‌گویند که برای تأیید منبع دقیق ابرنواختر و زمان بندی اینکه که بخش‌های آن چه زمانی به سمت زمین آمده اند، باید مطالعات بیشتری انجام شود.
جالب است بدانید که سیاره ما شامل بخش‌هایی از انفجار باستانی یک ستاره است.